Voor Kinderen

MUIZENNESTEN.

Die in zijn hoofd te hebben is niet prettig, zal menigeen denken, die weet wat er meê bedoeld wordt, 't Moet echter muizenissen zijn, en gelukkig, want nog erger dan met die zou iemand geplaagd zijn, die wezenlijk eens een muizennest in zijn hoofd had.

Maar al komt dat nu ook niet voor, toch is het waar, dat de lieve muizen hun nesten al op zeer vreemde plaatsen bouwen.

Gij weet, dat die dieren voor hun jongen zeer goed ingerichte nesten maken, waarvoor zij achtereenvolgens verzamelen een menigte wol, oude lappen, mos, papier, haar en zulke zaken, die zij tot een zachten bal te zamen werken; in het midden daarvan plaatsen zij hun jongen.

In een dorpspastorie werd eens vele jaren geleden een banknoot vermist. De eigenaar had haar gelegd op een plaats in een gesloten provisiekamer. Niemand had den toegang tot de kamer dan hij alleen, daarom was het verlies wel vreemd. Na een nauwgezet onderzoek en het verplaatsen van de meeste voorwerpen in de kamer, werd een muizennest ontdekt in een hoek van den vloer, waar een gat was. Men kwam op de goede gedachte dit gat te onderzoeken. Een timmerman werd geroepen, die een der planken wegnam en zijn arm daaronder stekende, trok hij daaruit een groote verzameling van kleine stukjes papier, welke de muizen waarschijnlijk jarenlang hadden bijeenverzameld. In een hoek van dezen hoop stuitte hij op een nest jonge muizen en bracht hen te voorschijn, liggende op een banknoot die geheel onbeschadigd was. Blijkbaar had de kleine moeder de banknoot weggedragen naar haar hol, zooals 't papier was saamgevou wen, en had het uitgespreid als een bekleeding van haar nest, daar zij de zachtheid en buigzaamheid van het papier voelde. Het was in het nest het eenige stuk papier, dat gelukkig niet in kleine stukjes was geknabbeld.

Een ander muizennest was even zoo goed ingericht en werd op de volgende wijze ontdekt. Bij een familiefeest was men aan den maaltijd, toen een der kinderen bemerkte, dat een muis langzaam en behoedzaam opklom tegen het damasten venstergordijn met iets in haar bek. Het kleine schepsel was niet bevreesd, doch lette zorgvuldig op, totdat zij in een plooi van het gordijn verdween. Na eenigen tijd kwam zij weder tevoorschijn, liep snel naar beneden op den vloer en verdween. Men onderzocht het gordijn en vier kleine muizen werden gevonden in een der plooien, die een soort van zak vormden, welke al gemakkelijk genoeg was ingericht zonder bekleeding. Doch mevrouw muis had er niet zoo over gedacht, want zij had in de plooi nog wat zachte wol gelegd die zij gestolen had uit de vulling ran een sofakussen. Den volgenden dag waren al de kleine muizen verdwenen. De moedermuis had blijkbaar opgemerkt dat haar nest ontdekt, en niet langer een veilige verblijfplaats voor haar klein gezin was.

OPBELDERINGEN.

We nemen hier eenige vragen saam, die alle tot hetzelfde gebied behooren en 't best bijeen kunnen behandeld worden.

Waarom staat er zoo dikwijls in den Bijbel: Hij ging op naar die of die plaats?

Het antwoord is, omdat er zoovele plaatsen of «ok gebouwen op hoogten lagen. Als wij lezen: »Jezus ging op naar Jeruzalem, '' dan is dit letterlijk zoo op te vatten. Want Jeruzalem lag hooger dan het land ten oosten en ten westen. Daarom staat er ook dat men a/ging naar Jericho, wijl dit oostelijk, aan dejordaan, en lager dan Jeruzalem lag. Maar men ging op naar den tempel, want die lag op een berg. Wij spreken nog wel van »opgaan" naar Gods huis, maar dat beteekent thans niet altijd, dat de kerk op een hoogte ligt.

Een andere vraag is, waarom van »ongehevelde brooden" gesproken wordt, of, wat wel de bedoeling zal zijn, waar die uitdrukking vandaan komt.

«Geheveld" komt van het woord »hefe" of »heffe, " dat is: gist. (In 't Duitsch heet het Hef en). Gist, dat weet men, is schuim, b. v. van bier. Wij gebruiken echter het woord »heffe" thans nog maar alleen, als wij spreken van de »heffe" des volks, ook wel het «schuim" des volks genoemd, dat wil zeggen: het verachtelijke, slechte deel er van, dat geen waarde of gewicht heeft. Ongehevelde brooden zijn die, welke bereid zijn zonder gist, ongezuurde, gelijk de Joden op Paschen aten en nog eten.

Eindelijk dient tot inUchting aan onzen vriend I., dat de geschiedenis van Esther niet is voorgevallen onder het eigenlijke Joodsche volk, want dat was toen reeds lang uit de ballingschap teruggekeerd, maar in Perzië. Daar waen, toen de eerste koning van dat land, Kores, en Joden vrijheid gaf om naar Kanaan terug e keeren, vele Israëlieten achtergebleven. Een an deze was Mordechaï, of liever zijn voorader. Doch door het bevel, dat de booze aman van den koning wist te verkrijgen, erden ook de Joden in Palestina bedreigd, ant dat land stond toen, denkelijk omstreeks 50 vóór Christus, nog altijd onder het gezag er koningen van Perzië. De terugkeer der oden naar Jeruzalen had reeds 100 jaar vroeer plaats.

HOÜGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen