Voor Kinderen.

X.

EEN BETERE TIJD.

De vrouwe Van Pons hield trouw' haar woord. Bij de eerste de beste gelegenheid bracht zij 't gesprek op Palissy, en toen de connétable bleek belang in den man te stellen, verhaalde de edel vrouw dat zij vele kunstwerken van hem op haar slot had.

De gast wenschte die gaarne te zien. En zoo maakte Montmorency kennis met meester Bernards teekeningen en schilderwerk, maar ook m«t de eerste proeven om fijn en kunstig aardewerk te vervaardigen. Wel wist hij nog niet wat het later zou worden, maar de connétable, die van kunst veel verstand had, stond er toch verrukt over. Hij wilde zelf Palissy spreken en 't eind van de zaak was, dat Montmorencey, die grooten rijkdom bezat, tot onzen kunstenaar zei:

„Meester, ge moet zoo voortgaan. Ge kunt het nog veel verder brengen, en wat de kosten betreft — want ik begrijp dat er tijd en geld noodig is — die zijn voor mijn rekening."

Tegelijk ontving Palissy een paar bestellin­ t gen, die hij spoedig uitvoerde. Montmorency J zond ham het loon in een som gelds, die veel IDh grooter was dan de meester had verwacht, en droeg hem weder een werk op, dat in een zijner kasteelen moest verricht worden. Ook A dit werd zeer ruim betaald en zoo, gelijk op H andere wijzen, zorgde de maarschalk, dat mees­ J ter Bernard alle gelegenheid had, om zijn kost b a bare proeven te doen, en toch nog ruimschoots z overhield, om voor zijn gezin te zorgen.

't Gevolg van alles was, dat meester Bernard eindelijk zijn onvermoeid en langdurig zoeken en streven bekroond zag. Met geduld en opmerkzaamheid voortwerkende, gelukte het hem ten laatste de vazen, potten en kannen zoo te vervaardigen, als hij 't reeds vele jaren zich had voorgesteld. Wat dat zeggen wil, kan ieder weten, die in een museum of in eenig soortgelijk gebouw, nog de meesterwerken van Palissy aanschouwt. De vazen enz. zijn echter heel zeldzaam geworden. „Ze kosten thans, " zoo schreefiemand onlangs, „zooveel goud als ze wegen - en meestal zqn ze zelfs voor dien prijs niet te krijgen."

Een heerlijke tijd brak nu voor onzen Pallissy aan, heerlijk, althans naar het uitwendige, maar in elk geval de gelukkigste uit zijn leven, wijl hij den Heere voor veel kon danken, en naar hartelust ook bezig zijn, in die aardsche dingen, waarnaar zijn geest uitging.

Gemoedigd en gesterkt nu de Heere hem dusver geholpen, en zoo heerlijk uitgeholpen had, toog meester Bernard aan allerlei nieuwen arbeid. Nu daaraan was geen gebrek. Want toen Montmorencey, de groote, rijke edelman, begonnen was, zijn paleizen en kasteelen met Palissy's kunstwerken te sieren, verspreidde zich weldra de roem van meester Bernard door heel het land. Alle grooten en edelen moesten nu ook' iets, door Palissy vervaardigd, bezitten. De eene edelman raadpleegde hem voor het versieren van een kasteel, de ander voor het aanleggen van een tuin of park, een derde voor het maken van een fontein. Weldra kon hij de bestellingen en opdrachten niet meer bijhouden. In de werkplaats te Saintes kwamen soms drie, vier edelen of edelvrouwen op één dag, en dikwijls kostte het meester Bernard groote moeite den noodigen tijd te vinden om te volbrengen wat hij op zich genomen had te doen.

Evenwel zou er nog meer volgen.

Op zekeren dag toch stond plotseling de connétable van Montmorency voor hem, en vroeg kort en goed of hij zich belasten kon met de versiering van het slot Ecouen en zijn omgeving. Dit slot, een grootsch gebouw, was een der schoonste en beroemdste in Frankrijk in den toenmaligen tijd.

Hoeveel werk de meester ook had, hij kon den bezoeker, aan wien hij zoo veel had te danken, niets weigeren. Niet lang daarna toog hij naar Ecouen en ging er aan een arbeid die hem bij tusschenpoozen jaren lang bezig hield.

’t Is zeker jammer dat van al het schoone, dat hij daar wrocht, zoo weinig over is. Toch bestaat nog de vloer eener kapel. Deze vloer is van steenen, die door Palissy met groote kunst zijn beschilderd en verglaasd, wat zeer lang geduurd heeft. Zelf maakte hij al de teekeningen, die tafereelen uit den Bijbel voorstellen, en die, zoowel wat de vormen als de kleuren aangaat, tot de schoonste behooren. Ook de glasschilderingen op de vensters van het slot waren van zijn hand.

Daarbuiten toonde hij niet minder wat hij vermocht. In het park maakte hij een kunstmatige rotsgrot, waarover een waterval kletterde. Men zag er visschen die aan den waterkant schenen te rusten, kikkers die op 't gras zaten, hagedissen die hupten over de rotssteenen, en slangen die zich kronkelden in het gras. A^Jes was uit aarde en steen gevormd en toch zoo natuurlijk, dat menig bezoeker er door bedrogen werd, gelijk vroeger door den steenen hond aan Palissy's deur.

Heel dit waterwerk was een waar kunststuk en toonde tevens, dat de vervaardiger ook wist van nog andere wateren, dan die uit de aarde ontspringen. Immers boven den waterval was een marmeren omlijsting aangebracht, en daarop las men deze woorden:

„O, vous tous qui estes altérés, venez aux eaux."

dat is:

„O, alle gij dorstigen, komt tot de v/ateren" —

het welbekende woord uit Jes. 55 : i. — Ik vrees echter, dat maar weinigen der heeren en vrouwen, die het park kwamen bezien en er zich in vermaakten, de beteekenis dier woorden hebben erstaan.

AAN VRAGERS.

Onze lezer G. K. te H. in Amerika schrijft: Ik verzoek u vriendelijk, mij te willen medeeelen, welke in het Nederlandsch de rechte itspraak is van het woord profetie; is het rofe tsie, of: profe cie?

Er zijn in onze taal een aantal woorden, uit reemde talen overgenomen, die door ons op erschillende wijzen gespeld worden. Zoo vindt en:

politie en policie, justitie en justicie, profetie en profecy, gratie en gracie.

Voorts tal van woorden, als: ambitie, conditie, aarin, gelijk in de vier tweetallen boven vereld, de t 7tooit den gewonen klank heeft,

Deze verschillende schrijfwijs is te verklaren it den oorsprong der woorden. Zij komen bijna ltijd voor zoowel in het Fransch als in het Laijn. In het Fransch nu vervangt de c veelal, iet altijd de t. Justitie = justice, gratie = race enz. Maar noch de Fransche c noch de atijnsche t hebben de uitspraak ts. De c of e t als is uit te spreken in woorden in onze aal opgenomen, deugt eenvoudig niet, klinkt l heel leelijk, en is geheel onnoodig. 't Is us niet graatsie, polietsie, maar men spreke e uitgangen eenvoudig uit als sie.

Bij profetie is 't al heel duidelijk. Het woord s van Franschen oorsprong en heeft nooit een nderen klank gehad in den uitgang dan s. 't Heet us - pioiesie zonder meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen