De geschiedschrijving in het Oude Testament - pagina 12

10 beginnen althans eene sterke beperking moeten worden bijgevoegd. De verschillen zouden van dien aard moeten zijn dat ze onmogelijk met elkaar te vereffenen waren; en bovendien zou de mogelijkheid uitgesloten moeten wezen, dat de onderscheidene berichten uit elkaar, of uit een derde, gemeenschappelijke bron te verklaren waren. Maar bovendien, ook al ware aan deze beide voorwaarden voldaan, dan nog zou het goed recht om tot een element der sage, of wil men tot een element van historische onjuistheid, te besluiten nog allerminst vaststaan: bij onze zeer gebrekkige kennis en bij de groote beperktheid van de gegevens waarover wij beschikken, is, zelfs waar wij besliste tegenstrijdigheid zien, de mogelijkheid - niet uitgesloten dat beiderlei bericht juist is; gelijk in meer dan één geval ook later is gebleken. Het zij mij geoorloofd daarvan een enkel voorbeeld te geven: het betreft den dood van Belsazar in den nacht van zijn heiligschennend feestmaal. Volgens Dan. 5: 30 ontvangen wij den indruk dat hij als de laatste Babylonische heerscher door de hand van de Perzische veroveraars een gewelddadigen dood vindt. En daarmede komen overeen de mededeelingen van de Grieksche geschiedschrijvers Herodotus en Xenophon, dat de Perzen gebruik maakten van een nachtelijk feest om Babel binnen te dringen en dat daarbij de koning sneuvelde. Hier tegenover staan echter de berichten van den Babylonischen priester Berosus en van Abydenus, dat de laatste koning van Babel, na een verloren slag, de vlucht nam en als gevangene in handen van de Perzen viel; terwijl daarentegen het Perzische leger zonder slag of stoot Babel binnenrukte. Men ziet: tweeërlei traditie die oogenschijnlijk eene onoverkomelijke tegenstrijdigheid vormt. En toch — de latere vondst van andere berichten, met name van de z.g. Nabonidus-Cyrus-kroniek heeft geleerd, dat &«'fl'e juist waren. Want, toen de laatste koning van Babel, Nabonidus, gevlucht en gevangen genomen was en het Perzische leger zonder strijd de stad had bezet, was blijkbaar de citadel met het koninklijk paleis als laatste verschansing door het nog op tegenweer bedachte overschot der Chaldeesche troepen in staat van verdediging gebracht^ en eerst tien dagen nadat Cyrus zijn luisterrijken intocht in Babel had gehouden, drie maanden na de vreedzame inneming der stad, viel ook dit laatste bolwerk in handen van de Perzen, in een nachtelijk gevecht, waarin Belsazar, de zoon van Nabonidus, die ook vroeger reeds eenige jaren tijdens eene waarschijnlijk niet geheel vrijwillige ballingschap zijns vaders de teugels van het bewind in handen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen