Uit de Pers.

Naar aanleiding van het a.s. jubileum der Theologische School, schrijft Ds. Wielenga van Arnhem in de Geldersche Kerkbode:

Onze Theologische School nadert den dag van haar gouden jubileum met rasse schreden.

Het curatorium der school vroeg en verkreeg toestemming van de Synode te Arnhem, dien dag op een wijze, zooals die aan deze verzorgers der ichuol goeddacht, te mogen vieren. Maar bovendien vormde zich een comité, bestaande uit oud leerlingen [der «eigen inrichting", om in het heele land giften te verzamelen en die saam te voegen tot een feestgave ter aanvulling van het studiefonds, dat voor kort werd opgericht.

Men verzocht ons aan onze Arnhemsche lezers mede te deelen, dat de inteekenlijst voor dit doel berust bij onzen correspondent lir. ƒ. Bosman, Kla rendalsingel 41.

Het zou zeker miskenning zijn van de vele zegeningen, die het Gode beliefd heeft d or de Theol. School over onze kerken ^uit te gieten, indien de vijftigste vei jaardag ongemerkt voorbijging; en voor al zij, die aan de School hun theologische vorming ontvingen, hebben reden dankbaar terug te zien op haar afgelegde, van God geslierde, levensbaan. Een Arabisch spreekwoord zegt: »Men werpe geen steen in den put, waaruit men gedronken heeft'. Maar wel legge wie kan een lauwertakje der vereering bij dit merkwaardige monument van de geschiedenis der afscheiding neder.

Het zijn anders wel droeve auspiciën, waaronder het feest staat gevierd te worden. Hier in Arnhem zijn wij zóó bevoorrecht, dat van twistingen niets wordt bespeurd, maar op-vele plaatsen is het enkele noemen van den naam sTheologische School" reeds genoeg om allerlei hartstochten wakker te roepen. En ware nu maar het reukeloos en lookeloos kerkelijk oorlogskruit uitgevonden, edoch, de dichte dampen die uit de strijdwapenen opstijgen, maken het dikwijls onmogelijk den vriend van den vijand te onderscheiden. Toch moet mij een woord van het hart, dat zich wel eenigszins tragisch gestemd gevoelt bij de gedachte aan hetgeen de school eens geweest is, en hetgeen de loop der dingen thans van haar gemaakt heeft. Wij hadden nog het voorrecht in onze studiejaren van haren vollen bloei de bevoorrechte getuige te zijn. Zij was toen een wereld in 't klein van hooggespannen en bezielend leven. Ik denk aan den vormenden omgang met de professoren, de feestelijke kransavonden, de wedstrijden der clubs, de animeerende corpsvergaderingen. Waar zijn ze? De muze der historie bezingt ze thans in bijna uitgestorven zalen. De feestvreugde zal dus in de aanstaande Junimaand niet onvermengd zijn, en niet weinigen der oud leerlingen, die zich opmaken, om de plaats te zien waar zij de onvergetelijke studentenjaren hebben doorgebracht, zullen dit pijnlijk gevoelen. De wensch, dien wij de school daarom bij haar jubileum aanbieden, is deze, dat het onzen kerkelijken leidslieden gelukken moge spoedig de samensmelting tot stand te brengen, die op de Arnhemsche Synode zoo jammerlijk is mislukt. Een saraengroeiing met onze Vrije Universiteit zou voor onze Theol. School zelve een weldaad en voor vele oud leerlingen een oorzaak van groote blijdschap zijn. Wij achten het altijd nog een vraag, of de mannen, die de vereeniging in Arnhem tegenhielden, hoe goed zij het ook mogen bedoeld hebben, aan school en kerken esn wezenlijken dienst hebben bewezen. De geschiedenis zal het straks duidelijker aanwijzen, dan nu onze mceningen, die nooit zuiver objectief kunnen zijn.

Alleen mag rechtmatig worden verlangd, dat zoolang de school nog op afzonderlijken wortel leeft, haar de levensadem niet worde afgesneden en haar dè zonneschijn onzer gebeden en de vruchtbaarmakende zegen onzer stoffelijke gaven niet worden onthouden. Zoolang zij een plant der kerken is, verdient zij om haar schoone traditie achting en om haar positie steun.

Als oud leerlingen zullen wij daarom opkomen tegen allen die onze alma mater (weldadige moeder) kleineereii of verguizen, maar ook, en niet minder tegen degenen, die de School verdedigen op een wijze, die haar bloei meer schaden dan bevorderen zal. Wij vreezen zeer, dat het veelgelezen orgaan van de vrienden der Theologische School, dat bij duizenden leden der kerk eeh overwegenden invloed zich heeft veroverd, bezig is een richting aan te geven, die met de traditie der school in strijd is, en dus aan vele oud discipelen het onmogelijk maakt mede te gaan.

In een ingezonden stuk in de Wachter wees Ds. Sluis er onlangs zeer terecht op, dat er thans in dit blad leerstellingen worden verkondigd, die geheel ingaan tegen de leer, die de school in haar beste jaren, bij monde van haar Professoren, waaronder ook mijn onvergetelijke Vader, die zoo in bijzondere mate hes vertrouwen der kerken genoot, zoowel in collegezaal als in vlugschriften, heeft verkondigd. Uit liefde voor de Theol. School teekenen wij daarom, in uitzicht op het straks te vieren Jubileum, een ernstig protest aan, niet alleen tegen sommiger minachtend en daarom alleen zichzelf onteerend optreden betreffende onze School, die een plaats der eere in de geschiedenis der Gereformeerde Kerken zal blijven innemen, maar ook tegen een wijze van verdediging der School, die haar invloed breekt, omdat zij aan haar traditie vreemd is. Wij zoudeii met bewijzen dit laatste kunnen staven en zijn, des verlangend, ook bereid dit te doen, maar wijzen thans alleen op de artikelen in de Wachter over de Bondszegelen, die een door en door onjuiste en onware doopsbeschouwing geven.

Wat wij, jongere leerlingen der Theol. School, in overeenstemming met hetgeen wij aan die School leerden, met zooveel moeite en zorg, tegenover vastgeroeste, verkeerde, beschouwingen de Gemeente indroegen, wordt hier met één ruwe ruk bij som migen weer uitgerukt.

Zulk verdedigen der School is haar ondermijnen Wèl zal het de kerk niet schaden, zoo verschillende schakeering der ééne Gereformeerde leer in haar boezem blijft voortbestaan, en is het een zegen, dat wij op elkander toezien om tegen eenzijdige uitloo ping en onnatuurlijken misgroei te waarschuwen (Dr. Noordtzij gaf daar onlangs nog een voorbeeld vanj, maar wat thans in de Wachter nu en dan wordt opgedischt, weigeren wij te erkennen als de beginselen, die de Theol. School in de Kerken heeft ingebracht. Laat, wie zich tot verdedigen geroepen acht, het goede bestaansrecht der School bepleiten, en laten voorts wij allen deze inrichting, die in velerlei opzicht zoowel kind ais moeder der kerken is, in onze gebeden gedenken. Moge spoedig, met handhaving van de belangen der Kerken, haar een universitaire plaats zijn toegedeeld. Dan zal haar samensmelting met de Theol. Faculteit der Vrije Universiteit niet zijn een slag in het aangezicht van de afscheiding, maar integendeel een kroon op het schoone werk der vaderen, dat zoo onmiskenbaar het stempel der Goddelijke goedkeuring droeg.

Ds. Wielenga heeft met deze opmerking vol komen gelijk.

En het doet ons goed, dat deze zoon van den overleden hoogleeraar uitspreekt, wat in de harten van vele oud leerlingen der Theologisctie School omgaat.

Hoe lief meii zijn Alma Mater ook heeft, toch kan men betreuren, dat zij thans in de pers verdedigd wordt op een wijze, die haar een beginsel opdringt, dat vroeger nooit het hare is ïieweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen