Het bloedbad in Armenië.

Amsterdam, 20 Maart 1896.

In Armenië, een Christenland, hoog in Klein-Azië gelegen, heeft de laatste maanden een schrikkelijke vervolging gewoed van de Halve maan tegen het Kruis.

Men schat op minstens 40.000 het aantal belijders van den Christus, die in deze streken, en verderop ia Klein-Azië, door de fanatieke Mahomedanen zijn ter dood gebracht; en ter dood gebracht onder de gruwelijkste foltering • en na de schandelijkste beleediging, vooral aan de vrouweneer der gehuwde vrouwen en haar jonge dochteren, aangedaan.

Te midden van die razernij en moordzucht hebben de wreede Mahomedanen aan hun slachtoffers de keus gelaten, om óf te sterven, óf den Christus af te zweren.

Wie dit laatste deed, ontkwam, wie Christus niet wilde afzweren, stierf in zijn eigen bloedbad.

En toen hebben, helaas, eenige duizenden den Christus afgezworen, en zijn overgegaan tot den Islam, maar een 40.000-tal, mannen, vrouwen, en kinderen, hebben, onder dien ontzettenden tegenstand, de goede belijdenis vastgehouden, en hebben liever hun eer en hun leven er aangegeven, dan dat ze den Christus verloochenen zouden.

Het geldt hier dus metterdaad een sterven in massa voor den Naam des Heeren.

Niet dat v^e deze Armenische Christenen, op de goudschaal gewogen, allen voor rijpe, geestelijk rijke Christenen houden. Ook rassenhaat heeft meegewerkt. Maar dit alles neemt het feit niet weg, dat ze teu slotte dan toch liever hun leven gelaten hebben, dan het Kruis voor de Halve maait te verwisselen.

Ze hadden kuttnen ontkomen, door afval hun leven kunnen koopen, en ze hebben den geloofsmoed gevonden, om liever in den dood te gaan.

Ons, die soms het kleinste ofter niet aan ezus brengen kunnen, ter beschaming.

Gehee! uit ons hart is het daarom gegrepen, dat de Ev. Allianiie de Christenheid onder alle volken van Europa oproept, om de Armenische Christenen ia den gebede te gedenken.

De Nederlandsche Afdeeling dezer Alliantie liet daartoe dit schrijven uitgaan.

Het Comité van den Nederlandschen tak der .S^vangelische Alliantie roept de Christenen in Nederland langs dezen weg op tot ernstig gebed, ten gunste der vervolgde Christenen in Armenië.

Ondanks velerlei tegenspraak is langs verschillende wegen maar al te zeer gebleken, dat de Christenvervolgingen voortdurend plaats hebben en dikwijls gepaard gaan met plunderingen en wreedheden jegens vrouwen en kinderen.

Mogen in enkele gevallen de Christenen in hun wanhoop naar de wapenen gegrepen hebben, meestal zijn de gruwelen gepleegd zonder dat zij daartoe aanleiding gkven. Daargelaten de vraag aan wien in deze de schuld ligt en wie de eerste aanleiding gaven tot de vervolgingen, meent het Comité dat het eene smaad is voor geheel Christelijk Europa, dat zulke dingen geschieden en dat aan deze vervolgingen een einde moet worden gemaakt.

Met onverschilligheid mag ons Christenvolk dat alles niet aanzien.

Het Comité roept daarom de Christenen in Nederland ten ernstigste op, om in alle kerken en in alle huizen hunne geljeden op te zenden tot den Dneëenigen God en Hem te smeeken, dat het arme Christenvolk in Armenië, hetwelk zijn geloof tot den dood toe wil getrouw blijven, eindelijk zijnen God vrij moge beleiden en dat de geloofsvrijheid in Armenië ten volle moge worden geëerbiedigd, zooals dit bij de tractaten is toegezegd.

Reeds jaren lang is de Evangelische Alliantie, telkens wanneer gevallen van Christen-vervolgingen haar ter oore kwamen, ten gunste der Christenen in Armenië opgetreden.

Mochten velen ook aan deze roepstem gevolg willen geven en God onzer aller gebeden in genade verhooren.

's-Gravenhage, 2 Maart 1896. Het Comité:

F. V. BYLANDT.

J. D. V. WASSENAER VAN ROSANDE.

J. E. N., SCHIMMELPENNINCK V. D.

OYE V. HOEVELAKEN.

Bij den grooten nood waarin vele Christengezinnen zich thans in Armenië bevinden, zullen gaven tot ondersteuning welkom zijn. Zij, die genegen zijn te helpen, kunnen bijdragen zenden aan een der bovengenoemden of aan de heeren Baron Brantsen v. d. Zijp alhier. Graaf Bentinck, Weldam te Goor.

Dit-aanzoek ondersteunen we van heeler harte.

Het is een niet uit te wisschen smaad voor het Christelijk Europa, dat niet onverwijld een vloot met voldoende krijgsmacht is afgezonden, om deze slachting der Christenen te voorkomen.

Rusland had van uit Kars en Erzerum, en de overige mogenheden met een sterk expeditiekorps deze uitmoording kunnen voorkomen.

Dat men het niet(deed, was uit naijver. Men vreesde dat deze vonk heel Europa in vlam zou zetten.

Onheilige bedoelingen verhinderden de heilige intentie, of ontzenuwden haar.

Als er land te veroveren is, in Azië of Afrika, dan zeilt opeens de vloot uit, en staat het expeditiekorps gereed.

Frankrijk zendt 1^3.000 man naar Madagascar, Engeland heel een expeditie naar Afghanistan, naar Chitral, naar Kumassi en waar niet al heen. Italië zendt 30.000 man uit om het Christelijk Abyssinië te veroveren. Spanje 100.000 man om Cuba ten onder te houden.

Dat doet men als hebzucht en heerschzucht in het spel is.

Maar als bij massa, bij duizenden de Christenen in Armenië vermoord worden, gaat er geen schip door den Bosporus, wordt er geen enkel regiment ingescheept.

¹) Zijn slachtoffer den dood docii voelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen