„En slijpt de snede niet”.

Indien hij het ijzer heeft stomp gemaakt, en hij slijpt de snede niet, dan moet hij meerder kracht te werk stellen; maar de wijsheid is eene uitnemende zaak, om iets recht te maken. (Pred. 10:10).

De instrumenten, die God zelf rechtstreeks aanlegt zijn altoos scherp.

Eer Hij in toorn zijn zwaard tegen den zondaar keert, wordt dat zwaard ^gewet" (Ps. 7:13). Met name van het instrument des Woords heet het, dat het Woord Gods isckerpsnijdend' is (Hebr. 4:12). Zelfs de Christus, van wien we leeren zullen, hoe hij »zachtmoedig is en nederig van harte", betuigde reeds bij Jesaia: De Heere heeft mij gemaakt als een scherp zwaard'{^.g:2). En op Pathmos ziet Johannes den verheerlijkten Heiland met yeen tweesnijdend scherp zwaard, " uit zijnen mond uitgaande.

Dit scherpe in Gods daden, waar de Schrift zoo telkens nadruk op legt, is in het vroom besef der Christenheid nog weinig opgenomen.

Veeleer wordt het ^scherpe" door dat vroom besef nog veelal uitgesloten. En voor zoover het sachte tegen het scherpe overstaat, wordt het sachte in de voorstelling van Hem, die immers de Liefde zelve is, verkozen.

Wel betwist men niet, dat Jezus vreeselijke dingen gezegd heeft van het binden van een molensteen om den nek en het werpen in de diepte der zee. Het denkbeeld van een »onuitblusschelijk vuur" snijdt wie het in durft denken door merg en been. En ook js het moeilijk scherper woorden te vinden dan het wee u op wee u volgend, waarmee Jezus de Pharizeërs uit die dagen tot in het bloed huns harten wondde. Maar dat scherpe hoort men dan aan, zonder het in zijn beeld van den Heiland op te nemen, en volhardt er in, om zich dat heilig beeld te vormen eeniglijk uit de zachte trekken zijner ontfermende liefde.

Toch is en blijft dit valsch.

Of kunt ge, moogt ge dan den Christus van zijn Kruis scheiden ? En nu is er iets scherper dan het Kruis van Golgotha, toen alle pijl van Gods toorn den Christus diep, tot in het merg zijner ziele, drong?

Toch is die weerzin, die zich in het vroom besef tegen het scherpe keert, wel te verstaan.

Niet het scherpe, maar het misbruik van het scherpe, heeft hier schuld aan.

scherp-Immers er is ook een zondig zijn.

Geslepen en scherp zijn één van zin, want alleen het gewette zwaard, alleen het geslepen mes is scherp. Maar dat geslepen zijn is zondig, als het instrument van list en sluwheid wordt. En ook dat scherp zijn is een zonde der lippen, 'als het wonden doet, en niet middel tot uiisnijding van het kwaad of tot genezing van het kranke is.

Maar dit zondige in het scherpe teelt nieuwe zonde, indien het de vroomheid verlokt en verleidt, om wat scherp is op zichzelf te wraken, en in het botte heil te zoeken.

Evenals bij elk misbruik, geldt ook hier de regel, dat het gebruik van misbruik moet ontdaan worden, opdat het recht gebruik weer heilig voor God werke.

Wat u te doen staat is dus niet, dat ge een ongewet zwaard zult hanteeren, of snij. den zult met een mes, waarvan de snede engeslepen bleef.

Integendeel, in Pred. 10:10 wordt het afgekeurd, zoo ge het ijzer stomp laat, en verzuimt de snede te slijpen.

Bij alle werk dat u is aanbevolen, en bij alle woord, dat u te spreken tot taak is gesteld, blijft de eisch gelden, dat de snede van uw instrument geslepen zal zijn.

Alleen ge zult er nooit de zonde van uw hart in mengen.

Dan toch is de pijl dien ge op den boog legt, niet slechts scherp, maar vergiftigd.

Maar bovendien dat geslepen zijn op de snede, dat snijdend scherpe, strekt veel verder dan het gebruik van uw woord. Het doelt minstens evenzeer op alle gebruik, dat ge te maken hebt van de krachten, die u zijn toebeschikt en bij het volvoeren van elke levenstaak.

Voor wat wij ree noemen, spreken de Engelschen van »sharp" of scherp, en bedoelen daarmee iemand, die ree voor zijn taak, en van zessen klaar voor zijn arbeid, niet sukkelt en zoowat knoeit, maar solide, degelijk en flink in al zijn werk optreedt, er den vollen eisch aan geeft, en het aflevert zoo voleind als het af te leveren is.

Eerst zóó nu komt die eisch van het »scherp-zijn", tot zijn Schriftuurlijk recht.

Gij zelf zijt dat eerst stompe ijzer, dat haarfijn op de snede geslepen moet worden, om geschikt en gereed te zijn voor alle taak en allen arbeid, waartoe God u roept.

De bijl, waarmee gehouwen zal worden, mag niet stomp zijn. Het mes waarmee gesneden zal worden, mag niet omliggen. Het zwaard, waarmee geslagen zal worden mag niet bot zijn.

Waar dit zoo is, is het een gebrek. Een gebrek dat in wat God zelf rechtstreeks doet, nooit voorkomt.

Alle instrument Gods is bereid. TA^TL Woord is gelouterd zevenmaal. En daarom werkt alle instrument, dat God zelf rechtstreeks aanwendt, altoos volkomen zuiver.

En hieruit nu vloeit ook voor u de eisch voort, dat ook gij, in al uw roeping om instrument Gods te wezen, als het beste zwaard zoo zuiver geveegd, en zuiveriijk, scherp geslepen op de snede zult zijn.

De Prediker zegt: »Indien iemands ijzer stomp is, en hij slijpt de snede niet, zoo moet hij meerder kracht te werk stellen."

Zoo loopt dus dat niet scherp op de snede zijn uit op krachtsverspilling.

Wie als beeldhouwer geen dwaas is, neemt er eerst den tijd van af, om zijn bijtel terdege te scherpen, en dan vlot de arbeid, en vliegen de schilfers schier vanzelf van het marmer af. Maar de onwijze beeldhouwer, die tegen dat slijpen opziet, slaat zich met zijn stompen bijtel moê op het marmerblok, en het beeld, dat hij wil uithouwen, mislukt.

En zoo nu vergaat het een ieder, die in zijn bedrijf, in zijn beroep, in zijn ambt, in zijn huisgezin, bij de opvoeding zijner kinderen, kortom voor heel zijn levenstaak, als een stomp instrument staat, en verzuimde zich voor die levenstaak terdege op de snede te slijpen.

Dan zijt ge voor die levenstaak ongeschikt. Dan moet gij drie slagen met het houweel doen, waar een ander met één slag, en dan nog veel beter gereed komt.

Dan wordt heel uw optreden in de wereld één sukkelen, één tobben, eindelooze afmatting, een altoos achter anderen aankomen, half werk met dubbele vermoeienis doen, waar wie op de snede zuiver geslepen is, heel werk levert, en nog frisch voor u staat, als de arbeid is voleind.

Van veel belijders van den Christus hoort men niet zelden, dat ze niet vooruitkomen, soms zelfs dat ze achteruitgaan; en ontkend mag niet, dat de kinderen der wereld het op meer dan één terrein him afwinnen,

Dit||kan nu zeker daaraan liggen, dat veel practijken, die er bij de kinderen der wereld meê door kunnen, voor hen verboden terrein zijn.

Maar hoever we dit ook trekken, toch blijft er bij veel Christenen maar al te veel over, waarop het woord van den Prediker toepasselijk is: Ze slijpen de snede niet.

Dit is in hoofdzaak daaraan te wijten, dat ze de swereldsche dingen" te weinig ernstig opnemen, en zich al te licht inbeelden, dat vroomheid in het heilige veel tekortkoming in de dingen des aardschen levens vergoedt.

Een valsch-mystieke, tegen heel de Schrift ingaande, inbeelding, die voorbij ziet, hoe een belijder van Jezus ook in het aardsche een werktuig in Gods hand en tot zijn eere moet zijn.

Echte mystiek zag daarom nooit voorbij, hoe het onze plicht en roeping is, om ook in de zienlijke dingen geen talent, hoe gering ook, te begraven, xnaar elk talent op den hoogsten woeker te zetten.

Juist daarin lag dan ook oudtijds het verschil tusschen de echte Gereformeerden, en de dolende Christenen, dat al wie Calvinist was, ook zijn aardsche levenstaak als een «Goddelijk beroep" opvatte, en, om de eere Gods, niet dulden kon, dat een kind der wereld hem den loef afstak.

Op zee, op het slagveld, op het kantoor, in den winkel, in het studeervertrek, zoowel als in huiskamer en keuken kwamen ze beter beslagen dan anderen ten ijs, en wisten ze het in scherpte van blik en oordeel, van anderen te winnen.

Alleen het mes dat scherp is, en daarom snijdt, is voor zijn taak berekend. En zoo ook zijt gij eerst berekend voor de taak, die u is toevertrouwd, indien ge niet maar half tastend naar den wand voorttobt, maar met scherp oog en uw taak helder indenkend, de snede van uw kracht slijpt bij eiken arbeid, dien gij ter hand neemt.

Dat geldt in het zienlijke, maar evenzoo in de ongeziene werken des geestes. Studie zonder methode is op de snede bot-Opvoeding naar gril en inval, zonder leidende gedachte, stompt af Een catechisatie, op de gis af en zonder vast plan, kan niet opleiden. Een predikatie, waarvan de snede niet geslepen is, om in het hart in te dringen, is verspilling van kracht.

Ja, zelfs op uw eigen geestelijk leven is geheel diezelfde les van toepassing.

Wie bidt, zonder zich voor de kunst van het bidden te bekwamen, vervalt in lippenwerk, waar de ziel bij inslaapt. Wie zijn eigen geestelijk karakter niet opzettelijk vormt en insnijdt, komt in den geestelijken loop niet vooruit. Wie zijn tijd niet indeelt, maar zich gaan laat, zooals de gaande en komende man hem afleiden, verspeelt zijn leven. Wie aan alle goede dingen mee wil doen, zonder keus en onderscheid, breekt met de ééne hand af wat hij met de andere opbouwt. Ja zelfs wie het geld, dat hij ten offer wil brengen, uitreikt aan elke geopende hand, legt het niet op het altaar, maar werpt het weg.

Dat alles is in geestelijken zin het paard met u laten wegloopen, in plaats dat gij als ruiter het paard met den teugel sturen zoudt.

Salomo heeft daarom al zulk gedachteloos voortstrompelen op den weg des levens gebrandmerkt als een dwaasheid, die den zot, maar niet Gods kind betaamt, en ons als wijsheid niet het kerven met het botte mes, maar het krachtig insnijden met het scherp geslepen staal gepredikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen