Eerste stem.

Daar is in het koninkrijk der hömëlen geen gror«ler zwariglh'eicl, dan te vinden de overgangen. Wie is hei, die in dat rijk van den Geest de klokken luidt, als Ihiöt oude der verdwijning nabij is, de klokken, voor het feest van de lüeuwne •geboorte ?

O, zwaar is de last van dat hem^lsohe Rijk. Waiil de uren zijn alle bepaald, maar ze worden ïoo zelden geslagen. In liel Rijk van den Gecs^ is het als in dat der natuur. Als wij' ons laatsbei kalenderblad afscheuren, dan schuift bet nieuwe jaar zich in den schakel der eeuwen in zonder ©enig gerucht. B2n als de nieuwe dag aanbreekt, dan is de overgang van nacht tot licht daar zonder geluid; het is alleen de mensch met zijn onrastigheJd, die kalenders uitvindt en ..die de klok doet slaan. En hij wil den slag dreunen doen voor elke nieuwe ure; doch in het koninkrijk Gnils wordt hem d© overgang der tijiden niet door hoorbare stemmen verkondigd.

Is er dan geen bepaalde uro in het koninkrijk Gods? Zeker. Geen rijk is er, waarin zóó nauwkeurig alle ding zijn tijden en gelegenheden heeft als in dit koninkrijk. Want achter alle uur Ij^t Gods raadsbestel, en elke nieuwe overgang is in den schakel der histoirie door God gewild op een van Hem gekozen punt des tijds. Beid Go'is lijd; dunr Gods uur; zoo luidt er de wet. En de mensch, in vvien binnen 'den kring van dat Godsrijk het ijven'uur ontstoken is, heeft zijn uur te weten en niet te vroeg en niet te laat te zijn; doch als hij God vraagt, of Hij met hoorbare klanken het uur wil doen slaan, dan is er geen stem, geen antwoord. Straks is het uur geboren; maar de klok, wie hoeft de klok hooren slaan?

Zwaar is dat: te vinden de overgangen. Want in Gods koninkrijk sitelt niet de revolutie, •doch alleen de reformatie de wet. Wie door J'evolutie den oveilgang.. zoekt van het oude naar het nieuwe, wel, die kiest zijn eigen uur, die stelt zichzelf een üjd en als zijn ure, zijn eigen ure, gekomen is, dan verzet hij zelf de wijzers van de klok en slaat alarm; hij zelf; hij' dreunt de slagen de wereld in. Zulke tijden komen met uiterlijk gelaat; de klok van de uren der menschen, die slaat wèl. Maar in Gods koninkrijk is reformatie de wet. Daar is de roep om het nieuwe, doch dat dan niet gemiaakt, maar alleen geboren mag zijn. En niemand mag de wijzers verzetten, en het oude moet niet vernietigd, doch vervul d zijn, zal het nieuwe mogen ingaan tot zijn werkelijkheid. Wiens is nu de inventie der aren? Ze zijn er, want souverein bepaalde ze God. .Maar wie weet, w a n n e e t de tijden rijpen, line lang de uren duren? Zal nooiit ons „de wagen der tijden ontdragen" het uur, dat voor den overgang van het oude naar het nieuwe door God is gekozen?

Zwarigheid als deze is er geweest, ook, ja allerraeest, voor Jezus Christus en voor wie Zijn tijden beidden. Ze was er eerst voor Hem. Nu ivarea stil de dagen vergleden en de jaren zijner jeu, gd waren vergaan in den sahoot van het verleden, dat nooit tot één uur zegt: keer weder. En in Jezus' ziel rijpt het bewustzijn van zijn roeping. Wie wijst hem nu den overgang van de afzondering in stilte tot het openlijk optreden als ilessias? Wie doet zijn ure slaan, als zij' geboren is? Er is niets, er is niemand die Hem zegt: -uw ure is gekomen. Dat doen de omstandig'hsden niet — want al is er onrust in de verslagen harten, een crisis bracht de Dooper niet. Dat doen de menschen niet; waar zijn de scharen, die tot Hem. uitgaan en zeggen: hier is uw kroon? Dat doen de wetten niet nooh de gewoionbe, want niet als Jezus nauwkeurig en precies de derlig jaren beieikt heeft, neemt hij het leeramht aan, dcch ongeveer dertig jaren is Jezus oud, als Hij treedt voor het voetlicht.

Zoo is er de vraag, wie de ure kent, van God bepaald, waarop Zijn Zoon moet ingaan tot Zijn werk. En er is spannmg in Jezus' ziel, want door eigen keuze moet Hij de ure vinden der groote keuze. Om Gods tijd te vinden, moet Hij Zijn eigen tijd nu weten. Daar is spanning in' dein geest vau Johannes, den oiirastprofeet; wacht hij> niet op de gioote ure, waarop Gods vuur inslaan en Gods bijl vellen zal? Daar is spanning in de ziel van het volk, dat van Johannes drie dingen heeft out houden : het komt, en het komt na 'mjij', en de komst is nabij

Waarom, o God, z^n uw tijden zoo zwaar Ie vinden, waa.rom roept Gij uw uur niet af, 7, e!fs niet voor het menschelijk dulden van uwen Zoon?

Geef nu acht daarop, dat hst antwoord op deze vraag alleen ligt in Gods souvereiniteit. God kan wel Zijn ure aankondigen, iadien Hij' dat wil. Of •doet Hij dat niet hier, als bij den doop Christus den .lijdensweg der vernedering heeft gekozen, als Hij, de Breker van hel oude en de Bouwer van het nieuwe, gedoopt gaat in gebed en biddenri Zijn uren. Zijn dagen. Zijn stem Gode ten dienste stelt? Hier is immeirs de Stem', die spreekt u.t den hemel? Wie ooren heeft om te hooren, die hoore. God zegt: de tijd is er, en met hoorbare ki.inken slaat hier God hat uur, dat de klank dreunt in de ooren en breekt over den Jordaan. Doch als God dat doet, dan is het niet vóór, doch na den doop van Christus. Eerst moet Christus Zijn uur bepaald hebhen en Zijn keuze gedaan; daarna eerst zegt God: Uw ure is de Mijne. Eerst roept de stem' in Christus, daa: rna. de slem van boven Christus het uur af van de nieuwe geboorte van het koninkrijk de: ' hemelen.

Hier is de grondwet voor het leven van den Man van smarten: van stap tot stap moet Zijn levensweg en van uur tot uur Zijn levenstijd door Hem zelf gekozen zijn. Voor Hem de zwarigheid, ten volte, van het zoeken naar Gods lijden. Maar voor u, die gelooft, de zaligheid, len voJle, van het geloof in dezen Middelaar, die Gods tijden voelde, als ze kwamen en die in deze si: em tijdens z'n gebed na den doop' de zekerheid verneemt, dat Zijn tijd ook die des Vaders was. Hij heeft de zwarigheid verdragen en ontvangt in de stem. Zijn loon.

Kniel neder, Johannes, knielt neder, gij versla, genen Israels; knielt naast uw gedoopten Koning^, die in gebeden hoort de stem! 'van boven. Want wel hi'eeft God gesproken met hemelstem en het uur gewezen; maar voor u is de zwarigheid niet opgeheven. Zie, het uur van het nieuwe, dat konu, is aangebroken. Gods stem spreekt en klinkt en hameriL in den tijd het uur van de verdwijning van het oude, en de verrijzing van het nieuwie. Maar die stem' komt na den doop; dait is de eersle zwarigheid; en vóór zijn wegvoering, onmiddellijk daarna, in de woiestijn; — dat is de tweede zwarigheid. Het uur heeft geslagen en in. veertig dagen gaat de Bouwer van den nieuw'^n dag in de eenzaamheid; alleen de duivel hoort d: ui zijn stem. En Gods vuur slaat nog niet in, Johannes; en nog vallen de boomen niet, o profeeit der woestijn. De overgang is gewezen en nog zult gij' hem hebben te zoeken. Want alle vinden doet weer zoeken en al heeft het uur geslagen, nog is 'het raadsel niet opgelost. Hoort Hem — roept de Stem van boven; - en tegelijk drijft Hem de Geest uit in de woestijn, waar Hij niemands oor bereiken kan. Hij' schijnt nog niets te zullen doen, de Christus Gods.

Wat is het zwaar, die overgangen te vinden, zells als ze., a'a/igekoindigd zijn. • 'Kniel neder, ook gij, die na zooveel eeuwen hot nieuwe ingaan zaagt tot zijn vervulling. Want nóg is er de we't van deze stem bij' den Jordaan. Nog is een teeken teeken niet den ongeloovigen., ma.ar alleen den geloovigen. Nog is er de zware arbeid, van wie Gods opdracht te overpeinzen heeft en op Gods uur te letten heeft, zóó dat Gods uur moet slaan, gelijk • in den hemel, alzoo ook op de aarde

Dan zal daar niemand zijn, die als Christus, het uur van Gods tij'den eerst heeft hooren kliak-; n inwendig 'en eerst daarna uitwendig. Dan is er alleen voor Hem die zuivere bereidheid tot Gods werk, die zelfs zijn ure zoekend en tastend kiest; en voor ons is de sluimer en de zwaarte van oiigen als van de maagden, die het uur van het feest der . nieuwe verheugenis eerst dan inwendig vernemen en ervaren, als van buiten de stem klonk: ziet, de bruidegom komt; gaat uit hetal tegemoet. Dan zijn wij diep verslagen.

Maar het zal een troost ons zijn, dat de bruid, die haar ure vaak niet weet, zelfs als die ure geslagen is, mag schuilen achter den Bruidegom, die, ook voor haar verzoiening, zich beroemen mag, dat Gods uur Hem'zelf nooit onvoorbereid en Gods feest zijn kaarsen nooit uitgebrand vond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen