Een nieuw proefschrift.

Amsterdam, i April 1904.

Ofschoon het bij het vermeerderen van het aantal promoties aan de Vrije Universiteit op den duur wel onmogelijk zal zijn, anders dan bij exceptie de aandacht te vestigen op de proefschriften van onze jonge doctoren, toch zal zeker niemand het laken dat ditmaal een woord van hulde wordt gebracht aan den heer R. H. Woltjer, die 24 Maart jl. met een doorwrochte dissertatie : „De Platone prae-socraticorum philosophorum existimatore et iudice" den doctorstitel in de letteren en wijsbegeerte met den hoogsten lof aan de Vrije Universiteit verwierf.

Al, mag dit onderwerp, meê omdat de dissertatie in het Latijn geschreven is, slechts in den beperkten kring der vakgeleerden de belangstelling wekken, toch verblijdt het ons dat Dr. Woltjer een dergelijke ernstige studie aan den grootsten philosoof der oudheid, Plato, wijdde. De Christelijke kerk heeft steeds erkend, dat het licht der gemeene genade in bijzondere mate dezen grooten Griekschen wijsgeer geschonken is geweest, en zich het nauwst bij hem aangesloten. Met name geldt dit van die richting in de Christelijke kerk, die om haar kloek optreden voor de Souvereiniteit Gods ons het naast staat. Augustinus achtte Plato zeer hoog. Calvijn, die anders met de heidensche philosofen niet dweepte, maakte vergelijkenderwijs voor Plato een uitzonderng. En Groen van Prinsterer schreef een studie over een soortgelijk onderwerp als Dr. Woltjer thans behandelde. Dr. Wolijer beweegt zich dus met deze dissertatie in de historische lijn, en indien de vrucht van voortgezette studie mag zijn, dat door hem nog meer licht over Plato's philosophic, ook over haar invloed op het Christelijk denken, ontstoken wordt, dan zal daarin een eere liggen voor de Vrije Universiteit.

Gelijk Ds. Sikkel in Hollands Kerkblad terecht opmerkt, bewijst ook deze dissertatie weer, hoe dwaas het zeggen is, dat de Vrije Universiteit een drilschool is, waar de studenten als marionnetten worden gedresseerd, en waar geen wetenschappelijke arbeid geleverd wordt. Het zondetlinge geval doet zich toch telkens voor, ook bij deze dissertatie, dat de deskundigen, zoowel de hoogleeraren van onze Rijksuniversiteiten als die buitenslands, in de meest vleiende bewoordingen zich over de proefschriften onzer jonge doctoren uitlaten en gulweg erkennen, dat de doctorstitel ten volle verdiend is. Maar dat in de Tweede Kamer en in de groote liberale pers men geen woorden scherp genoeg vindt, om de onwetenschappelijkheid der Vrije Universiteit aan de kaak te stellen en haar het recht om over een wetenschappelijksn graad te oordeelen, ontzegt.

Wel een bewijs, dat hier niet het belang der wetenschap, maar alleen partijbelang aan het woord is.

De Vrije Universiteit mag trotsch wezen op den arbeid, dusver door haar kweekelingen geleverd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen