Uit de Pers.

Namen we verleden week een schrijven van Ds. Fernhout uit de Utr. Kerkbode op, waarin over den Zendingsarbeid werd gesproken, thans moge hier een woord van Ds, Feringa uit de Zuider-Kerkhode volgen, dat over de Classicale Zendingsdagen handelt.

Ds, Feringa dan schrijft:

Onder de verblijdende teekenen van onloochenbaar toenemende belangstelling in de Zending onzer kerken onder Heidenen en Mohammedanen behoort ook de in het oogvallende toeneming van het aantal Classicale en Provinciale Zendingsdagen. Tegen enkele in vroeger Jaren (bijv, elk jaar in Noord-Brabant en Limburg), en waar vaak deze Zending nog meer (bijv. te Harlingen) een van de vele punten ter behandeling was, vindt men nu bijna elke maand verslag van een of anderen Zendingsdag in de kerkelijke bladen.

Een tweede gunstig teeken is voorzeker, dat daarbij steeds meer door de kerken samenwerking en voorlichting van de door haar in Generale Synode benoemde Deputaten wordt gezocht. Zoo werden genoodigd; Ds. Van der Valk in Goes, Ds. Donner in 's Gravenhage, Ds, Bouma in Middelburg, Ds. Van Haeringen in 's Hertogenboseh, Ds. Lion Cachet, Ds. Lindeboom, Ds. Feringa en anderen weer elders. Bewijs, dat het der kerken mei haar belangstelling ernst gaat worden, en dat zij den arbeid voor hare Deputaten willen mogelijk maken, door met heh in steeds nauwer verbinding te zijn.

Een derde gunstig teeken mag wel genoemd worden, dat deze Zendingsdagen niet tot één deel van het land beperkt blijven. Uit de laatste maanden maar eenige uitkiezende, noemen wij u den Helder, Sneek, 's Gravenhage, Bolsward, KoUum, (terwijl te Winschoten over de vraag is gesproken, maar eerst eenige voorbereiding gewenscht). Goes, Dinteloord, Middelburg, (een voorstel te Zwolle), Zeist, Alkmaar, 's Hertogenboseh.

Alzoo in zes van de tien Provinciën zulke dagen gehouden. En in twee voorstellen daartoe ernstig behandeld. Terwijl de gemeentelijke Zendingsdag te Arnhem het Zendingsfeest te Geesteren-Gelselaar, en de voorgenomen Zendingsdag te Nijkerk maken, dat Gelderland waarlijk niet achteraan komt; en het getal Provinciën dus klimt tot zeven (of negen). Alleen van Drenthe is (mogelijk door vergissing onzerzijds) ons in deze niets bekend.

Juist deze algemeene deelneming en overeenstemming maken wenschelijk, dat de vraag der inrichting van zoodanige Zendingsdagen of Zendings-conferentiën eens nader onderzocht worde.

Sommige van deze vergaderingen toch zijn alleen voor hare stemhebbende en adviseerende leden toegankelijk; sommige geheel publiek. En al naar de samenstelling der vergadering is, is ook de indruk door de behandelde punten gegeven verschillend. En ook weer verschillend het antwoord op de vraag; Welke onderwerpen in bespreking moeten komen, of het referaten of toespraken moeten zijn, of er debat bij te voeren is, en hoever men met het debatteeren en met het vragen en geven van inlichtingen moet gaan.

Nu wordt uiteraard de inrichting van zulke Zendingsdagen verschillend geregeld al naar men zich het doel daarvan verschillend voorstelt. De vraag is dus: Welk doel men wel voornamelijk bij deze dagen, beoogen moet.

In het algemeen natuurlijk: De belangstelling in de Zending wekken of versterken, opdat er gebed en (in woord medeleven, gave en overgave) medewerking voorkome in steeds wijder kring. De tijd moet komen, dat men zich geen belijdend lid van eene der Gereformeerde kerken in Nederland kan denken, die niet aan de Zending dezer kerken onder Heidenen en Mohammedanen medewerkt. Verstaan en beleefd moet worden wat maar al te lang vergeten is, dat elk gedoopte reeds krachten'; dien doop en voorts bovendien krachtens zoo menig direct bevel des Heeren, verplicht is de zaak der Zending ter harte te nemen in het verband, waarin die gedoopte door den Koniiig der kerk in zijn slagordenen is geplaatst; Alleen zóó komt Jesaja 49 vers 6 tot' zijn recht, dat onze conscientiën er niet met zware schuld van verzuim door gedrukt worden.

Maar hoe wordt nu dit algemeene doel het best bereikt?

En bij het overwegen dezer vraag, komt het ons voor, dat op de hier en daar gevolgde wijze van inrichting wel eenige aanmerking te maken is.

In menigen kring toch meent men, dat het slagen van zulk een Zendingsdag ligt in het opgewekt stemmen van een groot aantal hoorders. Verre zij van ons, dit niet op hoogen prijs te stellen. Maar de vraag rijst dan toch of dit doel niet minstens evengoed bereikt wordt door een plaatselijkm Zendingsdag of een Zendingsure in ééne kerk. Vraagt en verkrijgt men daar dezelfde sprekers, die men nu voor een aldus opgevatten Classicalen of Provincialen Zendingsdag begeert, dan zal de uitkomst vermoedelijk beter zijn dan thans, nu zij wel eens eenige teleurstelling oplevert. De keus der onderwerpen, de wijze der behandeling, de bepaling van tgd en duur der vergadering, de aard der gevraagde of gegeven inlichtingen — 't zou dan | alles meer in overeenstemming zjjn met de belioefte van de plaats en de omliggende kerken.

Nu echter zoekt men vaak te zeer theoretische onderwerpen in zulk een kring behandeld te krijgen, of zoekt vragen en inlichtingen, die voor beantwoording niet vatbaar zijn in zulk een samenkomst, waar zoovelen niet op de hoogte zijn, en daarbij niet tot ambtelijke behandeling van soms zoo teere en ingewikkelde vragen geroepen of be-

voegd. De Zendingsdeputaat Ds. J. van Haeringen heeft dit nog onlangs op de Provinciale Zendingsconferentie te 's Hertogenbosch, door menigeen onzer lezers bijgewoond, zoo onwedersprekelijk aangetoond.

En laat men nu al deze onderwerpen en vragen buiten behandeling, dan vervalt men weer in een even bedenkelijk euvel. Want dan worden de kerkelijke vergaderingen niet rijp voor de belangrijke beslissingen, die toch ten slotte door haar moeten genomen worden, zoodra rapport, arbeid en mandaat harer Deputaten tot de Zending en harer Zendelingen in behandeling komt voor — en op haar samenkomen in Generale Synode.

Dan blijft de volkomen ongegronde klacht over het gebrek aan openhartigheid harer Deputaten. Dan vermindert de samenwerking, die zoo goed vooruitgaat; en lijdt geheel de arbeid schade.

Ons zij daarom vergund in overweging te geven, of men niet minstens éénmaal per jaar aan elke Classicale of Provinciale vergadering zou verbinden eene Classicale of Provinciale Conferentie onbevoegd tot het nemen van besluiten; maar alleen ter voorlichting en tot onderzoek, ALLEEN toegankelijk voor de stemhebbende leden en adviseerende leden dezer «meerdere vergadering" en voor de door hen geïntroduceerde bijzondere ambtsdragers, waarin de theoretische vragen besproken en alle vragen om begeerde inlichtingen aangaande de Zendingspraktijk gedaan konden worden, liefst — indien mogelijk — in bijzijn of onder medewerking van één of meer der Zendings-Deputaten.

Of men dan niet gevoegelijk hieraan verbinden zou een hierop volgende openbare bijeenkomst der Conferentie, waarop meer in den vorm van een ure des gebeds, of — waar de samenroepende kerk dit mocht adviseeren — in debat over meer practische vragen van de Zending in het algemeen, of van bepaalde mededeelingen de aanwezigen werden ingelicht.

En of men nu op het besloten deel dezer Conferentiën den meesten nadruk zou leggen, overwegende, dat de zaak der Zending in de Gemeenten bovenal door de kerkeraden (en daarin in het bijzonder de Bedienaren des Woords)moet worden bekend gemaakt, en men dus door dezen voor te lichten en door dat dezen onderzoeken en zich oefenen, ten slotte het beste alleen bereikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen