De eenheid der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 45

43 evangeliën en brieven gewis gezag hadden, eer de (•afzonderlijke bundel bestond. Maar men moet ook bedenken, dat de bijzondere charismata, bepaald ook de profetie nog werkten, toen reeds evangeliën in omloop waren. Trouwens, dat alles spreekt wel van zelf. God werkt altijd zóó, dat het een als het ware langzamerhand uit het ander groeit. Zoö" is het ook hier gegaan. En het blijft niet te ontkennen, dat het Montanisme voor de kerk beteekent het ophouden van de buitengewone gaven des Geestes en het gezag toekennen niet slechts aan de afzonderlijke geschriften maar aan den bundel. Als we spreken over de motieven, die tot vorming der eenheid leidden, komen we op dit laatste punt nog even terug.

*) Men is nog niet geheel eenstemmig over den tijd van den canon Muratorianus, maar wel alle dateeringen vallen tusschen 180 en 220. Zooals bekend is, moet de tijdsbepaling in hoofdzaak geschieden naar regel 74 vlg., waar van den Herder van Hermas wordt gezegd: pastorem vero nuperrime temporibus nostris in urbe roma herma conscripsit sedente cathetra urbis romae aeclesiae prio spe fratre eius. Pius was bisschop van Rome 138—154. 5) B. WEISS, EM. in das N. T., 3= dr., 1897, bl. 75 noot, meent, dat men niet vergeten mag, dat, wat Irenaeus, Tertullianus en Clemens Alexandrinus schreven, nog niet bewijst, dat alle kerken in hun diocesen het met hen eens waren. Volkomen waar, maar gelijk steeds kwam het er in zaken, als ons thans bezig houden, ook toen niet op aan, wat de meening was van deze of gene, maar wat de vooraanstaanden, de leiders oordeelden. Dat was de meer of^ieele meening en had — de geschiedenis heeft het bewezen — invloed. Als WEISS met name opmerkt, dat de Syrisch sprekende kerken in dezen tijd zeker nog niet hadden; wat de drie genoemde kerkvaders bezaten, dan is toch ook dat bezwaar minder groot, dan het lijkt. Al dadelijk dient opgemerkt, dat, hetgeen er in het afgesloten Syrische taalgebied is gebeurd, doodgeloopen is en voor de ontwikkeling der kerk van geenerlei be- ^ teekenis bleek. Vervolgens stond de Syrische kerk onder den invloed i, van Rome. Tatianus ging uit Rome naar Syrië terug. De leer van Addai vermeldt (en wat reden is er om aan de juistheid van dit bericht te twijfelen?), dat Edessa uit Rome de evangeliën en de brieven van Paulus ontving. En eindelijk, dat de Katholieke brieven eerst door de Peschittha in Syrië zijn bekend geworden, is zeker niet vol te houden. (Vgl. b.v. T H . ZAHN, Grundriss Gesch. N. T. Kan., 2« dr., 1904, bl. 50 en 53). 6) Dat dit inderdaad het geval was, blijkt uit het verhaal der Scilitaansche martelaren, § 12. Zie uitvoerig ZAHN, G. K., I, 1888, bl. 60—84. ')

Iren., Adv. haer., I, 3, 6.

8) Hier mogen enkele voorbeelden volgen. I, 22, 1 haalt Iret^tes met scriptura eerst Ps. 33 : 6 dan Joh. 1 : 3 aan; II, 27,2: univ^B^ scripturae et prophetiae et evangelia; II, 28, 2 scripturae perfectae

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen