Voor Kinderen

Onze kleerfn.

KLEUREN.

V.

Dat we de stoffen niet altijd in die kleur dragen welke zij van natuur hebben, is u zeker wel bekend. De menschen weten aan linnen, katoen, zijde, wol en laken allerlei kleuren te geven. Dat gaat evenwel niet zoo makkelijk als 't verven van prenten.

Een stuk blauw laken b. v. is maar niet blauw geschilderd, want dan zou de verf er gauw weer afgaan. De kleur zit er in, en dat moet zelfs met veel zorg bewerkt worden Anders verdwijnt de klenr of verbleekt; het goed verschiet. Eigenlijk mag dat nooit gebeuren en dat het toch zooveel voorkomt bewijst dat er heel veel minder goed werk wordt geleverd. Evenwel — om stoffen zoo te bereiden dat ze nooit verschieten, zooals b. V. de echte tapijten en doeken uit het Oosten, moet men veel kosten maken en zoo worden de dingen heel duur. De meeste menschen betalen liever minder en denken: Tegen dat het goed verschoten is, is 't ook versleten.

Vroeger dacht men daar anders over en waren de stoffen dan ook duurzamer. Trouwens niet alleen de kleuren, maar ook andere dingen maakt men thans vrij wat minder stevig dan voorheen. Ik hoorde onlangs van iemand die nieuwe stoelen had gekocht. Pas waren ze thuis en gebruikt, of er braken er twee. Heel boos ging de kooper naar den winkelier om dat te vertellen. Maar deze zei: »Dan heeft er ook zeker iemand op gezeten!" Gelukkig is dat ver van hier gebeurd.

De goederen die men wil verven, moeten eerst gebleekt of kleurloos gemaakt worden. Dat gebeurt niet op het bleekveld, maar met zoogenaamd «bleekpoeder", 'twelk de waschvrouwen ook wel gebruiken en zeer bijtend is. Daarna wordt het goed gedoopt in een vloeistof van de kleur die men hebben wil Dat is een kunst die al zeer oud is. Wij lezen in den Bijbel van »pUTper'' en van Lydia, de »purperverkoopster". Dit purper is een prachtige kleur, die men 't best kan zien in het haar van een pauwveer. De Tyriërs en Sidoniërs bereidden de verf voor 't purper uit het vocht van een slak, die de purperslak heet. Het purper werd achter alleen door grooten en edelen en meest door koningen en vorsten gedragen. Daarom wierpen dan ook de Romeinsche krijgsknechten onzen Heer een purperen mantel om, teneinde hem als koning der Joden te bespotten. Ook wil de uitdrukking ; iemand met purper bekleeden zelfs nu nog zeggen: hem tot vorst maken.

De kunst om kleeren te vervaardigen in verschillende kleuren, is ook al zeer oud. Jozef, die 17 eeuwen vóór onze jaartelling leefde, had reeds een »veelverwigen" rok. Zulke kleeren werden gemaakt 6f uit verschillende stukken óf wel draden van verschillende kleuren werden saam-en dooreengeweven. Op dezelfde wijs werkte men ook met goud en zilver of allerlei kleuren bloemen en sieraden op de kleederen. Tegenwoordig worden de bloempjes en andere versierselen er veelal op gedrukt. Dat is veel minder omslachtig, veel goedkooper en gaat wel tienmaal zoo gauw.

De w\jzeu alt het Oasteu.

II {Slot.)

Heimlijk vroeg hij nu den wijzen Naar het tijdstip van 't verrijzen Van die ster, en heeft hen toen Met de boodschap heengezonden: Als zij 't kind in Bethlem vonden. Aanstonds hem bericht te doen.

Om 't aanbidden, moest het heeten; Schoon hij sprak met nauw verbeten Moordlust in 't onrust gemoed. Argloos hoorden zij den koning. Dachten aan geen schijnvertooning En vertrokken weer met spoed.

Nauwlijks was 't paleis verlaten, Toen zij, wandlend op de straten Van de groote koningsstad, - Wederom de ster ontdekten. Die tot veilgen gids hun strekte. Die hun voorging op hun pad.

Tot zij kwam en rustig staan bleef; 't Eindpunt van haar heraelbaan schreef: Dekkend 'thuis als met een kroon. Waar de wijzen binnentraden En vol eerbied 't kind aanbaden, 't Kind, de Gods-en menschenzoon.

Doet Gods heil ons hart ontgloeien, d' Offers zullen mildlijk vloeien : 't W erd ook hier alweer aanschouwd. Toen deez' Heidnen na hun beden Ook hun schatten opendeden : Wierook, mirre, zuiver goud.

Toen weer afscheid was genomen. Heeft hun God vermaand in droomen Niet denzelfden weg te gaan. Dien zij waren afgekomen. Daar Herodes niet zou schromen 't Kind naar 't leven zelfs te staan.

Z.

PH. V. D. L.

AA5t VRAGERS,

In Lukas 22:8 lezen we:

»En Hij zond Petrus en Johannes uit, zeggende: Gaat heen en bereid het Pascha, opdat wij het eten mogen." Om dat Pascha volgens de wet te bereiden, was het noodig een volkomen eenjarig lam te nemen en dit van den loden tot den i4den der maand Nizan af te zonderen. De Heere Jezus zond Petrus en Johannes naar Jeruzalem, want er staat uitdrukkelijk in VS. 10 : »als gij in de stad zult gekomen zijn, bereidt ons het Pascha." Nu wordt gevraagd: Hoe kon de Heere dan nu eerst op den eersten dag der ongehevelde brooden Zijn discipelen uitzenden? Was dat niet te laat?

Het antwoord is, dat deze wet voor het Pascha aan de Isralieten gegeven werd toen zij nog in Egypte waren. In later tijden werd er door de priesters zorg gedragen, dat er een genoegzaam getal lammeren, voor het Pascha geschikt, te Jeruzalem aanwezig waren, die dan door de vreemdelingen, die op het Paaschfeest te Jeruzalem kwamen, konden gekocht worden voor dat doel. Zoo was er dan ook nu zonder moeite een lam verkrijgbaar.

CORRESPONDENTIE.

Ds. V. d. B. te V. en J. O. te S., antwoord in 't volgend nummT.

HOOGENBIRK,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen