Uit de Pers.

Ds. Wisse schreef ia dè Kamper Kerkbod een ernstig woord aan de ouders, die hun zonen nog altoos naar de Rijksuniversiteiten zenden, niettegenstaande dezen hun studie evengoed aan de Vrije Universiteit konden voltooien. Hij betreurde, dat dit feit vooral onder gegoede familiên nog telkens voorkwam en schreef het toe aan zekeren hoogmoed.

Naar aanleiding van dit schrijven werden hem enkele opmerkingen gemaakt, die hierop neerkomen :

Aan de Vrije Universiteit is door den aard der examens de studie soms langer en duurder. Vooral daar men, wat de »Rechten« aangaat, gehouden is een dissertatie te schrijven. Dit is aan de Staatsinrichtingen niet noodig. Nn geeft dit een vrij grootere uitgave, en veroorzaakt alzoo de studie aan de Vrije Universiteit grooter financieele kosten. Daar zijn er wel, die hun kinderen maar net aan kunnen laten studeeren, en voor zulken is 't dan ook een groot bezwaar. Als zulke ouders hun kinderen dan naar een Staatsinrichting zenden, mag dat niet gekwalificeerd, als voort te komen uit hoogmoed. Het geschiedt uit andere oorzaken.

Ds. Wisse antwoordt hierop aldus

I°. Toen we ons stukje schreven, hadden we mV^ het oog op sommige dier gevallen als boven omschreven. Waar men inderdaad om financieele redenen niet kan, daar zwijgen we. En gelooven we van harte (zij dit dan ter aanvulling van ons stukje), dat er gevallen zijn, waarin men liever om des beginsels wil naar Amsterdam ging; maar noodgedwongen, uit financieele redenen naar elders optrekt. Ook wij verklaren dan gaarne, dat zulke gevallen NIET vallen onder de rubriek: hoogmoed Het spreekt als vanzelf. Financieel-zwakken behoeven onder deze rubriek dus niet te vallen.

2°. Bij het schrijven van ons stukje stond ons voor oogen het beeld van den toestand in het algemeen. En daar weten we alles van. Daartoe heeft schrijver dezes te zeer verkeerd in den kring der Leidsche studenten en hoogleeraren, dan dat hij niet weet uit welken hoek de wind waait. En dan blijven we onherroepelijk volharden, dat er menige student aan de Staatsinrichting verschijnt, uit den hoogeren stand vooral, die krachtens het begins aan de Vrije Universiteit thuis behoorde, en bij wie absoluut geen financieele bezwaren bestaan. Zonen van millionairs zelfs; maar (ze schamen zich niet het zelf te zeggen) dan heet het: de »Vrije« is een doleerend schooltje, , de wetenschap niet vrij; een kweekplaats voor politieke Kuyperiaantjes; bah! is dat nu een Universiteit. Die »heertjes«c bedanken u er voor, aan een i> fijne« inrichting student te zijn' En die gevallen hadden we op het oog. Zijn er andere redenen aanwezig, dan vervalt alzoo de kwalificatie: hoogmoed en vijandschap.

3°. Zeker, financieel bezwaar kan een reden zijn. Maar dat moet dan ook inderdaad een financieel bezwaar ZIJN. Sommigen echter maken het wel eens wat snel tot een bezwaar. Ik geloof in 't algemeen gesproken, dat men bij de zaak van het Hooger Onderwijs nog niet genoeg doordrongen is van den ernst der beginselen. Bij 't Lager Onderwijs schijnt dit beter te gaan. Dan zegt men wel tegenover armeren, en zeer terecht, dat zij om des beginsels wil, des noods een stuiver in de week meer moeten opbrengen, om hun kinderen op een Christelijke School te zien geplaatst, waar het onderwijs soms duurder is. Dan moeten de armeren alle pogingen in het werk stellen, om over 't bezwaar van dien stuiver heen te komen. En dat soms voor 2, 3 kinderen te gelijk. Welnu, een dubbeltje in de week meerdere uitgaven voor een armere, is, naar verhouding gerekend, allicht zooveel opoffering, als b.v. een gulden of meer in de week voor meer welgestelden. Ik wil maar zeggen: maakt men zich, in 't algemeen nu gesproken, niet vaak wat al te gemakkelijk van de zaak af met; tigeldbezwareni. Als 't beginsel ons ernstig zwaar weegt, moet en zal men om des beginsels wil, over heel wat trachten heen te komen, De Hugenooten in Frankrijk zonden destijds hun studenten wel naar Geneve ter opleiding, dat kostte nog vrij wat meer! Maar de beginselen gaven den doorslag.

Zoo dient men ook heden ten dage op Hooger-Onderwijs-gebied nog wat meer dan tot dusver te willen lijden en worstelen. En kan 't dan nög niet: sdan zij ieder in zijn gemoed ten volle verzekerd».

4°. Wat de meerdere studie aangaat, als er geld voor is, mag dat geen bezwaar zijn.

En voor 't overige merken we op, dat dit dan toch slechts de Rechten geldt. Er zijn nog meer faculteiten. Ook bedenke men, dat de Staat elk jaar enkele beurzen a ƒ500 beschikbaar stelt, tevens dat er aan de Vrije Universiteit een Hospitium is verbonden, waardoor menigeen voordeeliger woont.

5°. Personen die dicht in de nabijheid van een Staatsinrichting wocen, mogen daarom, omdat dit gemakkelijker is, er niet heen. Dan dient men om Christus' wil zijn gemakzucht te bestrijden. Evenmin als ienutnd, die dicht bij een andere kerk woont, de samenkomst van eigen gemeente er om mag verzuimen.

Bedoelt het bezwaar, dat dichtbij wonen bij een Staatsinrichting de uitgaven minder hoog doet zijn, dan geldt dit bezwaar alleen, als men het anders inderdaad niet betalen kan.

Anders geldt hier hetzelfde wat we met heel onze ziel willen laten gelden voor onze Gereformeerde en Christelijke Gymnasiums. j

We hebben hier in Kampen b.v, ook menig Gymnasiast, zelfs uit verre plaatsen, en die heel wat gemakkelijker en ook GOEDKOOPER konden studeeren op een openbaar of stedelijk Gymnasium, hetwelk soms in de plaats hunner inwoning zelve I is. Maar om des beginsels wil komen ze hier en betalen meer. En... we loven het! Men zij dan ook consequent voor de volgende schrede. Dat wil zeggen: dat de volgende sport op dezelfde ladder w wordt gevonden.

Zelfs komt het mij niet ongewenscht voor, waar R men op Christelijke Gymnasia de christelijke leer en beginselen onderwijst, ook op dit Christelijk k beginsel en zijn eisch, van tijd tot tijd zoo eens de aandacht onzer jongelui te vestigen, die zich voorstellen straks in de rechten, in de medicijnen, in de talen of diergelijke te gaan studeeren.

De gedachte kortom, alsof de openbare Staatsinrichtingen nu het eigenlijke en ware zijn, de Vrije Universiteit een bijvoegsel, meer voorwerp van onze Christelijke liefhebbtrij, dan eisch van onze Christelijke roeping, — deze gedachte dient met alle kracht en steeds te worden bestreden. De leuze: T> Het vrije, bijzondere onderwijs regel Staatsschool aanvulling", dient evenzeer op gebied van Hooger Onderwijs als van Lager Onderwijs te worden aanvaard, en krachtig gepropageerd.

Voor dit goede woord zijn we Ds. Wisse dankbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen