Buitenland.

Spanje, Strijd tegen Rome.

In Spanje is de strijd tegen de Roomsche kerk in vollen gang — in Spanje, het land der inquisitie, het land waarin tegenwoordig nog het canonieke boven het burgerlijke recht gaat, waar de geestelijkheid oppermachtig scheen. Op het voetspoor der Fransche radicalen gaat de Staat maatregelen nemen tegen de geestelijke orden en wil hij volledige viijheid van uitoefening van den godsdienst waarborgen, terwijl nog voor weinige maanden de Protestantsche schoonmoeder des Konings niet gedaan kon krijgen, dat een harer eigene vertrekken tot kapel werd ingericht.

De minister-president Canalejas heeft den strijd tegen Rome met groote energie aangebonden. Roomsche betoogingen tegen zijn plannen heett hij met kracht weten tegen te houden. De Spaansche gezant bij het Vaticaan is teruggeroepen, nadat de paus de Spaansche Roomschen tot het bieden van wederstand tegen de nieuwe staatsorde had aangespoord. Toch schijnt de diplomatieke band met het Vaticaan njg niet geheel doorgesneden zijn.

Het IS van ons niet te verwachten dat wij dit optreden tegen Rome toejuichen In Duitschland heeft de z, g, „Kulturkampf Rome minder kwaad gedaan, dan de £/angehsche kerk. En in Frankrijk heeft de strijd tegen Rome ontzaglijk veel zedelijke schade aangericht, In Dmtschland viel de „Kulturkampf" en de zoogenaamde civiele wetgeving samen met een verschrikkelijke zedelijke verachtering van het volk.

Een tijd van strijd kan de kerk tot zegen zijn, wanneer zij er door leerea mag. Of dit in Spanje het geval zal zijn, is de vraag. De Spaansche geestelijkheid is nog verstrikt in aüerlei beschouwingen, die de critiek en tegenstand der liberahsten uitlokken. De sociale nooden beschouwt zij als eene openbaring van armoede, waardoor gelegenheid gegeven wordt om wel te doen. Armoede is een deugd. Dat menschen in nood verkeeren is goed, want daardoor wordt den Christenen de gelegenheid geboden zich te oefenen in de deugd van het aalmoezen geven. De wetenschap is een nuttelooze last op den smallen weg naar den hemel. De staat is goed om de kerk te beschermen. Het uitoefenen van een aardsch beroep is op zijn best beschouwd een noodzakelijk kwaad.

Wij weten zeer wel dat vele Roomschgezinden, ook in Nederland, zuUen zeggen, dat dit een spotbeeld is van datgene wat het Roomsche Spanje leert. Ook houden wij er ons van overtuigd, dat vele Spaansche geestelijken van geheel andere gedachten zullen zijn; doch de Spaansche geestelijkheid over het algemeen genomen is niet vrij van de hierboven aangeduide denkbeelden.

In Barcelona zijn zeer rijke kloosters waarin arbeidsters voor een hongerioon werken, terwijl andere vrouwen geen werk kunnen vinden, omdat de concurrentie met dit klooster niet volgehouden worden kan. Het goed in de doode hand neemt toe, de snkunde onder bet volk eveneens, terwijl de kerk de noodige middelen bezit om elke man of vrouw die met lezen of schrijven kan te laten onderwijzen, doch deze daarvoor niet gebraikt. Zij wil niet dat hetgeen thans rustig is, in beroering gebracht worden. Zij wil quieta non movore. De liberalistische leiders willen echter niet dat Spanje bij andere volken zal achter staan; de overheid wil ontwikkeling — en zoo is het conflict ontstaan. Wat het eind daarvan zijn zal? Ds liberalen zeggen: de zege is ons. De staat zal evenals in Frankrijk triompheeren. De Roomschgezinden beweren, dat de koning met zijn kroon speelt. Maar in elk geval, de ellende, die in Frankrijk het gevolg geweest is van de anti cleticale poütiek, welke men meer dan dertig jiarlang gevolgd heeft, doet ons er ver van verwijderd zijn om ons er in te verblijden, dat de Roomsche kerk in Spanje een strijd op leven en dood met de lioeralistische elementen in dat land moet strijden, Wij weten zeer wel, dat io Spanje

liberalisteo, socialisten en anarchisten saamspannen om wedeipattijdige dingen te doen tegen de openbaring van die kerk des Heeren, die wij wel terecht de valsche kerk noemen, maar die nog zooveel trekken van de ware Kerk des Heeren vertoont, dat alles wat liberalist is, zich tegen haar opmaakt.

Als de liberalisten overwinnen, worden de scholen, waarin tot hiertoe de Roomsche geest de overhand had, vervangen door scholen waar het anarchisme den toon aangeeft. Als he liberalisme werkelijk de vrijheid aandurfde en niet alleen als een leus om de menigte aan zijn zijde te krijgen, ophief, dan zouden wij anders spreken. Maar het liberalisme heeft nog nooit, als het tot heerschappij kwam, de vrijheid aan anderen willen begeerde. gunnen, die het voor zich zelf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen