1907-1908 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 192

182 gevolge van de condensatie der omhullende atmosfeer. In dezen toestand gelijkt de planeet volkomen op de zon in hare vroegere gedaante van nevelvlek, en nu heeft de afkoeling bij die planeetnevelvlekken dezelfde verschijnsels teweeg gebracht, die wij boven bij de zon besproken hebben ; ook hier zijn ringen en uit die ringen satellieten of manen gevormd, die in denzelfden zin, waarin de planeet om hare as wentelt, rondom de planeet zich bewegen en tevens in diezelfde richting om hare as draaien. De regelmatige verdeeling van de massa der ringen van Saturnus rondom het middelpunt en in het aequatorvlak dezer planeet is een natuurlijk gevolg van onze hypothese, en blijft zonder haar onverklaarbaar ; deze ringen schijnen mij toe, zegt LAPLACE, steeds aanwezige bewijzen te zijn van de oorspronkelijke uitgestrektheid der Saturnus-atmosfeer en van hare achtereenvolgende terug wij kingen. Zoo zijn de reeds meermalen genoemde merkwaardige verschijnsels, namelijk: de geringe uitmiddelpuntigheid der loopbanen van planeten en manen ; de kleine hellingshoeken, die de vlakken dezer banen vormen met het aequatorvlak der zon; de overeenkomst in richting tusschen al de rotaties en revoluties dezer lichamen en de aswenteling der zon, alle een gevolg van onze hypothese en verleenen haar eene groote mate van waarschijnlijkheid. Wanneer het zonnestelsel op volkomen regelmatige wijze gevormd ware, zouden de loopbanen der lichamen, die er deel van uitmaken, cirkels wezen, en dan zouden de vlakken dier cirkels, alsmede die der verschillende aequators en ringen, alle in het aequatorvlak der zon gelegen zijn. Maar men begrijpt lichtelijk, dat de tallooze verschillen in temperatuur en in densiteit der onderscheiden gedeelten dezer groote massa's, de excentriciteiten in hunne loopbanen en tevens de afwijkingen van het aequatorvlak ten gevolge hebben gehad. In onze hypothese, vervolgt LAPLACE, behooren de staartsterren niet tot het zonnestelsel. Wanneer men ze beschouwt als kleine nevels, die van het eene zonnestelsel naar hot andere dwalen, en gevormd zijn door verdichting van de nevelachtige stof, die zoo overvloedig door het heelal verspreid is, dan ziet men gemakkelijk in, dat, wanneer zij in dat gedeelte der ruimte komen, waar de aan-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen