Prof. Rutgers verzoekt

Amsterdam, 3 Juni 1910.

Prof. Rutgers verzoekt ons het volgende schrijven te plaatsen, aan welk verzoek we gaarne voldoen:

In den laatsten tijd werd mij herhaaldelijk gevraagd, , of er van de circulaire in zake de verbetering der predikantstractemeaten, die volgens opdracht van de laatste Generale Synode voor eenige maanden aan alle onze Gereformeerde kerken is toegezonden, nog exemplaren te vei krijgen waren, om daarmede tot bevordering van dit dringende belang te kunnen werk zaam zijn. Mag ik daarom de redactie van de Heraut verzoeken, in haar blad te willen medi deelen, dat er nog exemplaren genoeg zijn om, tegen den bepaaldc-u prijs \an lo ets. per exemplaar, aan een aantal aanvragen te kunnen voldoen. Wie dus aan mijn adres (te Amsterdam, Keizersgracht 192) een postwissel zendt, met bijvoeging van het woord „circulaire", ontvangt dan spoedig zooveel txamplaren als waarop het gezonden bedrag hem recht geeft.

Het verblijdt ons uit dit schrijven te merken, dat de vraag naar verbetering der predikantstractementeiii aan de orde blijft en men daarbij winst wil doen met het ernstig en prJiscipieel advies, dat de deputaten door de Generale Synode benoemd, aan de Kerken hebben toegezonden.

Metterdaad heeft dit advies reeds op vele plaatsen goede vruchten afgeworpen, en menige Kerkeraad besloot naar aanleiding van dit advies tot verhooging van het tractement van zqn predikanten over te gaan. Maar, gelijk v/el vanzelf spreekt, is daartoe ook de medewerking der gemeenteleden noodig, want de Kerkeraad kan wel tot verhooging besluiten, maar de gelden daarvoor moeten door de gemeenteleden worden bijeengebracht. En daarom is het zoo wenschelijk, dat de Kerkeraden dit advies dan ook in de gemeente verspreiden, opdat ieder gemeentelid wete, wat in deze zijn roeping ea plicht is. Mogen de Kerkeraden daarom van de gelegenheid, die hier hun geboden woïdt, gebruik maken; er zijn nog exemplaren genoeg van het advies der Synodale deputaten verkrijgbaar, ea wanneer de voorraad op is, kan een herdruk volgen, Ea is er hier of daar wellicht een Kerkeraad, die uit vress voor tekorten, de verhooging van het tiactement niet aandurfde, laat dan een broeder dit advies verspreiden en laten de gemeenteleden, door vrijwillig en eigener beweging hun contributie te verhoogen, aan den Kerkeraad toonen, dat deze vrees ongegrond is.

Want verbetering onzer predikantstractementen moet er komen, of onze Kerken zelve zouden er de dupe van worden. Hel geldt hier niet alleen een levensbelang onzer Dienaren des Woords, die reeds al te lang in stilte gezucht en geklaagd hebben, maar evenzeer van onze Kerken zelve. Wordt niet met krachtige hand ingegrepen om aan den bestaanden noodstand een einde te maken, dan zullen de Kerken zelve hiervan de droeve gevolgen ondervinden.

Vooreerst zal het getal dergenen, die zich voor de Bediening des Woords voorbereiden, steeds kleiner worden. Reeds thans is er achteruitgang en staat het getal der vacante kerken in geen verhouding tot dat der candidaten, die zich aanbieden. Was er eenige jaren geleden nog vrees voor een te veel aan candidaten, thans klaagt men eeds over een tekort. En dat is zeker voor de Kerken in geen enkel opzicht wenscheijk. Niet alleen toch, dat de vacaturen daardoor zeer lang duren, maar de Kerken worden ook beperkt in hare keuze en moeten zich behelpen met jonge mannen soms van zeer geringe gaven. De schuld van dit steeds afnemend getal studenten in e Theologie nu ligt ongetwijfeld mede in e sobere levensextstentie, die de Kerken an onze predikanten aanbieden. Men kan hier wel hoog geestelijk over redeneeren n zeggen, dat waar een inwendige roeping an Godswege voor het predikambt geonden wordt, zulk een geroepene alles, elfs gebrek en armoede, voor den dienst es Heeren moet verdragen, en hierin schuilt eer zeker ook een element van waarheid, aar men vergete aan de andere zijde niet, at de keuze voor de toekomstige betreking in den regel geschiedt op jeugdigen eeftijd, wanneer zulke zedelijke motieven og minder zwaar wegen, en de ouders op eze beslissing nog grooten invloed uitoefee«. Feit is dan ook, dat, nu, dank zij den d o i v e a b d w d a d n i d e o a z r S K v d v M d b omkeer op politiek gebied, de kansen steeds groöter worden, dat een jong man van Christelijke beginselen op ander gebied een veel beter gesalarieerde betrekking vinden kan, de moed en lust om het predikambt te kiezen, al geringer wordt.

En hierbij komt in de tweede plaats, dat, wanneer de Kerken zelve geen afdoende maatregelen nemen om het lot der predikanten te verbeteren, de strooming steeds sterker zal worden om óf bij den Staat hulp te gaan zoeken of tot een algemeene Kas, gelijk die in Schotland bestaat, de toevlucht te nemen. Nog is de dam sterk genoeg, die deze stroomicg tegenhoudt, en zoolang onze voormannen, die de Gereformeerde beginselen voor ons kerkelijk leven hebben blootgelegd en het volle vertrouwen onzer Kerken genieter, de leiding in handen hebben, behoeft men wel niet te vreezen voor principieele afbuiging. Maar de historie der Kerk heeft steeds geleerd, dat wanneer de voortrekkers wegvallen, straks een tweede en derde geslacht opstaat, dat, minder principieel belijnd, liever door opportuniteitspolitiek zich leiden laat. Reeds thans doet dit verschijnsel zich voor ook in ons kerkelijk leven; er wordt geklaagd, en niet ten onrechte, dat eenjonger geslacht minder principieel is, minder voelt voor de beginselen, minder vaststaat in de handhaving der belijdenis. Daardoor ontstaat het gevaar, dat ook de fijnere zin zal te loor gaan voor de toepassing dier beginselen op het practische leven, en ten slotte onze Kerken geleid zullen worden op een weg, die voor haar geestelijk welzijn niet anders dan schadelijk zou kunnen wezen. Aanvaarding van de Staatssubsidie of de invoering van een Algemeene Kas zou de Kerken afhan keiijk maken of van een macht buiten de Kerk, den Staat, óf van een instituut in de Kerk, de Algemeene Kas, dat door Christu.s niet verordend is en de zelfstandigheid der plaatselijke Kerken in zeer ernstige mate JOU bedreigen. Natuurlijk zouden de gevolgen hiervan niet aanstonds openbaar worden. De Christelijke Gereformeerde Kerk heeft jarenlang geleefd onder hetvitieuse reglement van 1869, zonder dat practisch da gevaren van dit reglement zich hebben doen voelen. Maar wanneer er cohflci k.vam, hetzij met de Orerheid, hetzij ÏD dea boezem der Kerken zelve, zou blijken, hoe onze Kerken, door deze „zilveren koorde" te aanvaarden, zich een strop om den hals gehaald hebben. De geschiedenis vati 1834 en 1886 is ia dat opzicht wel na meest afdoende leerschool geweest. Willen de Kerken zich tegen dit gevaar verzekeren, laten ze dan ook zorgen, dat ó'i tractementen onzer predikanten op behoorlijk peil gebracht worden. De geest is wel gewillig, maar het vleesch is zwak. Ea wie voortdurend met zijn gezin in kommervolle omstandigheden moet leven, loopt zoo licht gevaar te bezwijken voor de verleiding, wanneer hem, zij het dan ook langs een principieel minder goeden weg, verbetering vaa tractement wordt voorgespiegeld.

Het agendum van de Synode der Christelijke Gereformeerde Kerk in Amerika, die 15 Juni te Muskegon in Michigan zal vergaderen, werd ons door de vriendelijke zorg van Ds. Beets toegezonden en toont, dat deze Synode een zeer belangrijke worden zal.

Verschillende principieele vraagstukken worden hier aan de orde gesteld, die ook met ons eigen kerkelijk leven in rauw verband staan. De hoofdschotel, die op het agendum dan ook de eerste plaats inneemt, is wel de opleidings-quaestie. Practisch heeft deze quaestie weinig te beteekenen, want de groep onzer Christelijke Gereformeerde broeders is te klein om een Gereformeerde Universiteit op te richten en de opleiding vindt plaats aan het seminarie, dat van de Kerk uitgaat en geheel onder haar controle staat. Ook is er wel sprake van het college, wij zouden zeggen het gymnasium, dat aan dit seminarie verbonden is, aan een Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden grondslag over te doen, maar niemand denkt er aan de Kerk het recht te betwisten, voor de theologische opleiding er een eigen kweekschool op na te houden. Toch willen enkele broeders, die hiermede nog niet tevreden zijn, dat de Synode zal uitspreken als beginsel, dat de opleiding voor den Dienst des Woords altijd van de Kerk en de Kerk alleen moet uitgaan. We hopen, dat de Synode zich niet op dit gevaarlijke, terrein zal laten verlokken, waardoor alleen verdeeldheid in eigen boezem zou kunnen ontstaan. Niet minder belangrijk is zeker de herziening der Kerkenorde. De Commissie, aarvoor benoemd, ontwierp een Kerkenrde van 200 artikelen, waarvan de korte nhoud wordt opgegeven. Naar het ons oorkomt, wordt hier wel wat veel geregeld n dreigt onze zusterkerk, wordt dit rapport angenomen, een geduchten reglementenundel te krijgen. Ook zijn er artikelen, ie voor een Gereformeerde Kerkenorde el wat zonderling klinken; zoo wordt bij e tucht gehandeld in een afzonderlijk rtikel over „royeering van lidmaten en oopleden", waarmede fdtelijk een geheel ieuwe soort tuchtoefening zou worden ngevoerd, die noch in de Schrift noch in e historie onzer Gereformeerde Kerken enigen grond vindt.

Het verblijdt ons daarom te meer, dat nze Gereformeerde Kerken ditmaal een fgevaardigde naar de Synode hebben geonden, nl. Prof. Dr. L. Bouman, die zich eeds naar Amerika heeft begeven, om de ynode bij te wonen. De studiën over het erkrecht, die van zijn hand in de Bazuin erschenen, geven grond om te vertrouwen, at hij onzen broeders in Amerika desgeraagd van goeden raad zal kunnen dienen. oge door deze afvaardiging ook de band, ie ons aan onze zusterkerk in Amerika indt, nog nauwer worden aangehaald.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen