INGEZONDEN STUKKEN.

(Buiten verantwoordelijkheid van de' Redactie).

Misstanden in onze kei* leen. Gepefopmeepde

Deputaten der kas van emeriti-predikanten en hunne weduwen en weezen, hebben zich tot de kferkeraden der Gereformeerde kerken gewend, met een dringend verzoek. Blijkens dat schrijven zijn de uitgaven het laatste jaar met de belangrijke som van/3600 vermeerderd.

»Deputaten verklaren, dat de emeriti-predikanten, hunne weduwen en weezen zich tot hen gewend hebben met de bede: maakt ons de beproeving dragelijk en help ons in den nood".

Onwillekeurig moet men, na lezing van dit stuk vragen JW het dan nu reeds zoo ver met de Gereformeerde kerk gekomen".

Wordt er dan niets meer gevoeld van de verplichting, die daar op de kerken rust 'egenover de predikanten, zoowel diensiüc^nde als emeriti en hunne weduwen en weezen ?

Deputaten spreken van een derde collecte en dat is recht; maar is het ook recht, dat Deputaten tot de kerkeraden zeggen J Wijst toch onze bede niet af".

Terecht verklaart Ds. Klaarhamer in de Utrechtsche Kerkbode, dat niet te begrijpen. Na er op gewezen te hebben, dat tüet de emeritipredikanten en hunne weduwen en weezen zich met een bede om ondersteuning tot Deputaten hebben te wenden, maar dat de kerken verplicht zijn te zorgen, dat hare predikanten, zoowel dienstdoende als emeriti en hunne weduwen en weezen zonder zorge kunnen zijn, bepaalt ZEerw. er ons bij, dat Deputaten, die in last hebben aan de gezamenlijke kerken mede te deelen, dat er Gereformeerde kerken gevonden worden, die onvermogend zijn om aan hunne verplichtingen tegenover den predikant te voldoen, niet hebben te vragen xwijst onze bede toch niet af" maar eenvoudig hebben te verzoeken, dat gezamenlijke kerken uitvoering geven aan haar besluit, waarbij zij zich verbonden hebben elk naar vermogen, die onvermogende en hulpbehoevende kerken te helpen, opdat haar gebrek in deze vervuld worde. Ds. Klaarhamer roept tot oude Gereformeerde paden terug en bepaalt er de Gereformeerden in het algemeen bij, dat daar eene dure verplichting op die kerken rust om de noodlijdende gemeenten voldoende te steunen.

Als die kerk voortgaat in deze hare verplichtingen niet na te komen, dan moet die kerk den zegen derven en dan ook geldt, tegenover de Gereformeerde kerk in Nederland, ten opzichte van elke noodlijdende gemeente van den Apostel I Thim 5 : 8. »Zoo iemand zijne huisgenooten niet verzorgt, die heeft het geloof verloochend en is erger dan een ongeloovige".

In de Geldersche Kerkbode zegt Ds. Wagenaar terwijl hij deze derde collecte aanbeveelt: »Is er ook niet hier of daar een rijke predikant, die eens een flinke som kan geven voor zijn collega's wier beproeving door harde armoede ondragelijk wordt".?

De emeriti-predikanten zullen zeker niet begeeren giften tot leniging van hunne armoede, _ van rijke collega's te ontvangen en het is te hopen, dat niet ééne weduwe of wees ooit van liefdegaven zal moeten leven.

Predikanten, dienstdoende en emeriti, weduwen en weezen moeten geregeld ontvangen wat hen rechtens toekomt, en dat naar den regel van onze kerkenorde.

Ongetwijfeld is dat ook de bedoeling vjm Ds. Wagenaar, en waar ZEerw. [rijke predikanten noemt, bedoelt hij zeker ook "al de-vermogende gemeenteleden in het bijzonder en wil dus elke kerk en elk gemeentelid wijzen op de verplichting die daar rust op allen en een iegelijk om naar zijn vermogen bij te dragen en te zorgen, dat zoo spoedig mogelijk Deputaten in staat gesteld worden, om in deze dringende behoefte te voorzien, opdat niet door deze ontrouw in het nakomen van verpHchtingen, in plaats van den zegen de vloek over onze kerken worden uitgestort.

Waar Ds. Klaarhamer opwekt om terug te keeren tot de oude paden, vraagt Z.Eerw. »welke kerken het zijn die hare verplichtingen niet nakomen kunnen en hoe ze geholpen worden door de Classe? "

Die vraag mag met een wedervraag beantwoordj n, m: Zou het veel baten zoo denamen van die kerken worden bekend gemaakt?

In het schrijven van Deputaten wordt alleen van emeriti-predikanten gesproken. Ds, Klaar hamer spreekt, en dat te recht, van noodlijdende gemeenten in het algemeen, want onge twijfeld rust in de eerste plaats op de kerken die verplichtingen tegenover de dienstdoende predikanten, daar, naar Gods Woord, de arbeider zijn loon waardig is.

Ik twijfel of het wel baten zal, de namen van de noodlijdende gemeenten, die niet voor emeriti-predikanten zorgen kunnen, bekend te maken, zoolang daar de algemeen als noodlijdende gemeente Kootwijk staat, in het bezit van een predikant maar aan wien reeds een jaar lang geen tractement is uitbetaald.

Of bestaan er tegenover die gemeente geen verplichtingen ?

Kootwijk is juist de kerk waarvoor de gezamenlijke kerken verplichtingen op zich namen zelfs door een synodaal besluit bevestigd.

Ds. Klaarhamer wijst er op, dat Deputaten m last hebben de gezamenlijke kerken er op te wijzen, dat in deze behoefte zoo spoedig mogelijk moet worden voorzien.

Waarom kan tot op heden aan dien predikant het tractement niet uitbetaald ?

Waarom zijn er nog andere kerken waar het tractement aan den bedienaar des woords ongeregeld wordt uitbetaald ?

Omdat men wel Gereformeerd wil zijn in het belijden, maar niet in het beleven.

En hoe kan er zegen in een kerk gewacht worden, waar zulke treurige toestanden kunnen bestaan }

Of zou, zoo slechts elke kerken elk gemeentelid iets van zijn roeping in deze gevoelde, het geld niet gemakkelijk zeer spoedig te vinden zijn?

Zeker, het bedrag, dat nog aan den predikant van Kootwijk, die daar met zijn gezin leven moet, moet worden uitgekeerd, is niet gering, op heden is dat een bedrag van circa ƒ 900 zegge negen honderd gulden^ maar was is dat voor de gezamenlijke kerken ?

Deze misstand in de Gereformeerde kerk, wat de dienstdoende predikanten, de emeriti en de weduwen en weezen betreft, moet weggenomen en daarom is'het te wenschen, dat Deputaten van noodlijdende kerken, gebruik makende van hun recht en mede op verzoek van classis en provincie als lasthebbers der synode, aan de gezamenlijke kerken berichten, dat ten spoedigste door eene buitengewone collecte in deze behoefte der noodlijdende gemeenten moet worden voorzien.

Schrijver dezes, als met hart en ziel lid van de Gereformeerde kerk, gevoelt zich, " jvist in het belang van die kerk, daar hij de Gereformeerde kerk lief heeft, verplicht op deze droeve toestand in onze Gereformeerde kerk te wijzen. Zoo zulke toestanden kunnen voortduren, zal de Gereformeerde kerk tot, een'^'aanfluiting]worden voor de wereld; God zal haar Zijnen zegen onthouden.

Hoe toch kan er zegen op de verkondiging des woords verwacht worden, waar men weet, dat de bedienaren des woords onder zulke zware zorgen gebukt gaan, zorgen, die getuigen tegen de kerk in het algemeen.

De treurige misstanden toch zijn het bewijs dat de oefening der barmhartigheid in de Gereformeerde kerk kwijnt en dat er een schuld van schrikkelijke ontrouw op die kerk rust, wat aangaat het nakomen van de eentnaal aangegane verbindtenissen.

Toen Achan van den buit van Jericho een deel den Heere had onttrokken, moest God Zijn zegenende hand terughouden en er was een ban in het leger van Israel.

Zou de Heere, waar de kerken de eenmaal op zich genomen verplichtingen niet nakomen ook nu soms treffen met den ban waar er zoo vaak over gemis aan geestelijken zegen wordt geklaagd.

Geve de Heere, dat de verplichting, die op de kerken rust meer en meer gevoeld worde, zoowel bij kerkeraden als gemeenteleden, dan zullen Deputaten van de kas van emeriti en hunne weduwen en weezen en Deputaten van noodlijdende kerken in het algemeen, niet behoeven te klagen over den last hun op de schouders gelegd, maar, door de kerken, die iets van hare roeping gevoelen, in staat gesteld, zullen zij blijmoedig kunnen helpen, waar nu zoo dringend om hulp wordt verzocht. In dien weg ook zal de Heer Zijn Kerk, zal Hij zijn belijdende Gemeente zegenen, want zegt de Heere «Brengt al de tienden in het schathuis, opdat er spijze zij in mijn huis; en beproeft Mij nu daarin, zegt de Heere der Heirscharen, of Ik u dan niet open doen zal, de vensteren des hemels, en u zegen afgieten, zoo, dat er geene schuren genoeg wezen zullen." Maleachi 3:10.

VERITAS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen