Existentieele Exegese? - pagina 16

in haar ontdekken. Practisch toont de ontwikkeling van de exegese, hoe waar dit is 39). Dat alles geef ik U grif toe, maar daarmede zijn we hier niet gereed. Vooreerst wordt in de existentieele exegese het statische element der uitlegging te laag aangeslagen en in de tweede plaats en dat is erger, komt de methode, ik gebruik dit woord, al weet ik, dat Bultmann het niet bezigen wil, het karakter van de Schrift zelf te na. Er is geen voor immer geldende exegese, er is een gezonde ontwikkeling. Maar dat neemt niet weg, dat ik in een bepaalden tijd wel een exegese als geldig mag en moet voordragen. Ik mag dat doen, vooreerst, omdat ik aanneem, dat alle menschen zijn geschapen naar het beeld Gods en daarom de Schrift, die in menschelijke taal tot ons komt, op dezelfde wijze zullen verstaan 40). Ik mag het doen, omdat de exegese een zeer lange geschiedenis achter zich heeft en van tal van uitleggingen, soms zelfs door de kerk dogmatisch vastgelegd, gebleken is, dat ze zonder meer juist zijn. Maar ik moet het ook doen, omdat de Schrift eischt overdragen van het Woord, prediking en alle overdragen, prediken is tenslotte ook uitlegging. De Schrift spreekt zelf van overleveren, verkondigen. En dat waarlijk niet alleen ten aanzien van door Gods Geest geïnspireerde apostelen 4i), ook van alle geloovigen. God gebiedt den Israëlieten telkens Zijn groote daden aan de kinderen te verkondigen, dat is toch ook uitleggen en verklaren 42)^ en de apostelen vragen, dat het evangelie door elk Christen zal worden beleden en verder gebracht, hoe zullen ze het doen, als ze het niet verklaren 43) ? Bultmann zelf gevoelt de moeilijkheid en maakt daarom onderscheid tusschen exegese en kerkelijke verkondiging 44). Maar hoe kan de kerk verkondigen zonder uitlegging van het Woord, dat is zonder exegese 45) ? Ernstiger is echter een tweede punt en daarmede leid ik U naar de hoofdzaak. Ik trachtte U aan te toonen, dat de existentieele exegese feitelijk de openbaring als openbaring doet ontstaan in het oogenblik van het aanspreken. Dat wil zeggen, ze loochent niet slechts een statische exegese, maar zelfs een statisch Woord Gods. De Bijbel is niet het Woord Gods. God spreekt misschien door of in verband met den Bijbel den mensch aan, maar een bepaald gezaghebbende, door den Geest geïnspireerde Schrift erkent de existentieele exegese niet. Hier raken we aan den wortel van alle kwaad. Juist in dit opzicht wordt aan hetgeen de Schrift van zichzelf zegt, geen recht gedaan. De theopneustie maakt hier weer onderscheid. Slechts, wie gelooft, dat de Heilige Schrift is het door Gods Geest ingegeven Woord Gods, kan een antwoord geven op de vraag, waarvoor de existentieele exegese ons stelt, altijd dan, voorzoover het een mensch mogelijk is van deze dingen te spreken. Ik heb U nu naar het punt geleid, waar het voor ons op aankomt. De existentieele exegese heeft ook ons iets te zeggen, zoo sprak ik uit. Hoe dat kan, moet ik thans nog met een enkel woord aangeven. Slechts wanneer wij gelooven, dat in de Schrift de Geest des Heeren spreekt, nog steeds spreekt en dat diezelfde Geest de harten bewerkt om Zijn stem te hooren 46), kan aan den recht14

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen