Artikel XIII.

Amsterdam, I4 April I905.

Onze kerkelijke pers maakt zich in deze dagen verdienstelijk door de ingekomen rapporten voor de a s. Synode niet alleen uitvoerig te bespreken, maar ook aan een welwillende critiek te onderwerpen.

Met name de uitvoerige studie, die Dr. Wagenaar in de Zuider Kerkbode wijdde aan de voorgestelde revisie der Kerkenorde, verdient de aandacht der Synode, en wij hopen, dat Dr. Wagenaar de leden der Synode in de gelegenheid zal stellen van d^ze critiek kennis te nemen. Nu de revisie der Kerkenorde eindelijk aan de orde is gesteld, is het zeker wenschelijk, dat deze revisie zoo grondig mogelijk zij, en de Kerken zullen goed doen, met hetgeen door Dr. Wagenaar is opgemerkt, ernstig te overwegen.

Ook de critiek op het rapport in zake Art. XIII der D. K. O. is ons daarom welkom. Op de Synode te Middelburg is staande de Synode en zonder dat vooraf genoegzame gelegenheid bestond om in, de pers van gedachten te wisselen, een nieuwe koers vastgesteld in zake de verzorging der emeriti-predikanten en de predikants-weduwen en - weezen. Dat deze nieuwe koers principieel juister was en ook practisch veel betere resultaten heeft afgeworpen dan het vroeger gevolgde stelsel, staat naar onze overtuiging vast. In hoofdzaak is het nieuwe rapport dan ook op diezelfde beginselen opgebouwd, en het eenige verschil ligt alleen hierin, dat de lijnen nog consequenter zijn doorgetrokken.

De bezwaren, die aan dit stelsel verbonden zijn, zijn zeker niet gering, en dat van ver­ schillende zijden die bezwaren worden uitgesproken, is goed. Deputaten zullen eer de Synode saamkomt nog wel van antwoord dienen, en zoo kunnen de kerken met kalm beraad kiezen, of zij voort willen gaan op den te Middelburg ingeslagen weg, dan wel een anderen koers willen inslaan.

Aan deputaten kunnen wij gerust de verdediging van hun rapport overlaten. Zij zijn er mans genoeg voor. Slechts ééne opmerking veroorloven wij ons. De critiek vergeet over het algemeen, dat aan deputaten was opgedragen het beginsel in Art. XIII der D. K. O. neergelegd, duidelijk uit te werken, en een regeling voor te stellen, die op dat beginsel rustte. Wanneer men nu bezwaar heeft tegen dit beginsel, dan dient de critiek zich niet te richten tegen dat rapport, maar tegen Art. XIII zelf, en te worden aangetoond, dat dit Art. onzer K. O. niet met de Schrift en de Gereformeerde beginselen overeenstemt. Maar zoolang men Art. XIII der K. O. onaangetast laat, schijnt het ons niet billijk toe, tal van practische bezwaren aan te voeren tegen het ingediende rapport, terwijl deze bezwaren feitelijk tegen Art. XIII zelf gelden.

Ons Gereformeerd stelsel van kerkregeering is zeker in de practijk niet altijd het gemakkelijkst. Op de Synode te Dordt merkte de Engelsche bisschop, die dfe Episcopaalsche Kerk vertegenwoordigde, op, dat onze Nederlandsche Kerken nooit aan zulk een innerlijken strijd zouden blootgesteld zijn geweest, wanneer men maar bisschoppen aan het hoofd der kerk had gehad, die terstond aan die twisten een einde hadden kunnen maken. Maar onze vaderen hebben zich daardoor niet laten misleiden. Volgens hen moest niet de gedienstigheid der practijk, maar Gods Woord beslissen. En ze wilden liever al de bezwaren dragen, die aan de presbyteriale kerkregeering verbonden waren, dan , ook maar in het minst van de zuivere lijn der beginselen afwijken.

Zoo moet het ook onder ons zijn,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen