Vooralsnog zonder titel - pagina 32

SUBCULTUREN

willen verdedigen, die het allemaal vrij serieus opvatten. Z e zijn ook vaak een beetje macho. Je hebt ook de bierpunks en de hippies. De autonomen geven vaak af op de hippies; dat ze alleen maar bezig zijn met muziek of schilderijen m a k e n en verder niets zinnigs doen.' 'De kraakbeweging heeft eigen uitgaansgelegenheden, zoals deVrankrijk en het Entrepotdok. Omdat het een eigen wereldje is, een eigen scene, kennen veel m e n s e n elkaar. Je weet dat je bepaalde dingen gemeenschappelijk hebt, niet alleen muziek. Je deelt een bepaalde ideologie. Wat ik mis in andere uitgaansgelegenheden is het feit dat je weet dat je onder eigen publiek bent. Het is ook minder oppervlakkig. Als je wilt kun je met mensen een inhoudelijke discussie aangaan. Het vrije en o n g e d w o n g e n e en natuurlijk het alternatieve is kenmerkend. En dat je niet zo snel aangekeken of afgekeurd wordt op wat je wel of niet aanhebt. Het gaat er meer om wat je zegt als je met iemand in gesprek bent. In een gewone uitgaansgelegenheid ben ik altijd op mijn hoede als een jongen mij aanspreekt, omdat ik erop voorbereid ben dat hij mij probeert te versieren. Als je in de Vrankrijk of het Entrepotdok met iemand praat, hoeft dat helemaal geen versierpoging te zijn. Het is gewoon relaxter.'

EEN BLOKKENDOOS MET STUDENTEN

Uilenstede is een verzameling studentenflats in Amstelveen; drieduizend studenten en andere mensen met weinig geld, op een beperkt aantal vierkante meters. Vanaf de v u is het drie haltes met de tram richting Amstelveen. De bewoners hebben een kamertje op een 'eenheid'; een gang met minstens tien andere bewoners. Met hun eenheidsgenoten delen ze een woonkeuken en in de meeste flats ook een badkamer. Op aandringen van mijn ouders schreef ik me in voor een woning op Uilenstede en zo kwam het dat ik daar gedurende het eerste jaar van mijn studie woonde. Ik kende nog niemand in Amsterdam en op Uilenstede zou ik in ieder geval altijd gezelschap hebben. Dat is een veilig idee. En zo zijn er meer voordelen, maar na een jaar besloot ik dat het tijd was om te verhuizen, omdat ik niet meer in staat was de nadelen te relativeren; denk aan onverdraaglijke lelijkheid en een chronisch campinggevoel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen