Een levensteeken.

Een ongenoemd medewerker aan de Kerkelijke Courant deelt uit de jongste Handelingen van de Synode der Nederlandsch Hervormde Kerk tal van bijzonderheden mede, die een eigenaardig licht werpen op de toestanden in de Hervormde Kerk,

Zoo had de Classicale vergadering te Leiden bij de Synode een verzoek ingediend om de reorganisatie der Kerk ter hand te nemen, om daardoor weder tot vereeniging te kunnen komen met de Gereformeerden, die buiten het Genootschap leven:

Als een curiosum deelen wij uit de Handelingen nog mee, dat de Class. Vergadering van Leiden, nadat 34 leden reeds vertrokken waren, met 18 tegen 11 stemmen besloot het volgend verzoek tot de Synode te richten: „De Class. „Verg. van Leiden, gelet op het droevig ver-„schijnsel, dat in den loop des tijds een aantal „kerken en kerkgenootschappen ontstaan zijn; „overtuigd dat in alle die onderscheiden kerk-„genootschappen of kerken dezulken zijn, die „den Heere J. C. als hun Zaligmaker be-„lijden en in hun belijdenis overeenstemmen „met de formulieren van eenheid der Gerefor-„meerde Kerken van 1618; overtuigd dat allen, „die deze belijdenis toegedaan zijn, bijeen be-„hooren en niet gescheiden mogen leven, maar „met elkander ééne kerk moeten vormen; even-„eens overtuigd dat de organisatie onzer Ned. „Herv. Kerk, zooals die in 1816/1853 geworden „is, aan die hereeniging met de in 1832 en „1886 gescheiden broeders in den weg staat — „ja die zelfs onmogelijk maakt; verzoekt de „Synode alle die maatregelen te willen nemen, „waardoor de bestaande organisatie onzer kerk „worde vervangen door de inrichting volgens de „Dordtsche kerkorde, gelijk die, naar de tijds-„omstandigheden gewijzigd, ook door de Chris-„telijk Gereformeerden van 1832 en de Neder-„duitsch Gereformeerden van 1886 is aanvaard, „opdat alzoo de mogelijkheid ontsta, om na niet „al te langen tijd als broeders samen te wonen „met de thans van ons gescheidenen, en als „eene door eenheid machtige kerk te arbeiden „tot uitbreiding van Gods Koninkrijk en tot „afbreuk van het Rijk des Satans".

Natuurlijk heeft de Synode ook dit verzoek ter zijde gelegd. Zelfs maakt de kroniekschrijver zich vroolijk over de onnoozelheid dezer heeren:

Er zijn in de Synode waarlijk nog een paar woorden over dit verzoek verspild, terwijl zelfs één lid tegen de afwijzende concfusie heeft gestemd. Men zou zoo zeggen : als de Heeren zoo graag willen samen wonen en werken als broeders met de Afgescheidenen en de Doleerenden, tot uitbreiding van Gods Koninkrijk en tot „afbreuk van het Rijk van Satan" (had daarvoor niet moeten gezegd : „verstoring" ? ): waarom gaan zij niet onmiddellijk tot genoemde Broeders over? Dan bereiken zij in korten tijd hun doel; indien zij tenminste met open armen worden ontvangen. Of zou ook bij deze petitionarissen de emst ontbreken?

Maar voor ons ligt in dit verzoek der Classis Leiden wel degelijk een levensteeken, dat op een betere toekomst wijst.

Wat in den wortel der belijdenis één is, mag kerkelijk niet gescheiden blijven leven.

Dat hebben deze broeders gevoeld.

En wanneer in dit verzoek het trekken van het bloed weer gevoeld wordt, dan mag de weg, die, deze broeders inslaan, ons onjuist dunken, maar voor dit kloeke getuigenis voor de saamhoorigheid van alle Gereformeerden wordt hun openlijk onze warme dank geboden.

Het is volkomen waar, wat deze broeders uitspreken, dat allen, die in Christus Jezus hun Zaligmaker zien en in hunne belijdenis overeenstemmen met de formulieren van Eenigheid, niet gescheiden mogen leven.

En even waar is het, dat de schuld van de scheiding, die er kwam, uitsluitend en alleen ligt in de valsche organisatie die in i8i6 aan de Hervormde Kerk is opgelegd, en zoodra deze organisatie wegvalt en zoowel de Kerkenorde van Dordt als de band aan de belijdenis hersteld wordt, niets de hereeniging in den weg staat.

Zoo wordt steeds duidelijker ingezien, hoe de schuld van alle ellende en verdeeldheid, die over de Kerk des Heeren in ons vaderland kwam, alleen te wijten is aan de Synodale organisatie.

Natuurlijk is alle poging om door de Synode zelf van deze ongoddelijke organisatie bevrijd te worden, met onvruchtbaarheid geslagen. En zoolang de broeders in de Hervormde Kerk dit niet inzien, komen ze geen stap verder.

Maar de dag zal komen, dat de beker overloopt; dat men niet langer zal bidden en smeeken bij een Synode, die met spot elk verzoekschrift afwijst; dat men zich zal opmaken om in den naam van Koning Jezus en op grond van het recht, dat Hij in Zijn Woord geeft, dekerk van deze ongoddelijke organisatie te bevrijden.

En dan zal de Gereformeerde Kerk in ons vaderland weer machtig worden; de zonen van éen huis als broeders samen wonen, en de strijd alleen gaan tegen den vijand van buiten.

Het hart, dat vol liefde naar die gemeenschap der heiligen dorst, en treurt om de breuke Zions, bidt van God, dat die dag niet te ver verwijderd zij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen