Het Vrouwenkiesrecht.

I.

Op de ledenvergadering der Confessioneele Vereen iging is de zaak van het Vrouwenkiesrecht ter sprake gebracht door Dr. H. Schokking van 's-Gravenhage naar aanleiding van het desbetreffende Synodale voorstel. Dr. Schokking bleek een warm voorstander van de invoering van het Vrouwenkiesrecht in de Kerk en bepleitte dit op de bekende gronden. Maar uit de daarop gevolgde discussie bleek wel, dat de meerderheid het met den referent verre van eens was. Vooral wat Ds. Bakker van Amsterdam tegen het referaat inbracht, sneed hout en, heeft blijkbaar indruk gemaakt. Hij wees er op lo. hoe gering de aandrang is, die van de vrouwen in dé Kerk uitgaat om dit stemrecht te krijgen, en dat het hoofdzakelijk modernen zijn, die dit stemrecht drijven ; 2o. dat de verwarring in de Kerk door het stemrecht niet verminderd, maar vermeerderd zal worden ; alleen de nieuw-modische vrouw zal van dit stemrecht gebruik maken, de vrouw, die Schriftuurlijk leeft, niet; 3o. dat wanneer men eenmaal het actieve stemiecht aan de vrouw toekent, de stroom zoo sterk zal worden, - dat haar ook het passieve kiesrecht niet zal kunnen onthouden worden en men haar ook tot het ambt zal moeten toelaten; 4o. dat de vrouw door deze voorstellen gedreven wordt in eene richting, waarin ze niet gaan mag. »Niet een Schriftuurlijke aandrang, maar de geest des tijds zit achter dit vragen en zoeken. Niet omdat de geest der H. Schrift dezen kant uitwijst, maar de drang van nieuwe ideeën valt hier te bespeuren: de emancipatie der vrouw, en dat woord genomen in de ongunstigste beteekenis van het woord, het feminisme, spreekt in deze zaak een voornaam woord. Men huldigt hoelanger zoo meer de atomistische beschouwing van de maatschappij ook van de. Kerk. 't Zijn altemaal individuen, allen aan elkaar gelijk. Het organisch verband, dat voornamelijk in 't huisgezin gelegd wordt, ziet men niet meer. En dan natuurlijk ook niet, dat de grootheid der vrouw op andere terreinen ligt, dan die van den man, dat de vrouw haar plaats allereerst vindt in haar huisgezin, de man daarentegen in het ópenbare leven." Waar onze tijd dit alles'abnormaal ontwikkeld heeft en een tijd van decadentie is, zullen wij daar, vraagt Ds. Bakker terecht, ' aan die abnormale verhoudingen de norm voor verdere ontwikke-Hng ook van het kerkelijk leven ontleenen ? Al staan we hier voor een stroom, dien we niet kunnen keeren, toch mag dat geen reden wezen om op dien stroom ons te laten meedrijven. De Kerk is veeleer geroepen, waar de vrouw der 20ste eeuw, voornamelijk in onze groote steden, al meerden kant van het feminisme uitgaat, haar waarschuwende stem te laten hooren. En dat doet zij niet, als zij het vrouwenkiesrecht invoert, veeleer het omgekeerde.

Wat Ds. Bakker over het principieele vraagstuk, of de Schrift dit stemrecht van de vrouw toelaat of uitsluit, heeft gezegd, deelen we een volgend maal mede. Maar ook afgezien daarvan of de Schrift dit vrouwenkiesrecht uitdrukkelijk verbiedt, heeft Ds. Bakker volkomen gelijk, dat in een tijd als waarin wij leven en waarin allerlei geheel tegen de Schrift ingaande beschouwingen aangaande • de gelijkheid van man en vrouw den toon aangeven, het uiterst bedenkelijk is aan die richting voedsel te geven, door in de Kerk het vrouwenkiesrecht in te voeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen