Voor Kinderen.

Een Ilotteatotsclie vertelling-.

Zulke zijn er zeker door geen van allen nog veel gelezen. Dat kan ook niet, want totnogtoe was er aan de Europeanen haast geen enkele bekend. Die hier volgt is een van de eerste, en 't zijn zendelingen onder de heidenen in Afrika, die ons haar meedeelen.

De Maan, zoo verhalen de heidensche Hottentotten, bemerkte eens, terwijl zij aan den hemel stond, een insect, dat over de aarde kroop, en sprak toen:

»Gij moet voor mij een boodschap aan de menschen brengen, en wel deze : »Ik sterf, maar als ik dood ben word ik weer levend. Altijd als mijn glans is uitgebluscht volgt er weder een nieuwe. Gij ook - zeg dat tot de menschen - zult wel sterven, maar daarna weder leven."

»Reken op mij", sprak het insect, »ik zal de boodschap trouw overbrengen, " — en daarna kroop het weder voort.

Na eenige uren kwam het insect in een groot dicht bosch. Daar liep een haas. »Waar gaat gij zoo haastig heen ? " riep deze tot het insect.

»Ik moet een boodschap aan de menschen brengen, " was het antwoord. »Een boodschap ! Voor wien ? "

»Van de maan. Ik moet hun zeggen, dat zij wel sterft, maar toch wederom geboren wordt. Dat zij, de menschen, ook wel neerdalen in het graf, maar dat zij, op hun beurt, zullen zien, dat het leven eindelijk sterker is dan de dood."

»Vriendlief', zei de haas, »wat gaat gij doen? Gij zoudt twintig dagen werk hebben, alleen aan de reis. Vindt gij goed dat ik het doe? "

»Zeker", antwoordde het insect verblijd.

Nu ging de haas op den loop, zoodat hij weldra de koorts kreeg van het reppen, en baadde in zijn zweet. Spoedig had bij het eerste dorp bereikt. Hijgend en afgemat hield hij stil.

Heel het dorp liep uit, mannen, vrouwen en kinderen verlieten hun hutten om te hooren wat vriend haas had te vertellen. Nu sprak hij:

»Hoort, menschen, wat de maan u te zeggen heeft: Ik sterf; dat is het einde. Er komt voor u evenals voor mij een nacht zonder ontwaken. Wij moeten het maar lijden. Niemand kan ontkomen aan dien algemeenen regel. Leeft maar voort als gij wilt. Wie dood is, is dood voorgoed.”

Zoo sprak de haas; de lieden hoorden hem aan, en daarna ging het onverstandige dier weer heen.

Eenigen tijd daarna ontdekte onze haas de maan, die stond te prijken aan den hemel. Hij dacht: Nu zal ik zeker lof ontvangen en het loon krijgen voor de boodschap. Daarop vertelde hij de maan, hoe hij het insect had geholpen om de woorden naar de menschen over te brengen, doch niet wat hij er van had gemaakt.

Maar de maan antwoordde toornig: »Ik zie alles, en weet ook, hoe gij uw taak hebt volbracht. Gij zijt een groote dwaas en wilt wijs heeten. Waarom hieldt gij u niet bij uw eigen zaken, en bemoeidet gij u met wat uniet aanging? "

De haas stond verlegen. De maan intusschen greep een riet, dat daar juist lag, en gaf den haas tot loon zulk een geweldigen slag op den neus, dat die barstte.

Sedert dien tijd hebben alle hazen een gespleten neus.

Dat is, als ik zei, een heidensche vertelling, een nieuwe en zeldzame. Maar of ge haar nu fraai vindt of niet, één ding, dunkt mij, blijkt er duidelijk uit, wat ons het Woord des Heeren leert, dat namelijk de heidenen in hun blindheid tasten en zoeken, en ook van de eeuwige dingen nog een kennis hebben, waaruit we zien hoe zij, eenmaal God kennende, Hem verlaten hebben, om te gaan tot hun eigen dwaasheden.

AAN VRAGERS.

Wat al te lang misschien hebben we die laten wachten. Ter vergoeding ditmaal althans twee antwoorden :

I. vraag. In den Bijbel en in oude boeken wordt vaak gesproken van sterrekijkers. Maar hoe kon men de sterren goed waarnemen, daar er toch geen verrekijkers waren?

De vraag is nog zoo dwaas niet.

Ten eerste dient echter opgemerkt, dat de sterrenhemel boven Egypte, Kanaan en Babyion nog al wat in helderheid van den onzen verschilt. In Perzië b. v. kan men bij 't licht der sterren lezen, wat hier kwalijk gaan zou.

Ten tweede weet men, dat een opmerkzame beschouwer al heel veel hulp kan vinden door b. V. te zien door ^kokers, gelijk die wel tot het bezichtigen van schilderijen worden gebruikt. Wel kan men daarmee geen ontdekkingen doen als thans met de teleskopen, maar voor nagaan en 't berekenen van den stand en den omloopstijd der hemellichamen konden zij toch van veel dienst wezen.

Eindelijk is bekend, dat die oude volken toch ook zekere werktuigen bezaten. Ia plaats van kijkers hadden zij namelijk latten om te richten met andere verschuifbare dwarslatten voorzien, gelijk bij sommig timmermansgereedschap. Ook hadden zij, als ik straks zeide, kokers of buizen die gesteld waren op cirkels afgedeeld in graden. Die kokers dienden om den stand der sterren aan te wijzen. Ook hadden zij hemelbollen en andere sterrekundige werktuigen.

ze vraag. Wat beteekent het woord Belial in den Bijbel ?

Die naam wil zeggen: «Verwoesting, verderf, kwaad", zoodat kinderen Belials beteekent: Goddelooze, slechte menschen. Het beduidt dus oök den Booze, den Duivel, b. v. als de apostel Paulus zegt: »Wat samenstemming heeft Christus met Belial? "

Sommige geleerde mannen denken, dat die naam eigenlijk behoorde aan een afgod uit de stad Sidon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen