Eigendomsrecht.

(Biduur voor het gewas).

Wonderlijk is het wel, maar Jeremia Tieeft het tóch aangedurfd: al was hij een gevangene, tocli heeft hij, door een openbaring Gods daartoe O'pgewekt, zoo officieel mogelijk een koopacte laten passeeren, die hem werd voorgehouden door zijn neef Hanameël. Door deze oflioiëele, en onder vele getuigen bevestigde koop-act© kwam hij in het bezit van een stuk land te Anathoth. Het wonderlijkei lag daarbij in alle omstandigheden, die zich toen hebben voorgedaan. Jeremia was gevangen; wat heeft een gevangene met den aankoop van land te doen? Hij had zelf herhaaldelijk verkondigd, dat het land en de stad zouden verwoest worden; om die profetie was hij juist als aüti-patriot in de gevangenis geworpen; weerspreekt hij dan zijn eigen profetie niet, door te onderhandelen over een stuk land, dat hij niet eens kan gaan bezien, alsof hij van vrede droomt en niet van oorlog? Maar, al zou hij zijn eigen woorden hebben herroepen, de feiten zijn er toch ook nog: reeds ligt het vijandelijke leger voor de poort van Jeruzalem en binnen korten tijd zal de stad veroverd en het volk in ballirLgschap geleid zijn: stad, volk on koning gaan op laatste beenen. Wat doet Jeremia dan met die koopacte? Is 't geen bespotting?

Neen, dat is het niet. God zelf heeft hem gezegd, dat het zoo moest en hem ook verklaard, waarom het zoo zou zijn. Krachtens de wet van het eigendomsrecht, in saamhoorigheid met de familie-gedachte, behoorde het stuk land aan Jeremia. Dus had hij te zien op het eigendomsrecht, dait immers volstrekt wordt, zoodra het Woord er over klinkt, het Woord van God? Wiaia.r de profetie het bezit toewijst en de wet, daar wordt niet meer gevraagd naar waarschijnlijkheid, daar is de vraag naar het actueel in-bezit-nemen van alle erfenis een vraag van den tweeden rang. Als God zegt: dat land is, van u en als Hij die bizondere toewijzing van een erfgoed plaatst onder de algemeene wet, dat Gods land moet zijn voor Gods volk, zooals de wet leerde, dan had Jeremia dat alleen te erkermen. Zien in het gebod. Blind zijn voor de toekomst.

En hij heeft het Woord erkend. Eerst na de afsluiting van den koop is hem gezegd, dat door dezen wonderlijken koop God Judea wilde troosten: het zou wel in gevangenschap gaan, als nu reeds Jeremia, maar men zou eens terugkeeren en in een geordende samenleving weer mogen koopen en bezitten.

Zoo moeten ook wij bij het biduur voor het gewas niet vragen, of de onzekere kansen van wereldhistorie en economische ontwikkeling der dingen ons bezit waarschijnlijk dan wel onwaarschijnlijk maken: want dan bidden wij niet, doch wagen een kans met God. Neen; in Christus is ons bezit ook voor de laaide vastgelegd; gelijk Israël een plaats in zijn land moest honden, om Gods raad te vervullen, zoo ook wij. Daarom is er het Woo'rd, dat ons, in Christus, het eigendomsrecht waarborgt. En vraarachtig geloöï aanvaardt dat eigendomsrecht zonder twijfel, en heeït het biduur voor het gewas niet met vrees, doch met geloof gehouden. Het was dezelfde ongerijmdeid, maar ook hetzelfde geloof, dat blonk in de koophandeling van den gevangene in een belegerde stad, waartegen de vlammen dreigden van het gericht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen