Voor Kinderen.

EENE REIS IN DE MIDDELEEUWEN.

VIII.

EINDELIJK.

Thans moesten ónze reinigers over het verre woeste hoogland van Pamir, om zoo te komen aan Kasjgar, de volkrijke handelsstad. Wat hen hier weder trof, was, ^oo in 't hart van Azië een groot aantal Christelijke kerken te vinden. De Nestorianen hadden hier, gelijk in de groote stad Samakand, al vroeg gemeenten gesticht, die bloeiden.

Nu kwamen de drie gezellen te Khotan, en stonden zij aan den rand van de uitgestrekte woestijn Gobi, door de Chineezen Sjanio^ d. i. Zapdzee genoemd. De reis door die woestijn was hoogst gevaarlijk. Het weder wisselde er geweldig en daarbij braken dan dikwijls plotseling zandstormen los. Een sterke wind joeg het zand in wolken en kolomen door de lucht. Men moest dan 't lijf zien te bergen achter 'struiken of bezijden de lastdieren, om niet door het zand verstikt of er onder begraven te worden. Dat velen hier 't leven hadden gelaten, zagen de Polo's duidelijk. Overal vonden zij de geraamten van lastdieren, die in de woestijn waren bezweken. |Die beenderen wezen hun als 't ware den weg aan, welken zij moesten nemen, maar waren tevens een herinnering aan het gevaar, waarin men hier verkeerde. Op kameelen reizend, hadden de Polo's toch dertig dagen werk, om door deze eindelooze zandvlakte te komen. Doch het gelukte eindelijk.

Zoo hadden zij dan na veel moeite den oostelij ken oever van deze zandzee bereikt, en de eerste stad van het oude rijk Sjatsjui, de ^Zandstad". Toen de Mongolen China aanvielen, was deze stad de eerste, die van hen te lijden had; zij werd toen met bijna al de inwoners als weggevaagd. Doch ook hier blonk onzen reizigers, op de grenzen van China, weder het kruis te gemoet, ten teeken dat er Christenen woonden. Al eeuwen bloeide hier de Christelijke kerk, en de regeering, uit het vredelievende vorstenhuis van Tang, begunstigde de Christenen.

In deze streek zagen onze reizigers ook iets dat hun bijna tooverij toescheen en dat ook later, toen zij 't vertelden, volstrekt niet werd geloofd. Op zekeren tijd namelijk kwamen zij in het huis van een wever, die aan den weefstoel zat. Hij liet den vreemdelingen een stuk stof zien, dat hij vroeger had afgewerkt en er wat vuil uitzag. Toen zij het nu genoeg bekeken hadden, nam de man het weg, en — wierp het in 't vuur!

Met verbazing zagen onze Venetianen den man aan. Waarom deed hij dat ? Doch zij zett'en groote oogen op, toen de wever hen lachend in 't gezicht zag en heel kalm toekeek, terwijl de wat vuile stof in 't vuur lag. Nu, dit kon hij ook gerust doen, want het weefsel leed van het vuur geen schade. Na een oogenblik werd het er weer uitgehaald, 't was even goed te gebruiken als vroeger, en al het vuil was er nu af.

Misschien dachten de reizigers wel dat er tooverij onder school, maar men lei 't hun weldra anders uit. De stof waaruit dit weefsel bestond was vervaardigd van asbest of amsiarit. Dit behoort eigenlijk tot het rijk der delfstoffen, ziet er groen, geel of grijs uit en wordt in vezels aangetroffen in' de spleten van zekere steenen. Die vezels nu zamelden de lieden op en maakten er een soort linnen van. Zoodoende wonnen zij veel wasschen uit. Want had nu iemand b.v. een halsdoek gedragen tot hij vuil was, dan wierp men 't stuk maar in't vuur; 't verbrandde toch niet en kwam er schoon weer uit. Evenwel mocht het vuur niet te heet zijn, want dan smelt het asbest en wordt gelijk aan glas. En een halsdoek of een hemd van glas zitten niet makkelijk.

Ik moet hier _ nog - bij vertellen, dat ook in onzen tijd in die streken, ja ook in Italië en Spanje, nog Knnen wordt gemaakt van asbest. Dat het hier niet wordt gebruikt, komt daar vandaan, 'dat het niet te overvloedig wordt gevciiden en dat de toebereiding nog al omslachtig is. Ook zouden de waschvrouwen er veel tegen hebben. Nog weet men, 'dat de Chineezen kachels van . asbest maken, of liever van gom ••en asbest, tot deeg gekneed.

De reizigers waren nu in China, dat reeds vóór 6 eeuwen zeer dicht bevolkt was; de eene stad volgde op de andere en overal grimmelde het van menschen. Eerst kwam So-'tsjui, de eerste stad aan den beroemden, grooten Chineeschen muur, die indertijd is gebouwd om het land^ tegen de Tartaren te beveiligen; daarna Kan-tsjui-foe, waar de reizigers maar weer eens eventjes een jaar oponthoud hadden. Verder Hsi-ning-foe en nog vele steden, die ik maar niet zal noemen, wijl niet alle lezers alle zouden onthouden. Overal echter vond rnen Christelijke kerken of althans groepjes Christenen, die tot de Nestoriaansche kerk behoorden.

Te Kan-tsjui-foe hoorden de Polo's, dat de Groot-Khan was aangekomen in zijn zomerverblijf, Clemens-foes of Shangtoe geheeten. Daarheen zonden zij nu een boodschapper om hun aankomst te melden. Nu wachtten zij af wat de vorst bevelen zou. Zij waren nog altijd veertig dagreizen van hem verwijderd. Zoodra echter Koeblai-Khan gehoord had, dat de vreemdelingen waren aangekomen, zond hij hun boden te gemoet, om hen uit te noodigen mee te gaan naar het paleis van den vorst.

AAN VRAGERS.

Wat is de reden, zoo vraagt de Amerikaansche lezer verder, dat sommige woorden in den Bijbel cursief gedrukt zijn en andere tusschen haakjes geplaatst.

Onze Bijbel is uit het Hebreeuwsch en het Grieksch vertaald. In die talen nu drukt men zich anders uit dan in de onze, gelijk trouwens bij alle vreemde talen 't geval is. Doch het verschil tusschen onze taal en de twee genoemde talen is zeer groot.

Indien men nu letterlijk woord voor woord vertaalde wat er staat, zonder meer, zou de zin dikwijls geheel onbegrijpelijk, of wel kwalijk te verstaan zijn. Dat zien we het best als we b.v. eens de volgende teksten lezen, maar de cursief gedrukte woorden weglaten, die in het oorspronkelijke niet staan.

Romeinen 5: i6:

En niet, gelijk [de schuldwas^ dooT Aea één& : ï die gezondigd heeft, [alzoo zV] de gift; want de schuld is wel uit ééne \jnisdaad] tot verdoemenis, maar de genadegifte is uit vele misdaden tot rechtvaardigmaking. .

Romeinen 5:18:

Zoo dan, gelijk door ééne misdaad [de schuld gekomen zV] over alle menschen tot verdoemenis, alzoo ook door ééne rechtvaardigheid [komt de genadë\ over alle menschen tot rechtvaardigmaking des levens.

Ps. 27:13:

Zoo ik niet had geloofd, dat ik het goede des HEEREN zoude zien in het land der levenden, [ik ware vergaan'].

Daarom hebben onze vertalers heel verstandig er woorden ingevoegd of bijgevoegd, die bepaald noodig zijn en er eigenlijk in de meeste gevallen in behooren^ omdat zij er wel niet naar de letter, maar toch naar den zin bij gedacht moeten worden. Er zijn ook vertalingen, waarin zulke invoegselen niet cursief worden aangegeven. Doch de Staten-vertalers gingen zoo nauwkeurig te werk, dat ieder zien kon wat er door hen ter opheldering was bijgevoegd.

Tusschen haakjes staan volzinnen, die ter verklaring dienen, b.v. Joh. 9:7: En zeide tot hem: a henen, wasch u in het badwater Silóam (hetwelk overgezet wordt: itgezonden). Hij dan ging henen en wiesch zich, en kwam ziende." Daardoor wordt dan voor den lezer de zin verduidelijkt. Dit geschiedt ook nu nog vaak als wij iets schrijven.

(Hierbij zij nog opgemerkt dat cursief eigenlijk beteekent loopend schrift: 't is de schuine letter, terwijl de gewone drukletter loodrecht staat).

CORRESPONDENTIE.

M. te R. 't Is in orde ontvangen; wellicht vinden we er later een plaatsje voor, al is het dan, gelijk onlangs, voor het vers. We zullen zien.

T. E. te H. In een volgend nr.

HOOSEXBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen