Uit de Pers.

In de Amstcrdamsche Kerkbode wordt over hetgeen men te verstaan heeft ond.er de uitdrukking 5Gods Woord" het volgen^ée gezegd:

Onlangs maakten wij de opmerking, dat eene vereeniging of vergadering, zeggende saam te komen op den basis van Gods Woord, daannpde geen waarborg geeft van vastheid en vertroiiwbaarlieid.

Dat heeft bedenking uitgelokt, alsof daaraan de gedachte ten grondslag liggen kon, dat bij ons formulieren van eenigheid of ook de gesahriften van een man als Calvijn op ééne lijn zouden komen te staan met Gods Woord.

Dat oordeel is geheel onjuist; en zelfs werpen wij eiken schijn of schaduw van zulke verdenking niet zonder verontwaardiging van ons af.

In eerbied voor Gods Woord wensc^gn wij voor niemand onder te doen; dat Woord WAén. is ons richtsnoer van denken en doen niet s^^ts; maar veeleer zelfs éénige en uitsluitende l|Bb van alle kennis en wetenschap.

De banier van Gods Woord heffea wij meer dan eenig ander deel der Christenheid hoog omhoog als de banier, waaronder wij optrekken; en het is onze roem en eere vooraan te staan in de rijen van hen, die voor de verdediging dier banier op de bresse staan.

Maar wij wenschen ook geen kinderen te zijn of onnoozelen, die door den klank der woordii ons laten misleiden; en daarom is het ons niet genoeg, zoo wij maar den kreet: Gods Woord! vernemen; wij wenschen dan goed te weten, wat men daaronder verstaat.

Wat noemt gij Gods Woord?

Zoo moet gevraagd aan een ieder, die zich van die uitdrukking bedient; en zoodra veler antwoordt daarop vernomen wordt, komt het babylonische der spraakverwarring op dit terrein aan het licht.

Nu laten wij rusten hen, die daarbij van den Bijbel in het geheel niet willen weten, en toch spreken van Gods Woord; maar zelfs bij hen, die nog steeds van den Bijbel gevvagen, zijn er zoovelen, die nevens dien Bijbel nog andere bronnon noemen, waardoor dan eigenlijk de volkomen erkenning van den Bijbel als Gods Woord weer wordt verzwakt en tenietgedaan.

Men noemt dan het geweten; men spreekt van de historie der volken; of ook van de geschiedenis van uw eigen leven; men verwijst dan naar uitlatingen van dichters en geleerden; enz, enz.

Spreekt men daarbij dan ook nog van den Bijbel, dan heet die Bijbel niet kort en bondig Gods Woord; maar dan is Gods Woord in den Bijbel; waarbij dan de taak en roeping ontstaat om in den Bijbel eene schifting te gaan maken, naar een buiten dien Bijbel gelegen maatstaf, van wat dan in dien Bijbel zal zijn het Woord Gods.

Dat is met name het geval in onzen tijd, waarin eer dan oeit die belijdenis, dat devBijbel Gods oord is, wordt losgelaten; en waarfff de Gereforeerden die juist 't meest en 't krachtigst daaraan vasthouden, met zeker medelijden, zoo niet met toorn, worden aangezien, wijl zij deze aloude *Èeli_f^ denis nog steeds blijveii aankleven.

Wij hebben het zelfs moeten aanhooren, dat men, zoogenaamd uit eerbied voor Gods Woord, onzen Bijbel onder het ontleedmes bracht der zoogenaamde kritiek en eerbied eischte voor hare resultaten, zelfs wanneer zij de Heilige Schrift uiteenreet.

Dat wetende, wordt men voorzichtig; houdt men zich op zijn hoede; wil men zekerheid aangaande de beteekenis der termen, waarmede de basis van zulk eene vereeniging of vergadering omschreven wordt; en vermaant men ook zijne broeders en zustess om wèl toe te zien.

Zelven geven wij daarvan het voorbeeld: ons Hooger Onderwijs binden wij aan de Gereformeerde beginselen; bij ons Lager Onderwijs staan wij op dienzelfden grondslag; voor den arbeid der barmhartigheid in onderscheidene stichtigen handhaven wij dezen basis en met name op kerkelijk terrein verstaan wij niet, dat een ander accoord van gemeenschap zal kunnen gelden.

De ervaring in vroeger eeuw, en ook nu weer in onzen tijd, heeft geleerd, dat al zulk vervangen van de vermelding der belijdenis door een term als dien van Gods Woord, eene zaak van verdacht allooi is.

Het heette dan wel vromer en minder aan menschen en menschenwerk gebonden; maar bij slot van rekening bleek het een schoon masker voor een leelijk gelaat; toen maar eerst de band aan de beltjdenis als nadere verklaring aangaande wat men houdt van de Heilige Schrift en haren in-» houd doorgesneden was, ging men Gods Woord zelf aantasten en maakte er van, wat men goed vond.

Niet dat wij alle broeders en zusters, die deze leuze van Gods Woord opheffen, van zulk opzet verdenken; er zijn er onder, bij wie wij van het tegendeel overtuigd zijn; maar voor hen zelven dreigt daarbij gevaar van ontzenuwing en afwijking.

Ter wille van iemand, die men eert en liefheeft, eenige afwijking verdragen, lijkt voor menigeen eene zaak van geringe beteekenis; ter bereiking op geestelijk gebied van eenig gewenscht gekeurd doel zich vereenigen, ja vermengen met dezulken, die op de zuivere belijdenis der waarheid geen prijs stellen, schijnt soms aanlokkelijk; maar bij slot ".in rekening is dat steeds gebleken schadelijk te zijn, ook voor wie het bestond.

De voorbeelden daarvan zijn voor het grijpen; en deze ervaringen binden te ernstiger de taak op de ziel, om tegen zulke atwijkingen steeds te waken en te waarschuwen.

Al zou men dat zelfs «bijten en vereten" noemen, wij zouden ons dat getroosten, wetende dat het hierbij gaat om zeer wezenlijke belangen, niet van onze eigene personen, maar van de zake des Heeren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen