Ons kerkelijk handboekje.

Het handboek ten dienste der Gereformeerde Kerken in Nederland onder redactie van Ds. J. H. Feringa en Ds. A. Littooy beleefde zijn i5en jaargang en vraagt ook in ons weekblad een kort woord van bespreking.

Met al den lof, dien wij gaarne ook ditmaal toekennen aan den arbeid der broeders, die dit handboek hebben saamgesteld en daarmede geen geringen dienst aan onze kerken bewijzen, mag de vraag toch niet onderdrukt, waarom bij de saamsteUing zoo weinig rekening is gehouden met de critiek door ons en anderen geoefend. Blijkbaar heeft men dit jaar geheel dezelfde methode gevolgd van het vorige jaar en zijn daardoor de noodzakelijkste verbeteringen achterwege gebleven. De deputaten der Generale Synode prijken nog altoos onder den titel Noord-Brabant en Limburg en vormen een appendix van de deputaten dezer pro-. vinciale Synode. Voor elke overeerschende macht van deputaten der Generale Synode zijn wij doodsbenauwd, maar ze behoeven daarom toch niet als bagagewagen achter onze kleinste provincie te worden aangehaakt.

Uit de kerkelijke statistiek blijkt, dat het aantal vacaturen nog vrij groot is. Op een totaal aantal kerken van 680 bedraagt het getal vacaturen 157. Voorloopig is er voor onze studenten dus nog wel plaats, mits zij mannen zijn toegerust rnet den Heiligen Geest en met kracht. De uitwissching van het ongelukkige A. en B. maakte dit jaar geen voortgang; in niet één plaats kwam men tot saamsmelting en dat niettegenstaande er nog '^6 kerken zijn, waar de „muur des afschcidsels" bestaat. Ongetwijfeld heeft de zaak der opleiding hierop geen geringen invloed gehad; in menige kerk zou met de vereeniging van Kampen en Amsterdam ook de stoot tot plaatselijke eenheid gegeven zijn. Als memoriepost zij nog vermeld, dat in de Classis Franeker één kerk tot zuiverder openbaring kwam. Een eenling, die te droever doet gevoelen, hoe de reformatorische kracht, die van onze kerken moest uitgaan, reeds lang tot stilstand kwam.

In het Mengelwerk neemt ook ditmaal de necrologie de hoofdplaats in. Waar God de Heere ons mannen ontnam als Prof. Wielenga, Ds. Kruyswijk en Dr. van Goor, om slechts de voornaamsten te noemeri, daar spreken deze In Memoriam's een ernstige en droevige taal. Zulke mannen met scherp geteekend karakter, , met groote arbeidskracht, met bezield geloofsleven, zijn rijke genadegaven Gods aan onze kerken geweest en hun plaats wordt niet zoo licht vervuld.

Voorts bevïtt het Mengelwerk de thans

vastgestelde zendingsorde, een gedicht van B. J. Bennink en een historische mededeeling van Ds. Tazelaar: een aandoenlijke bladzijde uit de geschiedenis van Petrus Dathenus. Bij dit laatste veroorloven we ons de opmerking, dat Dathenus niet eerst tegen hei einde zijns levens in Duitschland den naam van Montanus aannam om aan de vijandschap der Lutherschen te ontkomen, maar dat deze bijnaam, ontleend aan zijn geboorteplaats Mont-Cassel, reeds veel vroeger door hem gedragen werd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen