Voor Kinderen.

GOEDE RAAD.

VAN ETEN EN ORINKEN,

Daarvan wordt ook in dï Schrift telkens gesproken. Ea geen wonder. Want zoo min ais een woning, kunnen wij voedsel missen. Maar telkens als in den Bijbel daarvan gesproken wordt, bemerken wij hoe het in 't Oosten, wat spijs en drank betreft ook anders toeging dan bij ons. Daarover willen wij thans eens spreken, vooral ook omdat eenige kennis van deze dingen zeer nut is om de Schrift recht te verstaan.

De menschen in het Oosten voedden zich even als wij met wat de grond voortbracht en met vleesch. Maar zij gebruikten ander voedsel dan wij. Dat blijkt reeds daaruit, dat in heel de Schrift niet gespoken wordt van aardappelen, rijst, chocolade en zoo veel meer. Die waren toen eenvoudig nog onbekend.

Het voornaamste voedsel was graan of koren. Men had tarwe, rogge, gerst enz. Dit werd op verschillende wijs gebruikt. Het eenvoudigste was dat men de graankorrels in de warme zon of bij het vuur roostte. Dit geroost koren werd alzoo eenigszius gebakken en dan gegeten. Men was spoedig klaar. Maar of het ook lekker was f Ons zou het zeker niet gesmaakt hebben. Zoo was het trouwens met meer Oostersche spijzen.

Het meeste graan echter werd tot meel gemalen. Dat geschiedde in molens. Meestal maalde elk gezin voor zich zelf. Dit werk werd verricht door de vrouwen. Twee waren er noodig om de handmolen te doen werken. Vandaar dat wij lezen van twee vrouwen malenden in den molen. Waarschijnlijk had men grootere molens in of bij de steden ten dienste van hem die koren te malen had. Zoo moest Sirason koren malen in de gevangenis.

Tarwe, gerst en andere graansoorten dienden om er brood van te bakken. Het gerstebrood was 't meest algemeen en het goedkoopst. Ook het bakken tot brood geschiedde meest in de huizen ia kleine ovens. Het brood had meestal den vorm van onze pannekoeken, maar was niet zoo lekker. Ook had men brood in den vorm van bollen. In groote steden waar het bakken niet zoo gemakkelijk ging, had men bakkers van beroep. Deze woonden Ijijeen. Vandaar dat wij in Jeremia lezen van brood uit de Bakkersstraat. Als in onzen Bijbel van koeken wordt gesproken moeten we niet denken aan hetgeen men thans in ons land bij den koekebakker haalt, maar aan gewoon brood.

In den regel werd dit door de huisvrouw voor het gezin bereid. Toen Abraham gasten ontving zeide hij tot Sara: »Haast u en neem drie maten meelbloem en maak koeken.» Dat wil zeggen: bak brood.

Maar even als bij ons gebruikte men ook in Israel cog andere veldvruchten dan graan. Vruchten in 't algemeen waren spijs voor aanzienlijken en geringen. De Schrift zegt het ons: »Zelfs de koning wordt van het veld gediend.* Aan den vroegeren overvloed van vruchten herinnert ons ook het schoone vers van De Liefde, dat vele lezers zullen kennen. Het heet:

DE BOOMEN KANAANS.

O land waar de Heere . Zijns grooten naams eere Eens spreidde ten toon. Waar zijn nu uw boomen Die eens aan uw stroomen Ach bloeiden zoo schoon?

Waar ïijn nu uw twijgen Wier keure van vijgen Eens lafenis bood f Waar prijkt op uw straten Van uwe granaten Het lieflijk rood ?

Waar geven uw palmen Als eertijds hun kalmen En lieflijken vree, Wier vruchten en lommer Verdreven den kommer Van menschen en vee.

UIT EEN OUD SCHOOLBOEK.

Een tuinman was eens aan den arbeid in zijn hof, waar hij bezig was een aantal schoone en welriekende bloemen te verzorgen, die hij met veel moeite gekweekt had, maar die nu ook de roem waren van zijn bloemisterij.

Terwijl hy zoo bezig was kreeg hij bezoek van een aanzienlijk heer, die met zijn echtgcnoote de bloemen kwam zien.

Na een poosje wandelends hield de tuinman stil bij een groote, prachtige bloem.

»Zie eens hier" sprak bij tot zijn bezoekers »is het niet heerlijk schoon ? De bloem geurt lieflijk en is verrukkelijk van kleur. Dat vindt men niet altijd vereenigd."

De dame en de heer bleven een poosje bij de bloem staan. Toen zei de dame:

»De geur beteekent niets, maar de kleuren van deze bloem ziju onovertreffelijk."

»Gij vergist u, mijn waarde" sprak nu de heer.

»De kleuren zijn heel gewoon, maar de geur is zeldzaam lieflijk."

Verbaasd keek de tuinman zijn bezoekers aan, doch hij zei niets, en zij vertrokken.

Toen hij het geval den volgenden dag aan een vriend vertelde zei deze:

»Ik geloof dat ik u de zaak kan ophelderen. Ook ik heb bezoek van het echtpaar gehad, en bespeurde toen uit allerlei dat de heer zeer bijziende en dame zeer verkouden was. Geen wonder dat allebei zoo verkeerd oordeelden".

»Ik dank u wel, sprak te tuinman. »Dat verklaart alles. Maar gelijk met mijn schoone bloem zoo gaat het met vele schoon en goede werken des Heeren. De menschen waardeeren ze niet, zien niet hoe God alles met wijsheid heerlijk heeft gemaakt. Zoo komen zij. tot een verkeerd en dwaas oordeel. Zij merken niet op, en worden niet wijze.

GOEDE RAAD.

Tot een ervaren, , wijzen haan Was eens een jonge hen gegaan. Zij sprak: och noem een middel mij Waardoor ik mij van 't lot bevrij, Dat wel de meesten van ons wacht. Ik zou niet gaarne zijn geslacht. Ik bid u dat ge een beê bedenkt. Waarop de measch mij 't leven schenkt.

Is 't anders niet, sprak de oude haan Dan zal 't wel gaan: Leg iedren morgen maar een ei En geef een flinken schreeuw er bij. Dat helpt u meer dan alle vragen Dan alle klagen, En schenkt u 't leven jaar en dagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen