1910-1911 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 32

24

constrictoren geprikkeld worden, zoodat het vat verwijd en de tonus verhoogd wordt, welk effect blijft, lang nadat de oorzaak heeft opgehouden. THÖLE is echter te ver gegaan door de vraag van het waartoe weg te laten. Ook de venen zijn niet zoo passief als vroeger algemeen aangenomen werd. In plaats, dat de venen na afsluiting van de arterie overvuld zouden worden, blijkt dat zij ten slotte leeg worden, door contractie van den vaatwand. Hieruit volgt van zelf, dat de beteekenis der venenkleppen niet zoo groot kan zijn als men oorspronkelijk vermoedde en ten deele nog door Prof. ZWAARDEMAKER aangenomen wordt, zooals uit het volgende citaat blijkt: „Alle venen, wijder dan 2 mM. in doorsnee (uitgenomen die in holten met vasten wand : thorax-, buik- en schedelholte) zijn van zulke kleppen voorzien. Een druk uit de omgeving op haar uitgeoefend, moet, daar de kleppen een terugstroomen onmogelijk maken, een verplaatsing van den inhoud in de richting naar het hart toe tengevolge hebben. De gevolgen van een defect worden der kleppen zijn in de chirurgie dan ook wel bekend. Veneuse stuwingen en aderuitzettingen zijn daarvan een noodzakelijk gevolg" (pag. 191). Zoo eenvoudig staan de zaken echter niet; de kleppen toch sluiten nomaliter niet. Slechts bij plotselingen druk wordt het bloed door de sluiting der kleppen belet terug te stroomen. Het ontstaan der varices begint dan ook niet nadat de kleppen aangetast zijn, maar door primaire verandering van den vaatwand. Met KASHIMURA stemt THÖLE in, dat de zenuwprikkel eerst aanleiding geeft tot vermeerderden en snelleren stroom, waardoor een hyperplasie (weefseltoename) van den wand ontstaat; eerst daarna, wanneer de tonus nalaat, stroomt het bloed langzamer en ontstaat de hypoplasie (vermindering) van de spiercellen en hyperplasie (vermeerdering) van het bindweefsel; d.i. een wand, die toegeeft aan den druk. Wel wordt de beteekenis van den vaatwand niet geheel miskend door Prof. ZWAARDEMAKER, zooals uit het volgende citaat blijkt: „Wanneer het aderlijke stelsel een hydrostatisch stelsel van communiceerende buizen zonder meer was, zou het inzicht en de werking der zwaartekracht volkomen zijn. Maar tengevolge van eene reguleering der vaatwijdte, die tijdens het leven langs nerveusen weg plaats heeft, wordt de bloedsverdeeling bij gewijzigden zwaarte-invloed sterk veranderd".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen