„Groeien als een palmboom”.

De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, hij zal wassen als een cederboom op Libanon, Psalm 92 : 13.

Psalmisten en profeten zien telkens en telkens weer in de plantenwereld het beeld van ons menschelijk leven. Het dier is op cijn vier pooten voorovergedrukt, en de aap die recht< op gaat of het paard dat steigeren wil, toont onnatuur. De boom daarentegen gaat rechtop. Hij verheft zich naar bövèu, Ën een plantsoen van veel rechtopgaande boomen tegel^k, gelijkt sterk op een versameling van personen, die in orde geschikt, naait «n achter elkander staan,

Het eenige is, de boom kan niet ga& n. Hij staat met zijn woitels niet op, maar in de aarde. De mensch heeft beiden, het rechtop staan van den boom en het gaan van het dier; doch in de wereld om zich heen vindt de mensch die twee gescheiden. Het dier gaat, maar is neer< gebogen. De boom staat rechtop, maar gaat niet. £n alleen wij menschen hebben beiden saam. Bij vergelijking ligt het daarom voor de hand, dat de mensch de eene maal met den leeuw en de slang, maar evenzoo een ander maal met de palm of ceder wordt vergeleken, en dat de beeldspraak, die hierin schuilt, ook op geestelijk erf uitkomt. Zoo nu neemt het ook de Psalmist, als hij jubelt, dat de rechtvaardige groeien zal als de palmboom en als de ceder op den Libanon.

Ceder en palmboom verschillen hierin, dat de ceder op den Libanon, d. i. hoog op het gebergte, wast, terwijl de palmboom meest opschiet uit de lagere vlakte, * en soms tot someter hoog lijn top verheft. Meer nog dan de ceder drukt daarom de palmboom de geestelijke gestalte uit. Uit de diepte, uit de laagte komt de rechtvaardige op, en in de vlakte der nederigheid vertoont hij het wonder van zijn groei. De palm is een prachtboom met sterksprekend karakter. Hij vertakt zich niet, maar schiet met slanken stam hoog op, al de litteekenen van zijn groei als in ringen om dien sUm rijgend, en eerst in zijn top ontvouwt en ontplooit 1^ zich in een kroon van machtige bladeren, zet hij zijn bloem en draagt hij zijn vrucht. Het is een boom die wel uit de aarde opkomt, maar zich van de aarde naar omhoog wendt, niet om in een dom van loover zich te verbergen, maar om zich in heel zijn op waartschen groei aan het oog te vertoonen, en eerst bij het naderen van de hooge sferen zijn verborgen krachten uit te stallen en Gode zijn bloem en zijn vrucht op te dragen.

Lag het dus niet voor de hand, dat de vrome in Israël, die, anders dan wij, gedurig den palmboom voor zich zag en zijn schoon bewonderen kon, in dien palmboom geestelijke beduidenis vond, en het van den rechtvaardige b» tuigde dat hij als de palmboom te groeien had.

Voor ons spreekt dit minder sterk, omdat aan onze landouwe de palmboom vreemd is, en omdat hetgeen we er van te bewonderen kregen in onze palmkasten, zijn reuzenstam niet anders te zien geeft dan in miniatuur. Bij de Schrift moet daarom altoos weer op de natuur van het land van Israel worden terugegaan. Zooals onder Israel de palmboom groeide, zoo groeit ook onder ons de rechtvaardige. Vol karakter, uit de diepte, den hemd tegemoet, een plantinge Gods en niet der menschen.

Leg Bu eerst nadruk op dat groeien zdf. De palmboom groeit. Hij blijft niet die hij was, maar gaat uit de diepte steeds omhoog. AUoo, een rechtvaardige, een kind van God, een verloste des Heeren, die op dezelfde hoogte staan bleef, zon niet groeien als de palmboom. Zelfs rqst bij dit niet geestelqk groeien de zeer ernstige vraag, of wie zich als rechtvaardige voordoet wel een rechtvaardige is. De Psalmist zegt toch niet, dat de rechtvaardige moet groeien, maar dat hij groeit, en dat ge aan dit geestelijk groeien den waara£htig rechtvaardige herkent. En reeds dit eerste stemt tot hoogen ernst. Immers maar al te vaak ziet ge u zelf in den spiegel van Gods Woord als gelijk aan uw beeld voor tien of zelfs meer jaren, en ontdekt ge ook in uw omgeving onder de belqdera des Heeren een gelijk blij/en, een op dezelfde hoogte blijven, dat verottiust. Er zijn heerlijke uitzonderinjgien. Wanneer ge na tien jaar scheiden een vriend en broeder terug ziet, kan het u te beurt vallen, dat ge u verkwikt gevoelt door de aanmerkelijke verandering ten goede die ge in hem waarneemt; een veratsdering die dan zoo vaak uzelf beschaamt. Dat was dan groei. Merkbare groei. Groei die aanstonds in het oog sprong. Maar »)0 b het lang niet altijd. En vooral het is zoo zelden het groeien als ds palmboom.

De palmboom immers teekent op zijn stam zelf door het vcamen van een nieuwen ring elk jaai z^n nieuwen groei af. Ge kunt altoos zien en nameten, hoeveel de stam van een palmboom na dit jaar weer omhoog is gegaan. Dat is het cene jaar meer, het andere jaar minder, maar toch kunt ge wet uw handpalm zijn groei van elk jaar afmeten.

En waar dit groeien bij andere hoornen straks uit is, omdat ze niet hooger gaan, is het alsof 't bij den palmboom, die tot 50 meter hoog kan klimmen, en vaak over de 100 jaar oud wordt, steeds doorgaat. En zco nu moet het ook bij Gods kinderen wezen. Elk jaar een ring er bij. Elk jaar zooveel hooger geklommen. En een iegelijk moet, als weer zijn geboortedag herdacht wordt, èn zich rekecBchap geven van wat hij opschoot; èa een ander moet het aan u kunnen zien. Dan alleen en dan eerst groeit ge ah de palmboom

Doch de palmboom wordt onder het opgroeien niet met zijn loover omhangen en omsluierd. Bij verreweg de meeste boomen ziet ge slechts den balven stam, terw^l de andere helft schuilt onder de takken, die met hun blad den andwen halven stam verbergen. Zoo is het zelf^ bij den ceder. Alleen bij den palmboom niet. Diens stam komt van den grond af, tot waar zijn kroon begint, naakt en slank uit. Het is zoo, er zijn ook palmsoortcn, die anders groeien en zelfs takken uitspreiden, maar in Israel en bij de karakteristieke typische pUmboom i3 het zoo niet. Die toont zijn stam geheel, ten voeten niet alleen uit, maar ook tot in de hoogte. Ge ziet aan dien palmboom dec stam geheel voor oogen, hoe hoog bij ook op gaat. Er spreekt in den palmboom klaarheid, waarheid en oprechtheid. Hij toont zich gelijk ILÜ is. £r is geen bemanteling en geen omsluiering. Zoo als hij daar staat, zoo is hij.

Hierin ligt voor den rechtvaardige het protest tegen allen vromen schijn. De wereld moet hem zien kunnen gelijk hij is. Hij moet als een getuige van en voor zijn God zich in klaren eenvoud vertoonen. Zijn karakter moet uitkomen. £r moet niets in hem zijn, dat schuilt of zich TOibMgt. Hij moet een plantinge Gods zijn in het midden van ons verdraaid en verkeerd geslacht. Opschietend uit een kale vlakte die niets aanbiedt, en zoo, onverstoorbaar rustig naar boven gaande, om eerst omboog in blad en bloe»: zijn kroon te doen schitteren, moet hij den indruk maken niet een eigen kweeking, noch een kweeking van menschen, maar een kweeking en planting van zijn God te zija. Toch Tia% het hem niet om den stam, xssAt moet bet hem om zijn kroon te doen zijn. Het moet alles op de kroon uitloopen. Bloem en vrucht moet de uitkomst zijn, en met dt» bloem en die vrucht moet bij zich niet naar den menich, maar naar zijn God keeren, Hem, zijn God, de eere, en Hem alleen.

Uit de diepte, niet uit ét hoogte pottt 4e a Mlwboom öP. De plaats «ftinr mrie li |a| K de woestijn. Wat voor den rechtvaardige zeggen wil, dat in nederigheid kracht moet worden gezocht, en dat alle hoogheid zijn wasdom ten onder houdt of verstoort. Een afdalen in de vlakte, indringen in de diepte met zijn wortels, en dan uit die diepte omhoog gaan, zqn God tegemoet.

In bosch en woud vindt ge den palmboom niet vereenigd. Hij is nooitjhet type van het gewone, gemeene menschenleven. De palmboom is altoos een uitzondering op het gemeene en gewone. In kleine groepen vereenigd, blijft de palmboom altoos in isolement zijn kracht zoeken. Hq is iets eigens, iets op zich zelf, iets met eeneigen wereld, en nooit in de menigte van boomen, gelijk een woud dit vertoont, opgaande. En zoo ook is de rechtvaardige in deze wereld. Een stad, een land van enkel rechtvaardigen vindt ge nergens. De rechtvaardigen vormen altoos kleine groepen, die iets op zichzelf, iets eigens vertoonen, en juist hierdoor zoo sterk doen uitkomen, dat hun wasdom niet van beneden maar van boven is, niet uit de wereld, maar uit God.

Eu ook dit is aan den palmboom en den rechtvaardige gemeen, dat van beide het pressa u-berior geldt; wat zeggen wil, dat ze te rijker in vrucht zijn, hoe meer gewicht er aan wordt gehangen. Schiet de palmboom geheel vrij op, dan schiet hij vaak te snel omhoog en dan mindert zijn vrucht. Vandaar dat men dan in het Oosten vaak boven aan den stam zware ge wichten hangt, om den groei te temperen en de vrucht te overvloediger te doen worden. En niet anders immers doet de hemelsche Landman met den rechtvaardige. Geen recht vaardige of hij kent den druk van het lijden, van den tegenspoed, van den smaad, van de pijn des levens te midden van een geslacht dat zijn God vergeet, zoo niet verloochent. En ditge^ wicht van het lijden is hem noodig. Anders schiet zijn vrucht te kort. Het is zooals de apostel het zegt: „Juist die verdrukking werkt een uit nemend gewicht der heerlijkheid." (2 Cor. 4; 17) In de natuur, zegt onze Belijdenis, openbaart God ons als in kleine letterkens de geestelijke dingen. En zoo is het ook met den palmboom. Aan niets beter dan aan dezen prachtboom in het plantenrijk kunt ge beide, én uw eigen groei én de zuiverheid van uw groei afmeten, waarin ook gij vrucht hebt te dragen ter verheerlijking van uw God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen