Georganiseerd Overleg.

Het georganiseerd overleg blijkt steeds meer een instelling te zijn, die o zoo gemakkelijk to-t verkeerde gebruiken en denkbeelden aanleiding kan geven.

Zullen wij op den duur tot de voorstanders van (lat overleg blijven behooren, dan is vooral noodig een juiste omschrijving van karaikter, samenstelling en doel van deze instelling.

Voorop moet staan, dat o verleg geen z e gaenschap is.

Ook in onze kringen blijkt zoo af en toe de gedachte doorgedrongen te zijn, dat het openen van het overleg nu ook inhoudt, dat er geen maatregel zal worden genomen zonder dat deze door beide partijen goedgekeurd is.

Deze voorstelling van zaken is volkomen onjuist en laat ten slotte de beslissing nemen door een college, dat niet de verantwoordelijkheid draagt. Dit nu is volkomen ontoelaatbaar. De regeering heeft en houdt de verantwoordelijkheid en nooit kan de uitslag van eeriig overleg deze verantwoordelijkheid wegnemen.

Wien zich in een vertegenwoordigend of besturend college laat kiezen, neemt een angstwekkende verantwoordelijkheid op zich en zeer gemakkelijk kan de wensch opkomen, dm zich daar geheel of gedeeltelijk van te ontdoen. Ook speelt de gunst van groote kiezersgroepen hier niet 'altoos een onbeteekenende rol.

Toch brengt alle marchandeeren op dit punt, de positie der Overheid in gevaar. Wie hier toegeeft verplaatst hgt gezag en legt het lot van den staal iu handen vsüi groepen, die strijden voor eigen belang.

Ook practisch zal de gedachte, dat er in het georganiseerd overleg over de arbeidsvoorwaarden wordt beslist, de ontevredenheid blijken te bevorderen.

Het personeel, dat in deze verkeerde meening aam het overleg begonnen is en straks ziet, dat de regeling niet geheel naar wensch is, zal tot het andere uiterste komen en meenen, dat het enkel voor den vorm geraadpleegd is.

De toestand is dan nog erger dan wanneer er zonder overleg maatregelen genomen waren.

De groepen, die de verantwoordelijke lichamen bij voorbaat willen binden aan de resultaten van het georganiseerd overleg, geven aan dit laatste een beteekenis, die het in onze tegenwoordig© staatsinrichting nooit kan hebben. Logisch is dit niets anders dan een aanval op ons vertegenwoordigend stelsel.

Praclisch is onze regeering toch een volksregeering. De leden van de Kamers, Staten en Raden zijn de wettige en feitelijke vertegenwoordigers van het volk. Zij zijn bij algemeen kiesrecht gekozen en de verzorging van vele en gewichtige belangen is lam toevertrouwd.

Het zijn geen „door eigenbelang gedreven kapitalisten", maar menschen bij wien door den aard van hun positie de personeelsbelangen veilig moeten zijn.

Zelfs is er reden om aan te neïnen, dat ide vertegenwoordigende lichamen niet dan bij zee r hoog e noodzakelijkheid, verslechteringen in de arbeidsvoorwaarden zullen aanbrengen. De allerzonderlingste leer der „verkregen rechten" heeft daarvoor veel te veel aanhangers en de stembus veel te veel invloed.

Wie dan ook de stelling poneert, dat bij de publiekrechtelijke lichamen, zooals ze thans bestuurd worden, de belangen van het persone-el niet veilig zijn, die miskent de werkelijkheid en doet levens een aanval op ons vertegenwoordigend stelsel.

Wie hier iedere verandering aan de toestemming der belanghebbenden wil binden, moet dat ook op ander terrein durven eischen. Dan ook: geen nieuwe belastingen of uitbreiding der staa.tsbemoeiïng zonder de toestemming van een commissie van belastingbetalers, enz.

Op deze wijze vvordt de politiek gemaakt tot een 'strijd om belangen en de maatschappelijke belangenstrijd wordt politiek, terwijl er van het r e g e e-ren en de regeer ing niet veel meer overblijft.

Hiermee wil niet gezegd zijn, dat het georgar niseerd overleg niet mag gebruikt worden tot een strijd voor eigen belangen. Het is zeer begrijpelijk, dat het personeel aan verslechteringen in de arbeidsvoorwaarden tracht te ontkomen. Dit kan dan ook geen kwaad als maar direct de juiste verhouding van Overheid en personeel scherpi wordt aangegeven. Indien van beide kanten direct de juiste positie wordt ingenomen kan deze instelling in sommige .gevallen gunstig werken. Er moet dan wezenlijk overleg gepleegd worden. D.w.z. beide partijen moeten tot toegeven te bewegen zijn.

Indien de Overheid vast hesloten Is een"bepaald percentage van de salarissen af te trekken, is het beter dit punt niet in bespreking te brengen. Is het personeel toch besloten niet toe te geven of stelt het, zooals verleden jaar bij het rijk het geval was, vooraf eischen, die met de verantwoordelijkheid der regeering niet te vereenigen zijn, dan IS het beter geen overleg te openen. Zijn de voorwaanden om tot overeenstemming te komen, aanwezig, dan is nog zeer veel tact vereischt, om die ook inderdaad te bereiken.

Blijkens de opgedane ervaringen is het georga, niseerd overleg niet minder een politiek college, dan welk ander liichaam ook. Werd het debat met open deuren gevoerd dan zou er geen enkele reden aanwezig zijn, om het overleg in stand te houden. Nu practisch toch zoowat alles wat daar gesproken is, bekend wordt, is er wel reden om eens een grondig onderzoek naar de waarde van het georganiseerd overleg in te stellen. Dit te meer, waar de methode van „open boeken" bij onze publiekrechtelijke lichamen, ieder tot oordeelen in staat .stelt en de vruchten tot nog toe door deze instelling gedragen, niet tegen de nadeelen schijnen op ie wegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen