Het kan daarom

Nog steeds blijkt er zeker misverstand te heerschen over de qualificatie van een „valsche kerk".

Het kan daarom zijn nut hebben, nog eens te herinneren aan deze feiten.

Ten eerste, dat dezelfde Hervormers, die geen oogenblik aarzelden, om de Pauselijke kerk voor een valsche kerk te verklaren, desniettemin erkenden, dat er onder de plaatselijke kerken nog wel terdege Christelijke kerken bestonden, en dat dit karakter van Christelijke kerk haar zelfs niet geheel ontzegd kon, ook aL verkeerden zij nog onder de Pauselijke hiërarchie en al bleven ze dus nog aangesloten bij de „valsche kerk".

Ten tweede, dat dezelfde Hervormers, die geen woorden scherp genoeg konden vinden, om de vervalsching van de Sacramenten en van de leer, waartoe deze „valsche kerk" de Christelijke kerken verleid had, te brandmerken, desniettemin den heiligen Doop, niettegenstaande het vele misbruik, dat ook daarbij insloop, bleven erkennen als een Doop met Doopsgenade van Christuswege, omdat deze Doop niet door de „valsche kerk", maar door de Christelijke kerk te dier plaatse bediend was.

Ten derde dat de Christelijke kerken, die jarenlang onder de suprematie van deze „valsche kerk" verkeerd hadden, zoodra ze tot reformatie kwamen, door de voorgangers dier dagen, weer in de gemeenschap der kerken zijn erkend, ook daar waar aan geen nieuwe institueering van een instituut gedacht werd.

En ten vierde, dat de Christelijke kerken, die onder de »valsche kerk zaten, hoe ook verbasterd en gedeformeerd, door onze Hervormers nog altoos geacht werden de ambten van Christuswege te bezitten, zoo zelfs dat elk pastoor en bisschop h. i. te beschouwen was, als werkelijk ambtsdrager, maar als een ambtsdrager, die zijn ambt misbruikte, en deswege elk oogenblik geroepen was, tot de rechte bediening van zijn ambt terug te keeren.

Wie nu deze feiten wikt en weegt zal merken, dat met „valsche kerk" nooit bedoeld is de plaatselijke kerk, dan voorzooveel zij zich naar het valsche in de „valsche kerk" voegde; terwijl^de „valsche kerk" voor onze vaderen n'ets anders was dan die machtige wereldorganisatie, die de Roomsche hiërarchie, onder den Paus van Rome, over alle kerken van Christus had uitgebreid.

Het zeggen: »Er was tot op de Reformatie niets dan een valsche kerk, en in die valsche kerken enkele op zichzelf staande kinderen Gods, " is daarom onhoudbaar, omdat ambt en doop buiten het instituut niet

denkbaar zijn, en zoowel ambt als doop, ook in hun meest verbasterden vorm steeds door onze vaderen zijn erkend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen