Jaarboek 1933 - pagina 32

30

de Vrij;© Universiteit is geweest. De lasten van een gansche faculteit heeft hij langen tijd gedragen op zijn door Gods genade sterke schouders. "Wel leefde biji in de laatste jaren niet meer in onzen kring, maar dankbaar zullen "wij blijven gedenken, wat PTofessor Fabius in zoo moeilijke jaren vioor oaize Universiteit, met zooveel toewijding, zooveel volharding, zooveel liefde heeft volbracht. De strijdeT is ingegaan in de ruste der overwinniing. En danibaar voor wat hij geweest is staren wijl hem na. En dan — Goid maan voor een paar weken van ons weg den PresidentCuratoT onzer Universiteit, Mr. H e e m s k e r k . Een gansoh zeer bijizondere gave was hem geschonlten. En in hem mochten wij als Universiteit van deze gave genieten. Zijn werk VOOT onze Universiteit was veelszins een werk, diat niet niaar buiten trad. Daarom, is het niet minder geweest, misschien zal het daardoor meer nog gemist worden dan menigeen kan vermoeden. Zijn fijn besnaarde geest, zijiii aristocratische figuur en bovenal zijn rijk en blij' geloofsleven, was voor onze Universiteit, ook voor onze UniveTsiteitsdagen, niet slecihts een geliefd decoratief, maar ook een kracht waardoor naar binnen en naar buiten het werk Gods in onae Universiteit aan scthoonheid en aan vreugde won. Wij hebben Heemskerk heel lief gehad. Goid heeft hem van ons genomen. Toen wij- dachten ons te zullen verheugen, omidat hij den leeftijd der zeer sterken had bereikt, heeft onze God hem omkleed met volmaakte vreugde van eeuwige verheerlijking. Zijn gedachtenis zal 'Onder ons niet ophouden en tot een zegen zijn. Zoo gaan de ouden been; -de sterke held Fabius en de rijk begaafde, de fijn besnaarde Heemskerk moesten wij' missen. Wij. denlcen hier aan het woord van iden dichter Soera Rama biji het sterven van Groen van Prinsterer: De helden zijn gevallen, De besten heengegaan; De vele duizendtallen Des vijands groeien aan. Wijl zouden wel versagen Voor hun geduchte macht. Daar wufte spotters vragen: Waar ligt dan thans uw kracht? Maar vluchten ook verraad'ren Getrouwe zonen niet! Zij' kennen nog der vaadren Ootmoedig krijigsmanslied. En of hun hoop mocht falen En gansoh te schande werd, Ziji zullen 't nog herhalen, Zij 't met verbrijzeld hert:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen