Nu de hangende kerkelijke

Amsterdam 9 Maart.

Nu de hangende kerkelijke processen tot aanvankelijke beslissing beginnen te leiden, doet zich het verschijnsel voor dat bijna overal de Synodali.sten in het gelijk worden gesteld.

Ook waar het Openbaar Ministerie nog tot afwijzing van hun eischen concludeerde, wijzen toch de rechters hun die eischen toe.

Er is bijna geen uitzondering. Ster nu dit ging zoo door tot de hoogste instantie, wat bleek hier dan uit?

Dat de kerken die in doleantie gingen ongelijk hebben, omdat de rechter haar in et ongelijk stelt?

Hem, die zulks beweren mocht, doen we eze wedervraag: Omdat de rechter te Jeuzalem in den jare 37 den aangeklaagden abbi van Nazareth in het ongelijk stelde n vonniste, volgde daaruit clat hij ongeijk had?

Voorts, omdat de rechtbank der Roeinsche overheid twee eeuwen lang de erste Christenen in het ongelijk stelde, olgde daaruit dat de martelaren die tierven, het niet bij het rechte eind adden?

0t eindelijk: Omdat in de dagen der eformatie de rechtbanken in alle instantiën, n de onberispelijkste rechtsvormen, en met onnissen die strikt in den haak waren, nze vaderen hebben ter dood veroordeeld n ai hun goed verbeurd verklaard, hadden aarom onze martelaren ongelijk?

Niemand zal dit beweren.

Hadden dan daarom deze vonnissen^i? ^; ^ kracht"?

Ongetwijfeld.

De Rabbi van Nazareth sprak: „Gij oudt geen macht tegen mij hebben, zoo het u niet van boven gegeven ware", en ging naar den kruisheuvel.

De Polycarpussen en Veronica's hebben ich niet verzet, maar zijn in den dood geaan.

En zoo ook de martelaars uit de Herormingseeuw hebben stil hun lot gedraen, en zich gegeven in den dood.

En zoo dus oo!c hier.

Wat onze rechters rechtspreken in hoogte instantie, is een besli.ssing, waar we ons an onderwerpen, om der consciëntie wille.

Maar dit belet niet, dat we uit diezelfde consciëntie tegen hen getuigen blijven, overtuigd dat ze aan Gods kerke haar wezenlijk recht niet doen.

In Art. 37 van onze Confessie belijdt onze kerk: „dat haar zake, die van veel rechters en overheden als kettersch en goddeloos veroordeeld wordt, eens zal blijken de zake van den Zoon van God te zijn!"

Dat blijft ook nu haar getuigenis.

Om de zonden onzer vaderen en onze igen zonden laten we willig dit oordeel ver ons komen, God lovende en prijzende, at niets ergers van ons afgevergd wordt, an %vat steen, en wat geld, en wat goed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen