Huwelijksbevestiging.

Naar aanleiding van vvat we onlangs schreven over de positie van de hulppredikers, waarbij ook de vraag ter sprake kwam, of zij bevoegd waren huwelijken te bevestigen, wordt van. geachte zijde er ons op gewezen, dat op de voorloopige Synode van de Nederduitsche Gereformeerde Kerken tfe Leeuwardènj gehoudtei in 1890, blz. 73 naar aanleiding van de vraag, of een ouderling desnoods den Dfenaar des Woords bij de huwelijksbevestiging kon vervangen, is geantwoord, dat, »dit niet kon, aangezien een ouderiing als zoodanig niet is onderzocht voor de Bediening des Woords noch ook daartoe is toegelaten, waaruit volgt, dat een ouderling als zoodanig dus ook niet in de Bediening des Woords kan optreden tot eene huwelijksbevestiging, daar deze taak te beschouviren is als eene kerkelijke bediening des Woords met betrekking tot het huwelijk*. Natuurlijk geldt ditzelfde evenzeer ten opzichte van een proponent, want het peremptoire examen, dat hem de bevoegdheid geeft het Woord te bedienen, is nog niet door hem afgelegd, en van een bevestiging in het ambt is bij hem geen sprake. Evenmin als de bediening des Woords in het algemeen komt hem dus ook de bevoegdheid toe om bij de huwelijkssluiting met het oog op dit speciale geval het Woord te bedienen. Waaraan nog toegevoegd kan worden, dat ook het uitspreken van den zegen over de gehuwden een ambtelijke daad is, die alleen verricht kan worden door den dienaar des Woords, en niet door een proponent. Hetgeen we vroeger in afwijking van het.gevoelen van Voetius omtrent het niet geoorloofde van zull^ een huwelijksbevestiging door een proponent schreven, wordt dus ongetwijfeld door het besluit dezer Synode bevestigd.

Wel zou men kunnen opmerken, dat dit besluit van de voorloopige Synode der Nederduitsch Gereformeerde Kerken geen bindende kracht heeft voor onze Gereformeerde Kerken, . maar hoewel dit juist is, meenen we toch naar dit besluit te mogen verwijzen, niet om de Synodale sanctie, die het draagt, maar omdat de daarin aangevoerde argumenten metterdaad steekhoudend en aidoende zijn, en die argumenten niets van hun kracht verloren hebben, al gelden de besluiten dezer voorloopige Synode voor onze vereenigde GerÉiforfpeerde Kerken niet meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen