Prof. Bouwman verklaart

Prof. Bouwman verklaart In De Bazuin het niet met ons eens te zijn, dat de hoog leeraren, die bedankt hebben voor de benoeming, wel hadden gedaan met aan de Synode de motieven voor hun bedanken te doen weten. Hij acht het „een zaak van voorzichtig beleid om in een tijd, waarin velen zich wat geprikkeld gevoelen, zoo weinig mogel^k te zeggen".

Nu spreekt het wel vanzelf, dat in deze zaak pro en contra valt te pleiten, en al handhaven we ons eigen standpunt, we laten de broeders, die hierin met ons verschillen van meening, in hun volle recht. Alleen vergunne h^ ons de opmerking, dat voorzichtigheid een kostelijk Iets Is, maar dat ons kerkel^k leven toch niet een porceleinkast is, die bg den minsten stoot gevaar loopt. Een oprecht en broederlijk uitspreken van gevoelens kan heusch geen kwaad. Bovendien kon voor de Synode het kennisnemen van de bezwaren der benoemden een oorzaak wezen, om te trachten die bezwaren uit den weg te ruimen. Gesteld b^v., dat het bezwaar daarin gelegen was, dat de benoemden de plaats, waar de Theologische School gevestigd was, minder geschikt achtten voor hun wetenschappelijken arbeid en invloed, zou het voor de Synode o dan niet van belang zijn geweest, te weten, op welke bezwaren haar benoemingen af­ d stuitten?

Prof. Bouwman heeft echter niet alleen bezwaar tegen De Heraut, maar evenzeer tegen de verklaring, door Dr. Aalders gegeven. Indien dit bezwaar nu alleen hierin bestond, dat hij het door Dr. Aalders Ingenomen standpunt minder juist oordeelde, dan zouden we in deze quaestie ons niet mengen. Dr. Aalders zelf kan, indien hij dit noodig oordeelt, zich tegen deze critlek wel verdedigen. Alleen op twee punten, waarop Dr. Aalders dit moeilijk kan doen, wenschen we het voor hem op te nemen. In de eerste plaats acht Prof. Bouwman, dat Dr. Aalders ten onrechte van een „conscientiebezwaar" sprak, „Voor de bed T d h S h p a G z w w d m ustheid der gereformeerden mag.dit < Met ls een consdentiezaak gelden , schrift ij, „omdat wanneer Iemand een gewetensbezwaar heeft omiets te doèti, by overuigd moet zijn, dat God In z^n Woord hem dat voorschrift" (bedoeld zal wel wezen: verbiedt). Prof. Bouwman heeft hier, evenals Ds. Scheps op de Synode, zich aan een qui pro quo schuldig gemaakt. Natuurek verbiedt Gods Woord nergens, dat men de benoeming aan een Theologische School zal aannemen. Maar wel eischt Gods Woord, dat we waar en eerlek zullen zijn, en iemand kan op dien grond (te recht of ten onrechte, laten we in het midden) meenen, dat zijn conscientie hem verbiedt een positie in te nemen, waarin hij naar zijn overtuiging niet eerlgk en oprecht zou kunnen optreden. Hierin nu staat of valt ieder zijn eigen Heer, en de Apostel Pauius waarschuwt ons in Rom. 8 om in zulke zaken niet over de conscientie van anderen te oordeelen. Wat in ons oog geen conscientiebezwaar is, kan dit voor een ander wel zijn, en we hebben voor zulke conscientiebezwaren daarom altoos eerbied te hebben.

Prof. Bouwman gaat echter nog verder en verklaart niet alleen, dat dit conscientiebezwaar geen conscientiebezwaar is, maar geeft niet onduidelijk te kennen, dat er, naar men fluistert, nog geheel andere Invloeden in het spel souden zijn, H^ schrijft letterlijk :

Wij zullen hiervan niets meer zeggen. Alleen moeten wij nogmaals opmerken, dat het ons leed doet dat Dr. Aalders deze verklaring gegeten heeft. Allereerst voor hem zelt. Want al msg menigeen achten dat Dr. Aalders door dese daad blijk gegeven heeft een man van karakter te zijn, \A} anderen wekt het een ge heel verkeerde gedachte. Bovendien zijn de nevelen volstrekt niet opgeklaard. Gefluisterd wordt toch dat er bepaalde invloeden gewerkt hebben. Wij laten gaarne de sluiers hierover liggen, m%ar voor de wetenschap welke krachten üomi werken, sou hst niet zonder beteekeuis zijn.

Mogen we, in hoe zachten vorm ook, teg^n deze uitlating protest aanteekeneïi? Al gelooven we gaarne, dat Prof. Bouwman het niet zoo bedoelt, het verband, waarin deze woorden voorkomen, moet op ieder den indruk maken, alsof de Schrijver twijfelt aan de oprechtheid en eerlqkheid van Dr. Aalders' verklaring. En zelfs al zag deze uitlating niet rechtstreeks op Dr. Aalders, maar op anderen, dan blijft ze toch voor deze broeders krenkend. Laat Prof. BouW' man ronduit zeggen, wat hij bedoelt, dan Is publieke tegenspraak mogelijk. Nu geeft zulk een omsluierde aanduiding aanleiding tot allerlei vermoedens, waardoor het onderling vertrouwen zeker niet versterkt wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen