Een geopende deur.

De machtige omkeer in de staatkundige verhoudingen, die ten gevolge van den oorlog heeft plaats gevonden in de landen, die vroeger tot Oostenrijk-Hongarije behoorden, heeft ook voor het kerkelijk leven aldaar niet geringe beteekenis gehad.

Wat Hongarije betreft, weten onze lezers hoe daar, reeds voor den oorlog, in de aloude Gereformeerde Kerken het Calvinisme weer begon op te bloeien. Vooral echter door de hulp, die Nederland eerst in den vorm van een ambulance en daarna door de verzorging van de kinderen aan Hongarije bewees, is de band tusschen Nederland en Hongarije nog versterkt geworden. Er is een sympathie en warme genegenheid over en weer ontstaan, die ook voor de toekomst veel belooft. De leiders dezer Calvinistische beweging zoeken dan ook sterke aansluiting bij de Calvinisten in Nederland en willen niets liever dan een dankbaar gebruik maken van hetgeen het Calvinisme in ons vaderland èn door geschriften èn door de kerkelijke organisatie èn door de politieke actie als voorbeeld hun biedt.

Maar Hongarije is niet het eenige land in de vroegere Oostenrijksche monarchie waar nog Gereformeerde Kerken waren overgebleven. Hetzelfde is evenzeer het geval in Bohème en in Oostenrijk zelf. In Bohème leefde onder druk en vervolging nog altoos voort de oude Hussietische Kerk, die Vsteeds gemeenschap met de Gereformeerde Kerk heeft gezocht en zelfs een gezantschap zond naar Geneve, om de overeenstemming des igeloofs met Calvijn te betuigen. De belijdenis dezer Kei-ken draagt dan ook een beslist Gereformeerd karakter, In later tijd moge deze band met de Gereformeerde Kerk verslapt zijn, maar thans schijnt ook deze Kerk, nu Bohème een zelfstandige staat is geworden en deze Kerk zich ook vrijer ontwikkelen kan, weer de gemeenschap met de andere Gereformeerde Kerken te zoeken. Een afgevaardigde dezer Kerk bezocht dezer dagen ons vaderland en drukte zeer bepaald den wensch uit, dat onze Kerken met deze Kerk in nadere correspondentie zouden treden.

En ook in Oostenrijk zelf, al is de reformatorische beweging hier wel 't meest onderdrukt geworden, werd toch nog altoos een overblijfsel der Gereformeerde Kerken gevonden. Deze Gereformeerde Kerk in Oostenrijk loopt echter door de verdeeling van het vroegere grondgebied groot gevaar; het reeds zoo kleine getal van de tot haar behoorende gemeenten werd daardoor nog meer gesmaldeeld. Van een nauwere aansluiting van dit overblijfsel bij de Gereformeerde Kerk in Bohème schijnt wegens de nationale onbeperktheid tusschen de Czechen en Duitschland geen sprake te wezen. Zal ook deze Kerk in den strijd niet ondergaan, dan moet haar hulp geboden worden. En ook hier is het oog op Nederland geslagen, omdat men weet, dat de Gereformeerde Kerk in ons land nog het krachtigst voortleeft en het trouwst is aan de Belijdenis.

Zoo is er dan metterdaad een geopende deur voor onze Kerken geschonken. Ze kunnen aan deze Kerken niet alleen materieelen steun bieden, maar ook invloed op deze Kerken uitoefenen^ om het Gereformeerde element te versterken.

In hoeverre onze Generale Synode reeds thans er toe zal kunnen overgaan met deze Kerken in nadere correspondentie te treden in een vraagstuk, dat aan de prudentie der Synode moet worden overgelaten.

Maar de deputaten van de buitenlandsche Kerken zullen wel doen met op deze beweging acht te geven, en reeds nu zoodanige informatie in te winnen, dat de weg gebaand wordt voor de Synode om over dit vraagstuk een oordeel te vellen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen