Uit de Pers.

Rakende de gelukkige uitkomst van de onderhandelingen tusschen Leeuwarden en Den Haag gevoerd, leest men in de Roeper dit schrijven van Ds. J. N. Lindeboom van Zutphen

De Heere heeft groote dingen bij ons gedaan dies zijn wij verblijd, Ps. 126 ; 3

Hebben wij ons deel gehad aan de gedachtewisselingen over den kerkelijken strijd in ons Vaderland gedurende de laatste jaren, en meer bepaald in zake de plannen tot vereeniging van Chr. Geref. en Ned. Geref., zoo zal het niemand vreemd voorkomen, dat wij ook thans, nu de zaak tot een beslissing gekomen is, onze gedachten niet terughouden.

Wat wij dan hebben te zeggen over de besluiten van de Leeuwarder en Haagsche Synoden ? Eenvoudig onze hartelijke blijdschap te kennen te geven over wat plaats gevonden heeft, en nog verder geschieden zal.

»De Heere heeft groote dingen bij ons gedaan; dies zijn wij verblijd"; dit woord van Israels gewijden zanger maken wij gaarne tot het onze, daar het de gevoelens weergeeft, die ons hwt vervullen, nu, wat bij elkander behoorde en toch gescheiden leefde^ aan vankelijk tot elkander gebracht is.

Wat wij, weinige weken geleden, een schier hope looze zaak achtten, is nu reeds een voldongen feit.

Weer een treffend bewijs, dat bij den Heere niets te wonderlijk is, en dat Hij, gelijk in vervlogene eeuwen, ook thans nog bergen vlak en zeeën droog maken kan. 't Is wonderlijk in onze oogen, wanneer wij letten op het feit dat aan beide zijden zulk een treffende een stemmigheid gebleken is.

Vooral met het 002 hierop, kunnen wij niet anders zien, of het is van den Heere geschied.

Omdat wij dit gelooven, aarzelen wij dan ook geei oogenblik onverholen onze blijdschap te kennen te geven over de aanvankelijke vereeniging van de Gereformeerden in ons Vaderland.

Of wij dan meenen dat reeds alle moeielijkheden overwonnen zijn? Zeker niet. Wü leven echter in het vaste vertrouwen, dat de Heere, die de groote struikelblokken uit den weg heeft geruimd, ook de Machtige en Bereidwillige is om de oneffenheden, die zich thans nog voordoen, te verwijderen.

Zien wij slechts toe, dat wij het werk Gods niet tegenhouden of bederven door onze dwaasheden en zelfzucht.

Zoo weinig is hier toe noodig.

Beschouwen wij de zaak alleen uit een menschelijk oogpunt en van uit onze vleeschelijke neigingen, dan liggen allerlei bedenkingen voor de hand tegen hetgeen geschied is.

De duivel, die zoo gaarne twist en tweedracht teweegbrengt onder 's Heeren volk, zal ook thans niet stilzitten, maar als een welgehamaste er op uit gaan om, kan het zijn, een twistappel te werpen tusschen de zonen van hetzelfde huis.

Ook degenen die buiten ons zijn, zullen geen stilzwijgende aanschouwers zijn van het groote werk, welks fondamenten gelegd zijn, en waarop voortgebouwd zal worden.

Gelijk de Sanballats en Tpbias weleer met nijdige oogen het optrekken van Jeruzalems muren aanzagen, en door allerlei booze middelen dit werk trachtten tegen te houden, zoo zullen er ook thans niet weinigen zijn, die liever zoude zien dat Sion verscheurd bleve. Met vriendelijke woorden zal men ons tegemoet komen, waarschuwende stemmen zullen gehoord worden, ten bewijze dat men het zoo wel met ons meent.

Gelijk wij echter blmd geweest zijn voor de vriendelijke knikjes, die ons van een zekere zijde werden toegeworpen, sinds de Doleantie in het leven geroepen werd, met het doel om ons tegen Dr. Kuyper en de zijnen op te zetten, zoo hopen wij, dat heel ons volk zich als doof zal houden voor hetgeen van Synodale zijde zal aangevoerd worden, om ons tegen de vereeniging in te nemen.

Zoolang wij het vertrouwen, dat wij in beide partijen hebben, blijven behouden — en wij hebben geen rede om te meenen dat het ooit geschokt zal worden — zullen we al onzen invloed en onze krachten aanwenden om de zaak der vereeniging voortgang te doen hebben, om niet te rusten voor de laatste hand aan het werk is gelegd. .

't Zou ons innig spijten indien men van onzen of ook van de andere zijde nog eens weer over allerlei bijzaken aan het strijden ging, en den tijd, terwijl het ijzer heet is om te smeden, doorbracht met beuzelingen, die der goede zaak slechts schade kunnen berokkenen.

't Is nu geen tijd om langer te redeneeren en te debatteeren, maar om meetsnoer en troffel ter handle nemen, totdat het huis tot den nok opgetrokken is.

Doe dan een ieder wat zijn hand vindt om te doen, en beginnen wij met vertrouwen in elkander te stellen.

Wie het waagt het zaad van vertrouwen te strooien, speelt hoog spel, en toont daardoor zijn minachting tegenover hetgeen in den Naam des Heeren, en na ootmoedig gebed, is geschied.

De vereeniging toch is een zaak door God gewild, door den nood der tijden geëischt.

Zij kan niet anders dan zegen afwerpen voor Kerk en Maatschappij.

Make de Heere voorts den weg voorspoedig, en geve Hij uit genade, dat na weinige maanden, ten spijt van allen die Sion gram zijn, de 6 a 700 Gemeenten van Chr. Ger. en Ned. Ger. als een gesloten phalanx optrekken, om in de kracht des Heeren tegen de goden dezer eeuw op te trekken.

Hierin is de rechte toon aangeslagen.

Wat afgedaan is moet thans afgedaan blijven. Debatten over wat achter ons ligt zijn thans

niet meer aan de orde. Dat zou een weer oprakelen worden van wat smeult.

Huygens zou zeggen: Op al dat oude zeer is een roof gekomen. Hale niemand er die roof in onvoorzichtigheid af.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen