In sommige kringen wekt het bevreemding,

dat de Heraut zich nog steeds inlaat met de broederen, die voortgaan onder het Synodaal Genootschap te verkeeren.

Is er voor die bevreemding oorzaak.' Maar wat wilt ge dan.'' Zoudt ge het dan goedkeuren, zoo wij om de bitterheid, waarmee veel broederen óns achtervolgen, ons hart ook van hen aftrokken en een Kaïns-geest door onze ziel lieten varen?

Kunnen we, mogen we dan vergeten, dat deze broederen voor een goed deel, niet slechts onzen oorsprong met ons gemeen hebben, maar ook steeds nog volharden in dezelfde belijdenis, die ook ons van Gods wege op het hart is gebonden.' Is dan ooit in de Heraut de toeleg merkbaar geweest, om sectarisch met een groepje als groepje te gaan staan, en heel het overig kerkelijk terrein aan de wolven prijs te geven.' Neen, we kunnen niet aflaten om onze broederen en zusteren, ook die nog onder het Synodaal Genootschap blijven, lief te hebben in Christus onzen Hcere.

Omdat we één in oorsprong zijn en eens eeuwig in eenzelfde Vaderhuig met hen zullen wonen, spreekt nog altoos sterk de begeerte in ons hart, om ook op onze pelgrimsreize hier beneden saam met al onze broederen op te trekken.

En als we dan zien, hoe zwak deze broederen onder de Synode staan; merken, hoe allerlei verleidende stemmen tot hen uitgaan, van mannen, die geacht waren iets te zijn, enwier woord thans toch geen andere uitwerking heeft dan hun geweten-in slaap te .sussen; en berekenen wat > magerheid" aan de ziel alle ongehoorzaamheid aan God en zijn gebod, voor hen en voor hun kinderen na zich moet sleepen; — hoe woudt ge dan, dat we gevoelloos en onverschillig hun volharden in het kwaad, faun uitglijden in het slib, hun spelen met beginselen, en hun verwerpen van de eere van Christus zouden aanzien?

Niet, dit versta men wel, al-ijof we daarom dezen broederen zedelijk dwingen wilden onzen weg te volgen.

Zien ze een anderen en beteren weg, we willen daarover niet twisten. Maar dit mag niet geduld, dat ze moedeloos en werkeloos en willoos blijven neerzitten.

Ze weten, dat hun positie voor God niet te verant^/oorden is.

Ze weten, dat ze lijnrecht ingaan tegen wat ze vroeger zelven beleden hebben.

Ze weten, dat ze den eisch der Christelijke broederlietde miskennen.

Ze weten, dat ze Jezus' eere uit bezorgdheid voor de Synode prijsgeven.

En omdat ze dit weten, mogen we hen niet met rust laten in hun heulen met de kerkelijke zonde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen