Een treffend voorbeeld.

Onlangs deelden we mede, hoe Calvijn zelf van huis tot huis is gegaan om gelden in te zamelen voor de stichting van de Akademie te Geneve, , en hoe liiet alleen de rijken en aanzienlijken hun gayen schonken, maar zelfs de ee.nvoudigen uit het volk hun penningske offerden. ''

Nu is de geschiedenis van Geneve's Akademie rijk aaii zulke treffende voorbeelden, waaruit blijkt hoe hoog èn-de predikanten èn de bevolking het belang der Akademie hehben gesteld, en hoe ze voor haar welzijn schier alles ten offer wilden brengen. Een enkele trek, dien we bij het bestydeeren van het prachtige, werk van Charles Borgeaud; Histoire. de rUniversité de Geneve, 1900 uitgegeven, vond^n^moge hier ntig meegedeeld worden. ,

In 1586 belegerde de Hertog van Savoye Geneve; alle toegangen naar de stadwaren geblokkeerd; handel en uitvoer'stond stil; de inkomsten hielden op, en de bodem der schatkist. werd zichtbaar. Ten einde raad hoe in dit geldgebrek te voorzien, besloot de Magistraat, teneide op de uitga^' ven te bezuinigen; de professoren aan de Akademie te'ontslaan; dit spaarde althans zooveel uit aan traktementen. Maar nauwelijks was dat bericht door de stad verspreid, of het Consistorie komt bijeen en benoemt een deputatie mei den'grijzen Beza aan 't hoofd om voor 't behoud der Hoogeschool te pleiten. Die pleitrede van Beza, die nog bewaard is gebleven, is wel een bewijs, hoe hoog deze kloeke Calvinisten de Akademie stelden, en gevoeld hebben, hoe aan haar voortbestaan de eere hing van Gods naam. Beza.wees er op, hoe de Akademie niet alleen een glorie was voor Geneve, maar de kweekschool voor predikanten ook in het buitenland, met name in Frankrijk, en hoe tot zelfs uit Engeland en Vlaanderen de studenten waren toegevloeid. Liever moest de Magistraat tot elk ander middel de toevlucht nemen, dan tot de opheffing der School, De school van Geneve toch was beroemd door heel de wereld. Indien deze school moest verdwijnen, zoo eindigde Beza zijn roerend pleidooi, dan zou Geneve in haar val mee begraven worden en de vijanden Gods zoudep juichen. God behoede ons, dat we dit'; ^l^p)uden moeten aanschouwen. •^. ..

En niet alleen dat de predikanten zoo pleitten met woorden, maar toen deze pleitrede niet baatte en de Magistraat bij zijn heilloos voornemen volharden bleef, hebben de predikanten een voorstel aan de Overheid gedaan, dat wel waard is met gouden letteren te worden opgeteekend: «ils ont ten té, un. dernier effort et, se sacrifiant eux-memes, .'Ont, proposé, que quel-, ques-uns d' entre eux fussent congédiés plutót que les pifofesseurs" (blz. 193) d. w. z. ze hebben aan de Overheid gezegd: indien ge uit geldnood de Akademie'rnoet opheffen, ontsla dan nog liever enkelen onzer uit ons ambt als predikant, om met het geld, dat ge daardoor uitwint, de professoren te kunnen bezoldigen. Een zelfopofferende daad, die niet hoog genoeg kan worden gewaardeerd.

Nu denken we er niet aan, dit als een voorbeeld ter' letterlijke navolging aan onze predikanten voor te stellen. Er is gelukkig geen sprake van, dat ons gereformeerde volk in Nederland niet rijk genoeg zou wezen om èn voor de belangen onzer Hoogeschool èn voor de predikantstractementen te zorgen. Maar wel wilden we pp dit voorbeeld wijzen om te laten zien, hoe innig de liefde van deze predikanten te Geneve was voor de stichting van Calvijn ; hoe zij gevoeld hebben, . dat het belang van die Akademie zelfs boven hun eigen belang en boven het belang van de Kerk te Geneve ging, omdat deze Akademie het bolwerk was van. het. Protestantisme en het arsenaal waar de wapenen gesmeed werden tegen den vijand van Gods Kerk; en dat ze daarom bereid waren voor het behoud dezer School zelfs het zwaarste offer te brengen, dat van een Dienaar des Woords kan gevraagd worden, dat ze hun ambt wilden neerleggen.

Misschien kan dit voorbeeld van heroïeke zelfopoffering dienst doen om weer moed te schenken aan. menig predikant in onze Kerken, die thans, om allerlei gevoeligheden te ontzien, rust en vrede in zijn gemeente te bewaren en geen schade te doen aan zijn kerkdijken invloed, zijn liefde voor onze Hoogeschool liefst niet al te duidelijk blijken laat. Men zegt zelfs, dat er predikanten zijn, oud-leerlingen onzer Universiteit, die, uitgenoodigd om mêe te werken aan een propagandameeting, of hun naam te geven voor een aanbevelingslijst, geweigerd hebben; niet omdat ze voor onze Hoogeschool geert liefde meer gevoelden, maar alleen om kerkelijke moeilijkheden te ontgaan. Xu is het feit zeker droef genoeg, dat niet in liberale kringen, maar in onze Gereformeerde. Kerken, iemand, die voor de Vrije Universiteit, d, w. z. voor onzie Gereformeerde Hoogeschool, opljomt, deswege moeite wordt aangedaan, - Het terrorisme, dat een zekere groep uitoefent, is wel diep te betreuren. Maar waar deze predikanten — we nemen liefst het edelste motief — om rust en vrede in hun gemeente te .bewaren, de rol van een Nicodemus vervullen, moge wat we van Geneve's predikanten hier mededeelden, hen weer eens bezielen en geestdrift schenken. Nobeler, ze zullen het ons toestemmen, was dan toch de houding van die mannen te Geneve, die zelfs tegenover de Overheid voor de Acadénriie in de bres sprongen, en bereid waren, desnoodsliever hmi ambt prijs te geven, dan dat de Akademie van Geneve zou te gronde gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen