Voor Kinderen.

ARTHA'S BEPROEVING.

V.

DE OAFPERE MARTHA.

't Aardige H. deed Martha aan Cheritoe denken. Peter noenide het een echt gat, 't leek in niets op Sheffield, onmogelijk er goed een halven, laat staan twee gulden uit te geven. Behalve de drie personen kwam ook Trim, een oude poedel uit het rijtuig. Als alle honden hoogst nieuwsgierig, was een wandeling in de stad naast zijn meesteres een genot voor het slimme dier.

Hij, een groot vrind van Martha, vertoonde haar graag zijn kunstjes. Hij liet haar tot drie tellen voor hij opsprong om, wat op zijn neus lag, op te vangen en op te peuzelen. Ook kon hij zeer goed dood liggen, en nog andere kunst., jes, waarin poedels gewoonhjk knap zijn, - deed hij op Martha's vriendelijke woorden.

»Kinderen, ik ga naar mijn boekhandelaar, jullie ziet op de torenklok is 't drie uur. Over een half uur moet julUe bij mij in den boekwinkel van Jones wezen. Begrepen f«

> Ja, Grootmania; klonk het als uit ifenen mond.*

»Zëg Martha, nu ii ze eens aardig, zooals grootmoeders behooren te wezen. Wat ga jij koopen ? «

»Grootmama is dikwijls aardig, maar doe je eigen boodschappen zonder ndj.«

«Gegroet, mevrouw wijsneus!«

Klokslag kwamen de beide, kinderen met hun pakjes aanstappen. Peter opende een grooten papieren zak, waaruit hij met een buiging, zijn hoed in zijn hand, den dames toffy aanbood. De Oude mevrouw bedankte voor de kleverigheid en Martha zei ze hield er niet van, tDes te beter, zooveel te meer bUjft er voor mij*, met'die woorden stak hij een groote. klont der zoetigheid in zijn mond.

Trim heeft reeds een plaatsje genomen, weibedacht op zijn gemak zijn kussen duchtig opgeschud en ligt met zijn kop op de voorpooten naar het pubhek te kijken. Wat den poedel bezielt weet niemand, maar eenskla|> s springt hij op, het rijtuig uit, en begint een gevecht met een grooten-hond, die luid blaffend de straat oversteekt.-Trim, (mogelijk was het list, daar hij zijn meerdere gevonden had), bHjft plotseling als dood Uggen. Een groot rijtuig komt in volle vaart aanrijden, eer 't oude beeit overeind is, wordt hij verpletterd 1 Terwijl Mevrouw en Peter roepen: »Trim, Triml op, Trim I snelt Martha toe, grijpt Trim bij zijn vier pooten en heeft juist met hem 't trottoir bereikt, als de koets voorbijratelt. 't Geschiedde alles gauwer dan het verteld kan worden.

De oude dame sloot in Vervoering Martha, met Trim in haar armen en kuste haar kleinkind hartelijk: welke kussen even harteüjk beantwoord werden, tot Trim zei zij: s Arme oude Trim, je waart bijna overreden, *

»Ja, Trim!« voegde zijn meesteres er bij, de dappere Martha heeft jou gered.*

Op den thuisrit had Peter ditmaal niets te vertellen, Pas ni de thee vroeg Mevrouw om de inkoopen der kinderen te zien. Peter toont. het overschot van zijn snoeperij, een handvol knikkers en een' priktol, »Hum!« zei Grootmama. Martha pakt eerst een mooien, doch lichten pennehouder uit; daarna een zeer kleinen theepot en een veelkleurig lint.

»Wat denk je daarmee te doen? Thee scheuken voor je poppen? *

„Neen, Grootmama, sedert Mama zwak werd, heb ik mijn poppen opgeborgen, ik had geen tijd meer voor ze. Dit potje is net groot genoeg voor èen lekker kopje thee, als Mama zo© moe is, doet haar dat goed*.

»0 zoo. Is de pennehouder op 't schrijfgarnituur van je kamer niet mooi genoeg? *

«Neen, Grootmama, te mooi voor een klein meisje, zooals ik ben; ik gebruik wat Papa mij meê gaf; maar deze lijkt op dien mooien en daarom kocht ik hem voor Papa'.*

«Moet je dat kakelbonte lint soms om je bruine krullen binden? *

Nu proest Martha Van het lachen. «Maar Grootmarna 1* roept ze, tegelijk vindt ze zieh zelven onbeleefd en voegt er b^j: «Pardon, ik kon het niet helpen, te denken zulk een lint ia mijn hair! Neen, 't is voor Jaantje, zij hpudt döl veel van een mooi lint voor haar inuts of haar hoed.«

»Wat heb je voor je zelf gekocht ? c

sVoor me zelf? 't Is alles voor mij, want u zei ik raoeht er voor koopen wat ik wou en nu kan ik geschenken geven.« *

»Heb je genoeg gehad aan je twee gulden ? <

k Hield een stuiver over en dien .. .<

Wat daarmee ?

Er liep een oud vrouwtje in de straat en die wou wat fruit, koopen, ze kreeg een klein beetje voor een stuiver, toen heb ik mijn stuiver in haar hand gestopt en toen begon de klok te slaan.«_ Dit alles had Martha nauwlijks hoorbajir gezegd?

iWist jij dat ze fruit iiöodig had re

> Neen, Grootmawa, maar ze zag er zoo verlangend naar en wij krijgen hier znm'ffl en zulk heerlijk fruit.. ..«

'k Vind dat Martha heel goed en verstandig haar geld heeft besteed en omdat zij zoo dapper Trim redde, zal ik morgen horloges laten komen ; zilveren jongens horloges Peter, omdat je mijn achterkleinzoon zijt en gouden dameshorloges, omdat Martha zich verstandig en „dapper gedroeg.»

-Martha kon haar ooren niet gelooven en zei ten laatste: jMaar ik ben nog een klein meisje en geen dame. Grootmama, en ik kon Trim toch niet laten overrijden*.

jAIles heel mooi gezegd, maar zoo gebeurt hett. Wel had Martha den volgenden ochtend veel naar huis te schrijven. Deden haar brieven liaar ouders altijd groot genoegen, - jleze maakte hen blij. "

VI.

MARTHA IN ONGENADE.

De dagen in weken overgaande bleek het eind der gevreesde maand spoediger te komen dan Martha gemeend had ; doch niet zoo vredig kwam dit einde, als zich na Trims avontuur liet verwachten.

's Morgens (Martha had verlof er voor ge vraagd), ging zij'voor het ontbijt meestal naar den bloemtuin. Peter ontmoette ze steeds' in de kleine eetkamer voor het eerst. Op een ochtend gaat .^]artha niet naar den grooten bloemtuim maar naar de rozengaard, die langs de galerij was aangelegd.' Enkele dagen zag ze daar zeer schoone half ontloken rozen-en nu verlangt ze die geheel ontplooid te bewonderen. Tot haar verbazing ziet ze de deuren der galerij openstaan, hoort het klappen van een zweep en luide kreten als: »Huup, vooruit, hopsa !« enz.

„Wat Peter ben jij daar r Je weet toch, dat we hier niet mogen komen zonder Grootmama!«

Tot eenig antwoord springt .Peter na een flinkèn aanloop over een slapenden Vènus, en grijpt tegelijk met ee^ : Hiep, Hiep, Hoera, het standbeeld van hun overgrootvader om zijn middel, 'l Volgend oogenblik ligt hij met het beeld op den vloer. Weg is zijn pret. »0, Martha ! wat. moet ik beginnen. Waarom hield die held geen stand. Wat zal zij zeggen.? »

Martha is door de deur naar binnen gegaan en helpt Peter onder het beeld uit te komen. — Zij staat nu roerloos en staart eerst naar Peter, dan naar het gehavende beeld, welks opgeheven rechterarm met den bevelhebbersstaf zij in haar hand houdt.

«Jongeheer Peter», zegt de lakei, dien geen van tweeën had hooren binnenkomen. > u moet dadelijk bij Mevrouw komen, er is een telegram voor u».

„Martha, 'Martha, zeg niets, beloof me dat je zwijgt, net als van de mand met de pakjes, ik zal het later vertellen. Een telegram voor mij, zeg je, wat kan het wezen r Martha je zwijgt, zeg? ».

Nauwelijks zich voorstellende wat recht is, geeft zij haar woord. — Met de gebroken beeltenis voor zich, den arm in haar hand, staat ze daar nog, toen Grootmama met haar scherpste stem vraagt: »Hoe kom jij hier ? «

»'k Wou helpen om» . . . ze ging niet verder, dan moest ze Peter noemen en dan ?

»Je mocht hier niet alleen komen, uit mijn oogen, ga maar ontbijten, en dan naar je kamer den heelen dag"», .— klonk-het streng.

.Martha snikte. „O, Grootmama, als u alles wist, u zoudt . , . ."

„Naar je kamer, zeg ik je".

't Meisje dronk een glas melk, maar kon anders niets doorkrijgen en weende, weende, zooals ze in haar heele leven nog nooit gedaan had. Ze^ voelde zich wanhopig, ongelukkig. Zij vreesde, dat de toenadering tusschen haar ouders en de oude dame, waarvan haar vader in zijn laatsten brief sprak nu die zoo gelukkig voor haar moeder zou wezen en niet plaats zou grijpen, en haar tranen vloeiden op nieuw. Ten laatste viel haar oog op haar Bijbel en zij poogde te lezen, doch tranen verduisterden haar blik. Ze knielde neder en bad, tot zij, onbewust van klok of tijd, voor haar bed op den grond in slaap viel.

De huishoudster was buitengewoon bezet dien dag daarom zond Mevrouw door een kamermeisje een eenvoudig middagmaal naar boven. Haar kloppen deed Martha ontwaken, Werktuigelijk opende zij de deur. 't Meisje zei niets, dekte en ging heen».

Wat een droeve dag ! Zou ik niemand zien of spreken van daag ? Zou Peter niet zeggen wat er gebeurd is ? Zou ik naar Grootmama gaan ? Maar dan moet ik mijn woord breken, dan doe ik kwaad; nu heb ik een gerust geweten.» Deze en dergelijke overleggingen kwelden .Martha, tot de avond viel en de slaap na al die aandoeningen haar oogen look.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen