„Door den Geest van God geleid.”

Want zoo velen als er. door den Geest Gods geleid _worden, die zijn kinderen Gods.' Rom. 8 : 14.

Op de teedere, heel ons aanzijn beheerschende vraag, wie al, wie niet kinderen van God zijn, komt in heel de Schrift geen antwoord zoo klaar, noch een antwoord zoo rechtstreekse!! voor, als het apostolisch getuigenis in Rom. 8 : 14: Zoo velen als er door de^i Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods."

Het »kind zijn" en de geest, waardoor ge geleid, gedreven, bezield, innerlijk aangezet en in uw gang bepaald wordt, zijn twee dingen, die onderling saamhangen.

Het sterkst gevoelt ge dit, zoo ge het algemeen neemt, en op heel het vaderlandsch leven en het leven van uw volk toepast, en ge neemt dit volk in tijd van oorlog.

Dan staat volk tegen volk over, en de kinderen van het ééne volk spannen al hun kracht in, om de zonen van het andere volk, alleen omdat ze van dat andere volk zijn, te vernielen.

Tusschen Chineezen en Japaneezen bestaat in onze voorstelling nauwlijks verschil. Gelijke gestalte, soortgelijke tint, hetzelfde zonderling geplaatste oog, en beide een taal sprekend, die voor ons oor schier eender klinkt.

En toch, nu tusschen China en Japan de oorlog uitbrak, keert zich alles wat uit Chineeschen bloede is, met verwoedheid tegen de zonen van het Japansche rijk.

Omdat ze kinderen van het ééne volk zijn, daarom drijft en leidt hen de geest van verbittering tegen de zonen van het andere volk.

En dus ook omgekeerd, uit den geest die ze drijft en aanzet, blijkt u terstond of ze als kinderen tot het ééne of het andere volk behooren.

Dit komt zelfs dan nog uit, als ge den kring enger neemt, en niet aan heel een volk, maar aan een enkele familie denkt.

Ongelukkigerwijze toch heerscht er, vooral op onze dorpen, tusschen twee familiëneen overgeleverde vijandschap, die van vader op kind overgaat, en zich Voortplant soms in meerdere geslachten.

Al naar gelang nu een kind uit de ééne of uit de andere familie geboren is, heerscht straks bij het opgroeien in dat kind de geest van ééne dier beide familiën. Het zal haten of liefhebben, al naar gelang het tot het ééne of het andere geslacht behoort. Het zal dit doen, ook al heeft het zelf persoonlijk geen ervaring van bitterheid gehad. Er is een geest, waardoor het gedreven wordt; een onheilige familiegeest, en die drijvende geest hangt met zijn kindschap uit die familie saam.

Ja, tot in een enkel huisgezin kunt ge niet zelden hetzelfde verschijnsel waarnemen, ook al laten we den geest der bitterheid er nu buiten.

Niet zelden toch ontwaart ge, dat er in een huisgezin een bepaalde geest heerscht, die uit vader of moeder op de kinderen is overgegaan, alsnu in heel het gezin den toon aangeeft, en waarvan ge zeggen kunt, dat die bepaalde geest al de kinderen ervan leidt, niet uit anderen hoofde, maar omdat ze uit die ouders geboren, en van dien vader of die moeder de kinderen zijn.

Het echte kindschap uit zulk een gezin komt dan in den geest, die de enkelen leidt en bezielt, uit.

Dat dit bij een vader en zijn kind niet altijd, soms zelfs ganschelijk niet doorgaat, heeft licht verklaarbare oorzaak.

In onze aardsche verhouding is elk kind een kind van twee, van een vader, maar ook van een moeder, en reeds dit breekt soms de eenheid van geest in een gezin zoo geweldig, dat er van geen gezinsgeest sprake kan zijn.

Niet zelden ook zijn én vader én moeder zoo weinig scherp in hun karakter ontwikkeld, dat ze geen eigen geest hebben, en dus ook geen eigen stempel op hun gezin konden drukken, en veel minder een eigen geest op hun kinderen konden overplanten.

En dan komt hier de zonde nog bij, die 200 dikwijls oorzaak is, dat de geest van vader of van moeder de kinderen niet inneemt en leidt, maar eer afstoot en een tegenovergestelden geest wakker maakt.

Een zonde, die ook omgekeerd niet zelden het kind zoo sterk aantast, dat het uit weerzin tegen den ernstiger geest van zijn ouders, naar buiten afhoereert, en zich door een geest van vreemden, die dan vrienden heeten, leiden laat.

Doch dit is al te gader onze gebrekkig­ heid. Gevolg daarvan, dat we zoo weinig in vollen zin vader en zoo weinig in rijken zin kind zijn.

Immers, dit beseft een ieder terstond, hoe meer ge zeggen kunt, dat het kind door den geest van zijn vader in heiligen, hoogeren zin geleid wordt, des te voller en rijker zal in dat kind het kindschap uit dien vader, en het vader-zijn van dien vader in dat kind, dat door zijn geest geleid wordt, uitblinken.

Nu valt, dit spreekt van zelf, bij God, als onzen Vader, al dat gebrekkige, al dit onheilige, al dit beperkte, geheel weg.

Wiens Vader onze God is, diens Vader is Hij volkomenlij'k, en wie zijn kind en uit Hem geboren is, die is zijn kind geheel, d. w. z. die is alles, die is den grond van zijn geestelijk leven, en het stempel en karakter van dat geestelijk leven geheel en uitsluitend aan zijn God verschuldigd.

Hier kan geen tweede oorzaak tusschen beide treden. Uw kindschap is uit God of het is het niet. Maar zijt ge uit Hem geboren, dan komt uit Hem u ook alles toe, en behoort ge tot die kinderen Gods, waarvan het bij den profeet Jesaia heet, »dat ze niet liegen zullen", d. w. z. die geen anderen geest openbaren kunnen, dan die uit dien Vader hun toekwam.

Het kindschap van God is, als we ons zoo mogen uitdrukken, zonder den Goddelijken familietrek ondenkbaar.

Wie uit God geboren is, moet het beeld van God vertoonen, moet niet uit zijn eigen, noch uit een vreemden geest leven, maar eeniglijk uit den Geest des Heeren.

En hst is in dien zin, dat de heilige apostel betuigt; Zoovelen als er Gods kinderen zijn, worden door geen anderen geest dan door zijn Geest geleid, bezield, gedreven.

Of Tï^at op hetzelfde neerkomt: Zoovelen als' er door den Geest van God geleid, bezield, gedreven worden, die zijn, die blijken waarlijk te vttzzn, kitideren Gods.

Ook voor uzelven moet dit merkbaar wezen.

Wie waarlijk tot boete, tot geloof en bekeering kwam, merkt het wel, dat.er een andere geest in hem kwam, die hem drijft, die hem niet toestaat zijn eigen loop te loopen, maar dwingt, tegen zich zelf, om te gaan gelijk God wil.

Dat is het drijven van dien Geest in ons, dat in den diepsten zin zelfs buiten ons denken en ons bewustzijn omgaat, en ons onbewust en onmerkbaar leidt en voortstuwt, zoodat we uitkomen, niet waar wij wilden of het beoogden, doch waar die ongeziene, die verborgene, die Heilige Geest ons brengen wilde en bracht.

ge­ Een adem Gods, die ons innerlijk moedsleven stuwt en drijft en prikkelt.

Het suizen eener zachte koelte in ons en om ons, waardoor het scheepken onzer ziel op de golven des levens in vaste richting voortgaat.

En zoo is het dan bij Gods kinderen ook. Mits ge dit maar niet in bekrompen zin, maar in breede opvatting neemt.

Ook op de golven van den oceaan wordt het scheepken soms her-en derwaarts geslingerd, dat ge zeggen zoudt, dat het allen koers verloor. Maar als ge het over grooter afstand naoogt, ziet ge toch, dat het in de vooraf bepaalde richting vooruitkomt.

En zoo nu moet ge het ook in uw eigen zieleleven en voor het zieleleven van uw kinderen nemen.

Telkens door een onheiligen wind zijwaarts afgedreven, dat ge zeggen zoudt: Er is geen vooruitkomen, er is niets dan verachtering in genade.

En toch... als ge het niet bij dagen, maar bij de perioden van uw leven neemt, dan merkt ge wel terdege, dat ge gestuurd, gedreven, en geleid werd.

Niet de lage wind uit de vlakte, maar de hooge wind, die van de bergen van Gods heiligheid afdaalde, heeft ook bij u getriumfeerd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen