De schrijver van het

De schrijver van het kerkelqk overzicht in de Nieuwe Rotterdammer oefent critiek op een tweetal artikelen, die h^ uit ons vorig nummer heeft overgenomen.

In de eerste plaats geldt die critiek wat we schreven over het plan om deLeidsche vertaling door het B^belgenootschap te laten uitgeven en aldus onder valsche vlag onder het volk te verspreiden. H^ noemt dat een „verdachtmaking" en beroept zich als bewijs voor deze min vriendelijke qualificatie op een Ingezonden schreven van Ds. J. M. J. Hoog, die tegen het plan opkomt om door den Protestantenbond aan het Bijbelgenootschap de Leldsche vertaling aan te bieden. Hij acht dit niet wenscheüjk) omdat het B^belgenootschap, dat nog altoos bekrompen en achterl^k genoeg Is om in z^n Bi^belultgavën de vertaling van de 17e

eeuw en de dogmatisch gekleurde opschriften van de Statcnoverzetters op te nemen, de eer niet waard is en ook wat den correctie-arbeid betreft niet genoeg vertrouwd kan worden, om den tekst der Leidsche vertaling te mogen drukken. Hoe uit dit schrijven nu blijken moet, dat we ons schuldig hebben gemaakt aan „verdacht-making" is ons niet duidelijk. Heel dit schr^'vcn van Ds. Hoog zou een vechten tegen windmolens wezen, wanneer het bedoelde plan van moderne zijde niet geopperd was en niet b^ velen Instemming had gevonden. Er bl^kt alleen uit, dat niet alle modernen het er mee eens zijn. Niet echter, omdat het een oneerlijk spel zou zgn, onder den naam en met de fondsen van het Bijbelgenootschap, die zeker niet voor dit doel gegeven z^n, den modernen „b^bel" te verspreiden — Ds. Hoog acht dit zelfs volkomen geoorlooid — maar omdat men van moderne zijde aan deze uitgave allerlei voorwaarden wil verbinden en daarom liever afwacht, dat het Bijbelgenootschap ootmoedig om de „eer" van deze uitgave vragen komt.

Even weinig houdt de tweede opmerking van onzen criticus steek, dat we ons vergisten door te beweren, dat de Roomsche Kerk principieel voor de seminaristische opleiding koos en daarom uit principieel oogpunt er niet aan denken kan aanvuUings-professoren aan de Theologische faculteiten onzer Rijksuniversiteiten te plaatsen. Om het tegendeel te bewijzen beroept hij er zich op, dat aan sommige bultenlandsche staatsuniversiteiten, o.a. in Duitschland, Katholieke theologische faculteiten bestaan, waarover ook de Staat wat te zeggen heeft, zooals o a. gebleken zou ztjn, toen van die Katholieke staatshoogleeraren de modernisten-eed werd geeischt. Er zou natuurlijk veel over dit vraagstuk te zeggen zijn, maar we meenen te kunnen volstaan met de opmerking, dat het beroep op de bultenlandsche Universiteiten hier niets zegt. Het ging toch niet om de vraag, of de Regeering een zelfstandige Roomsche Theologische faculteit aan onze staatsuniversiteiten zou kunnen inrichten en daaraan Roomsche hoogleeraren zou kunnen benoemen die onder het zeggenschap van den Staat zouden staan — ook al betwijfelen we of de Roomsche Kerk hiertoe hare medewerking zou verieenen — maar over de vraag of de Roomsche Kerk aan een staatsfacultelt voor Theologie, gelijk die bij ons is ingericht en die feitelijk geheel in handen van de Protestanten is, aanvuUings-hoogleeraren zou kunnen benoemen. Dit nu zou de Roomsche Kerk niet kunnen doen, omdat deze aanvuUings-hoogleeraren benoemd worden voor de Roomsche studenten en de Roomsche Kerk principieel niet zou kunnen gedoogen, dat haar a.s. geestelijken aan zulk een faculteit worden opgeleid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen