Roomsche polemiek.

De heer Bensdor.p heeft in. de Katholiek een. verweerschrift aan ons adres laten opnemen, dat eigenlijk voor de Heraut bestemd was, maar waarvoor hij wegens den omvang geen gastvrijheid aan ons blad dorst vragen.. Hoegaarne .we ook dat schrijven zouden overnemen in zijn geheel, om onzen hoffelijken ty^strijder alle eer te laten wedervaren, de plaatsruimte van ons blad gedoogt dit niet, en zelfs ons antwoord op deze repliek zal uiteraard • zeer kort moeten wezen.

Vopreerst. maakt, de heer Bensdorp er captie op, dat we aan onze lezers de voorstelling hadden gegeven, alsof hij Mr. Schokking was komen , , bijvallen. Hij had juist 'omgekeerd verklaard, even beslist als wij, het afzettingsvonnis over Ds. Paauwe en zijn medestanders geveeld, af te keuren. Zelfs bedoelde hij niet eens onze stelling aan te valïen, dat Gods Woord boven de reglementen der Kerk staat, want ook dit geeft hij thans voetstoots toe. Het geschil loopt alleen over-de vraag, ' of een particulier gèloovige het recht heeft zijn inzichten in de H, Schrift, te stellen boven de vérklaring die de Kerk van de Schrift geeft.

Mogén we hiertegen opmerken, dat onze strijd' mét Mr. Schokking niet liep o-vfer de vraag, of, het bedoelde afzettingsvonnis te billijken, was of niet -r.Qok Mr. S.chokking heeft 'het betreurd - maar hierover, of de leden der Kerk gehoorzaamheid verschuldigd zijn aan de reglementefi der Kerk, ook wanneer deze naar hun overtuiging mèt dé Heilige Schrift in strijd zijn. Op dit punt nu kwam de heer Bensdorp Mr. Sehokking'bijvallen, natuurlijk niet om te-, .verdedigen, dat de Hervormde "Kerk zulk een conscientie-bindende macht, kon uitoefenen, maar wél om den strijd aan. te binden tegen het Frotestantsche-' beginsel, waarvoor we, opkwamen, dat elk gèloovige' het ^ recht heeft de beslissinfreii der Kerk "aan Gods Woord te toetsen.

Wanneer .de heer.Bensdorp dan, pok verklaart, het'geh& -; l met ons eens te zijn dat Gods \'\'oord boven de reglementen der Kerk staat, zoo geeft dit in de prac tijk niets, omdat hij 'als goed Roomsche natuurlijk terstond daaraan toevoegt, dat geen particulier gèloovige het recht heeft zijn oordeel, of deze besluiten der Kerk met Gods Woord Uil'strijd zijn, , te stellen boven de uitspraak cfir. Kerk, - die het onfeilbaar leerambt' heeften alleen beslissen kan, of deze beslissingen door haar gege ven, met Gods woord overeenkomen. Feitelijk komt dit.-hierop; neer, dat elk lid der Roomsche'Kerk onvoorwaardelijk zich te buigen heeft Voor de beslissingen der-Kerk, zelfs al zou hij in. ' zijn gemoed overtuigd.-wezen, dat deze beslissingen met-Gods Woord niet te rijmen waren. Hij zou dan het sacrificium intellectus, ', het .offer' van deze 'overtuiging, op het altaar der Kerk moeten brengen. Over dit punt nu, dat van oudsher de controvers tusschen Roomschen en Pro testanten heeft-gevormd, de discussie te heropenen, zou onvruchtbaar wezen, niet alleen omdat alle argumenten over en weer uitgeput zijn, maa, r vooral omdat de gemeenschappelijke basis ontbreekt, die voor elk debat noodig is.

Wé gaan daarom alleen in op_hetgeen de heer Bensdorp. nog nader aanvoert, om zijn stelling te adstrueeren, dat het antwoord der Apostelen aan het Sanhedrin: wij moeten Gode meer gehoorsamen dan de menschvn, zich daarop grondde, dat de Joodsche Kerk door Christus was afgeschaft én het Sanhedrin dus niet meer de »bevoegde kerkelijke macht« was, om zulk een besluit te nemen. Wat we hiertegen aanvoerden, dat de Apo.'^ielen niet zoo bruusk en plotseling met de' Joodsche Kerk hadden gebroken, geeft hij toe, maar hij houdt vol, dat het gezag dezer 'Kerk toch feitelijk had opgehouden. Dat de Apostelen dan toch dit alles afdoende argument niet hebben aangevoerd, maar het geheel andere argument, dat het bevel van het Sanhedrin in strijd was met Gods wil, verklaart hij hieruit, dat dit eerste , .destijds niet opportuun zou geweest zijn.'\ Temeer, zegt .hij, , daar uit het feit zelf, dat het Sanhedrin officieel een verbod gaf, dat' in' strijd, inet Gods Woord was, zijdelings viel af te leiden, dat zij uit hun, ambt vervallen waren"; ,

Overtuigend is dit argument zeker niet, maar nog veel minder wat de heer Bensdorp er op volgen laat, da, t «tijdens hetleven van Christus, toen het Joodsche ambts nog-_ xvettig-was, zoP iets niet gebeuren, kon* en dat »daarom Christus aangaande; de Joodsche anibtsdragers 'hiet-tot het' volk had, gezegd; , '»Gij moet Gode'meer gehoorzamen dan huns, maar »zij zitten opden-stoel van.., Mpzes, dus. doet \yat ze u' zeggen, maar doet.niet naar hiinne werken«.. Is de heer Bensdorp dan vergeten, .dat de Heere'Jezus in de Bergrede telkens tegenover de' ethische voorschriften der-Schriftgeleerden J^zijn: maar ik zég U heeft geplaatst; ^ •ff •HBË diit hij'bèsflM lieeift" EifgeketirdT 'dat^ een scheidsbrief gegeven Werd anders dan om hoererij, hoewel, het Sanhedrin dit goedkeurde, en dat hij tot de Fan'zeën en Schriftgeleerden, die op den stoel van Mozes zaten, gezegd heeft: -^g^' doet Gods gebod te niet, opdat g-ij-uwe imsetting soudt andcrhoudeni.-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen