Het peil van het zedelijk

Het peil van het zedelijk leven daalt in onze letterkunde nog steeds op bedroevende wijze.

Van het grof realisme, waarin schrijvers als Heyermans, Querido e. a. behagen scheppen, spreken we niet eens. Daarbij is het dan alleen maar te doen om de werkelijkheid van het leven af te beelden en weer te geven. En al ligt in dat bij voorkeur schetsen van hetgeen de eerbaarheid liefst met een sluier bedekt, een zeer pervers zinnelijke trek, de rechtstreeks uitgesproken bedoeling is toch niet om het kwaad als zoodanig te verheerlijken of goed te praten. Het gevaar schuilt hier veel meer in de prikkelende werking, die het lezen van zulke romans op de verbeelding uitoefent, dan in het aantasten van de grondslagen van de moraal als zoodanig.

Veel gevaarlijker is dan ook, wat de bekende d schrijfster van Hilda van Suylenburg, thans in haar jongste roman ZÏ& gedaan heeft. Juist omdat Hilda van Suylenburg ook in onze i kringen wel met zeker behagen gelezen is als een kloek pleidooi voor de „rechten der vrouw, " dient met ernst gewaarschuwd tegen de nieuwe pennevrucht dezer begaafde schrijfster. In Lilia gaat het niet meer om een protest tegen de wetgeving, die zeker op menig punt de rechten der vrouw niet genoegzaam handhaaft, maar om het „recht der ongehuwde moeder" als zoodanig te bepleiteri. De vraag is hier niet, wie grooter zonde doet, de man, die vaak het onwetende meisje verleidt, of het meisje dat zich verleiden laat; het is geen protest, dat ook in onzen kring weerklank zou vinden, tegen het onrecht, dat de maatschappij het verleide meisje uitwerpt en aan de schande prijs geeft, terwql de verleider niets van zijn eere verliest; het is geen poging om psychologisch te verklaren, hoe door passie meegesleept, een val in zonde ook bij de vrouw volgen kan. Neen, tiet doel, de heele opzet van dezen ronian, is om het op te nemen voor „het recht der ongehuwde moeder, " of wil men liever voor de rechten der vrouw, om ook zonder huwelijk moeder te mogen zijn.

Natuurlijk geschiedt dat alles onder het deksel van de vrije liefde, van de zich vrijwillig aan den man overgevende vrouw, maar in den grond is dit niet anders dan een publieke aanbeveling en verdediging van de ontucht. Hier baat geen vergoelijken of vrijpleiten, want Gods Woord leert absoluut, dat elke gemeenschap tusschen man en vrouw, buiten het huwelijk zonde is, zonde van hoererij. Van een recht der vrouw, om buiten het huwelijk om moeder te kunnen worden, kan en mag dus geen sprake zijn. Recht om te zondigen heeft de mensch nooit.

We wijzen hierop met nadruk, omdat de schijnbaar zoo onschuldige titel en de naam dien deze romanschrijfster heeft, allicht tot lezen zou verlokken. Men wete daarom wel, met welk doel dit boek in de wereld gezonden werd. En zij, die meenden, in deze schrijfster te moeten eeren haar kloek en bezield optreden voor de „rechten der vrouw, " mogen hieruit zien, waartoe dit pleiten voor de rechten der vrouw leidt, wanneer dat recht niet aan de ordinantiën Gods, maar aan menschelijke wdllekeur ontleend is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen