125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 416

noten hoofdstuk 2 na 7 september is die van 18 februari 1882. Normaliter werd er vaker vergaderd. Heeft De Hartog zelf bedankt? Zie Archief directeuren, Notulen, 24 april 1882. 35. Archief curatoren, Ingekomen stukken, 22 maart 1882, van FdG aan curatoren (no 12). 36. Archief curatoren, Ingekomen stukken, 20 mei 1882, van FdG aan curatoren (no 14). 37. Zie Archief senaat, 19 mei 1882; Archief curatoren, Ingekomen stukken, 22 mei 1882, van senaat aan curatoren (no 15); Archief senaat, Notulen, 9 juni 1882; Archief curatoren, Ingekomen stukken, 10 juni 1882, van senaat aan curatoren (no 18); Archief curatoren, Notulen, 15 juni 1882. Op 13 juni 1882 was De Hartog door directeuren tot regent benoemd. 38. Zie verder over Van den Bergh en de Vrije Universiteit Schram, Van den Bergh, 121-138, en G. Harinck, ‘De Vrije Universiteit in het zicht van de Vereniging van 1892’, in: D. Deddens en M. te Velde (red.), Vereniging in wederkeer. Opstellen over de Vereniging van 1892 (Barneveld 1992) 105-120. 39. Op 20 april 1918 besloten curatoren dat de rector voortaan rector magnificus zou heten. Zie Archief curatoren, Notulen, 20 april 1918. 40. Archief directeuren, Ingekomen stukken, 11 mei 1885, van Dilloo aan directeuren (no 26), en Archief directeuren, Notulen, 28 mei 1885. 41. Zij noemden in het bijzonder Dilloo’s kerkrechtelijke en staatsrechtelijke overtuigingen, maar wezen ook op Dilloo’s betrekkelijk geïsoleerde positie temidden van zijn collegae. Bovendien was zijn onderwijs niet van dien aard, dat daarvan bijzondere resultaten waren te verwachten. Een publicatie van Dilloo was voor Hovy zelfs aanleiding geweest hem om een verklaring van instemming met de drie Formulieren van Enigheid te vragen. Zie Archief directeuren, 15 mei 1885, van Hovy aan Dilloo (no 29), en 22 mei 1885, van Dilloo aan Hovy (no 30). Het ging om Fünfundneunzig Sätze für das deutsche protestantische Volk (Amsterdam 1885). Nadien ontstonden nog spanningen tussen Dilloo en Hoedemaker waarvan de pointe op grond van de bronnen niet met zekerheid valt vast te stellen. Zie Vree, ‘Hoedemaker als hoogleraar’, in: Abma en De Bruijn (red.), Hoedemaker herdacht, 77. 42. Na zijn vertrek per 1 januari 1886 is er nog enige correspondentie geweest over de afwikkeling van enkele financiële zaken, in het bijzonder betreffende zijn pensioen. Zie Archief directeuren, Notulen, 25 september 1886, 8 januari 1887 en 4 april 1887. Het laatste contact vond plaats in 1901, toen directeuren een brief ontvingen van de weduwe Dilloo waarin zij vroeg om een extra uitkering. De penningmeester diende directeuren schriftelijk van advies. Hij had alles nog eens nagegaan en meende dat Dilloo voor zijn diensten zeer ruim was beloond. Verder was de vu geen instelling van barmhartigheid. Zie Archief directeuren, Ingekomen stukken, 14 januari 1901, van mevr. Dilloo aan

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 415

415

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen