Voor Kinderen.

in het verborgen land.

IV (Sloi.)

Dadelijk daarna begint een tweede plechtigheid, die de Sai heet. De lieden moeten daartoe een straat doorloopen, die een 400 el lang is en Oued-SS'afa genoemd wordt; zij loopt uit op een hoogte, Merola genaamd. Zeven malen weer moet men de straat doorloopen, overlaid biddende, ter herinnering aan de ontroering van Hagar op het oogenblik, toen zij vreesde dat haar zoon Ismael — de stamvader der Arabieren — van dorst zou omkomen.

Als dit vermoeiend werk is afgeloopen, laat de pelgrim zich het hoofdhaar half afscheren en gaat dan weer op weg, nu naar Omra. Dit is een kapel die 6 mijlen ver ligt en waar Mahomed, naar men zegt, bij voorkeur ging bidden. Als de pelgrim terugtrekt laat hij de andere helft van zijn hoofd bescheren, herhaalt de plechtigheid, de Sai, dan weer den optocht langs de Caaba en keert eindelijk naar zijn herberg terug. Hij heeft dan stellig 40 mijl per dag geloopen niet anders gegeten dan eenige dadels met koeken en eenige koppen koffie gedronken.

Is de pelgrim een ijverig Mahomedaan, dan doet hij eiken dag dezelfde vrome oefeningen, waaraan dan groote aflaten verbonden zijn. De meeste pelgrims echter zien begrijpelijkerwijs tegen zoo zware vermoeienissen op. Zij leggen 't anders aan. In plaats van zich dagelijks af te matten, houden zij zich, al of niet vromelijk peinzende, in elk geval kalm, en bereiden zich zoo tot het laatste deel van den pelgrimstocht: het offerfeest.

Als de karavaan daartoe is gevormd trekt men naar den berg Aarafat. Daar legert men zich om te luisteren naar de predikatiën, die er gehouden worden. Deze zijn zeer hoogdravend en lang. Vooral worden de hoorders uitgenoodigd veel te geven ter herinnering aan Mahomed. Op den uitersten top van den berg of heuvel is een bestrate plek, vroeger overdekt. Op die plaats was het dat Mahomed, naar gezegd wordt, gaarne bad.

»Boven op den berg", zegt onze reiziger, »zag ik westelijk de zuilen van Aalemen, waar de pelgrims tusschendoor moeten, als zij van het feest terugkeeren; een weinig verder, ten zuiden, een moskee en ten zuidwesten het buitenverblgf van den groot-sherif. Groote waterbakken zijn gebouwd aan den voet des bergs Afirafat, en dienen om de tuinen te besproeien. Het water komt uit de waterleiding die loopt naar Mekka.

»Eenerzijds, " zoo vertelde mij onze gids, swas de geheele vlakte van Airafat besproeid en bebouwd. Drie-of vierduizend tenten bedekten een deel der vlakte, maar de meeste pelgrims hadden geen schuilplaats". De kameelen werden goed bewaakt, want hoe hei. lig deze plaatsen ook zijn, mén moet passen op de dieven, die even talrijk als stoutmoedig zijn. Ik geloof dat ik het getal pelgrims te Aarafat vereenigd veilig op 60, 000 kan schatten. Eindelijk, na tien dagen van pelgrimstochten in de woestijn en na rusten op heilige plaatsen, komt heel de menigte te Moena. Daar moet elk pelgrim zeven steenen nemen — er liggen zeer vele — en die den een na den ander werpen over den schoudar tegen een pilaar, welken hij den rug toekeert. Dit alles geschiedt om zijn verachting voor den duivel te toonen (zeker niet de beste manier). Evenzoo offert elke pelgrim het dier dat hij heeft meegebracht en deelt het vleesch met de armen. Daarna laat hij het weinige haar dat hij nog op 't hoofd heeft knippen, knipt ook zijn nagels en keert weder naar Mekka terug.

Is hij een streng Muzelman, dan moet hij nu nog tweemalen al de beschreven plechtigheden herhalen; of echter allen dit doen is te betwijfelen.

Intusschen staat de tijd niet stil. De heilige maand loopt ten einde, en in lange rijen ziet men de pelgrims wegtrekken. Sommigen gaan in karavanen naar hun land; anderen worden door stoombooten over zee vervoerd. In Mekka hebben zij geld, dikwijls ook hun ge zondheid achtergelaten, Wat zij meebrengen zijn vaak de kiemen van gevaarlijke ziekten en vernieuwd en versterkt bijgeloof.

We weten dus nu wat er te Mekka als er de pelgrims zijn geschiedt. Ons die den Heere Christus kennen, moet het met diepe treurigheid en medelijden vervullen^

De Mahomedanen toch gelooven niet alleen den leugen 'en verwachten heil, niet van den Profeet van Nazareth, maar van den valschen Profeet van Mekka, doch zij zoeken ook den hemel, dien hij hun belooft, door werken te verdienen. De heerlijkheid nu die de Heere Christus geeft, is niet te verdienen, maar wordt verkregen uit genade, niet door weiken. Ja des Heeien Woord zegt uitdrukkelijk : Dengene die niet werkt, maar gelooft in God, die den goddeloozen rechtvaardigt, dezen wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid. En de werken die daar bedoeld worden, zijn nog wel de goede werken der wet Gods, en in 't minst niet de dwaze nuttelooze dingen waar ik van vertelde. Dat wij zooveel gelukkiger zijn, dat wij des Heeren woord en waarheid kennen, danken we alleen zijn genade. Doch laten we nu, daarvoor dankende, ook volijverig zijn, opdat het Evangelie ook gepredikt worde aan de vereerders van Mahomed, die in onze Oost zoo talrijk zijn, en hen die in duisternis zitten het licht opga.

CORRESPONDENTIE.

P^en onzer lezers zond ons dezer dagen een raadsel, dat hem heel wat hoofdbreken kostte, waar ieder een andere meening over had en wel tien menschen losten het anders op dan onze vriend zelf. Wij hopen dus nu maar dat we 't goed hebben, als we zeggen dat de oplossing is: Samos-Arnos-Mos. Mocht dit niet 7.00 zijn, dan zullen we, door het raadsel zelf te geven, de lezers laten beslissen.

Op een paar vragen in betrekking tot het stuk hierboven: »In het verborgen lan< J", - kan kortelijk gezegd dat men zoowel Mohammed, als Mahomet of Mahmoed schrijft. De naam beteekent de geprezene. Voorts zijn er zeker meer dan 200 millioen Mahomedanen, hoofdzakelijk in Azië en Afrika; in Europa is het aantal gering.

Landen waar de Mahomedanen heerschers zijn, vindt men aan de kust der Middelandsche zee, voorts Marokko. Verder in het Oosten b.v. Turkije, het machtigste Mahomedaansche rijk en Perzië,

Er leven echter ook vele millioenen Mahomedanen onder het gezag van Europeesche vorsten o. a. in Britschindië en in onze Oost. Ook in China vindt men een zeer groot aantal Mahomedanen.

Het is voor de zendelingen zeer moeilijk de Mahomedanen te bewegen Christenen te worden. De Mahomedanen zenden zelf ook zendelingen uit, en halen dikwijls heidenen tot hun godsdienst over. Toch zal op des Heeren lijd zeker ook het licht der waarheid over de Mahomedanen opgaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen