Wilhelm Scharrlmann, „Jezus als Jongeling".

Geautoriseerde vertaling van Mevr. H. M. Eigenhuis-van Gendt.

Baarn, Hollandia-Drukkerij, 1925.

In een woord vooraf kondigt de schrijver zelf zijn werk aan, o. m. met dez'e opmerking:

Wat men de schilderkunst met haar ontelbare voortbrengselen uit het leven van Jezus steeds veroorloofd heeft, zal men ook de verbeelding niet ontzeggen.... Het betreft hier een soort van terugblikken in het worden van den Jongeling. Zijn ervaringen, zijn neiging moesten in het beeld van den man, in zijn redenen en gelijkenissen bevat zijn. Het licht der Evangeliën straalde helder. Het kwam er slechts op aan, daarmede door te dringen in het geheim eener jeugd, dat als een in nevel verborgen dal voor mij lag....

Wanneer ge dit boek binnengaat, zult ge een gestalte ontmoeten, die ge kent — en toch niet kent. Want het is niet de volmaakte Jezus, die hier spreekt en handelt —, Hij is nog op het pad naar zichzelf. Verlangt ge Hem te zien? Zoo kom!

Onnoodig te zeggen, dat de schrijver voor een gereformeerd mensch nu reeds genoeg gezegd heeft. Van de zondeloosheid van den Christus wil hij niet weten, zóó als een gereformeerde ze gelooft en „verklaart". Dat de „zielkunde" niet genoeg zou zijn om Christus te kennen, geeft de schrijver ons dan ook allerminst toe. Dat van Christus, die het Beeld Gods i s, niet weer een beeld mag gemaakt worden, doch dat ook de „verbeelding" zich moet houden binnen de perken van de liefde, het komt niet in hem op. Een klein staaltje van de fantasie van den schrijver volge hier:

Luister naar, mij, mijn zoon. Je hebt Tabea üef. Is het dan noodig dat liefde brand is en vuur en duistere gloed? Heb ik je niet lief en bemin je je moeder niet, en onze liefde kent het een noch het ander en is opwekkend en stil als de morgen. Let daarom op, dat ook je liefde voor ïabea zoo wordt. Is het een onrecht, ' als zij je lief heeft? "

Toen speet het hem, dat hij Tabea hard behandeld had en hij dacht bij zichzelf: Waarlijk, moeder heeft gelijk. — Dan echter, vervolgde Maria, zal ook je liefde voor Tabea weer rein en helder worden.

Jezus antwoordde en zag zijn moeder aan: Verraad ik niet God en mijzelf, als ik Tabea liefheb?

Maria begreep dit woord wel, maar zij zeide: Zie, ik weet dat je anders bent, dan de jongelingen in Nazareth. Maar nog geen menschenweg ging door duisternis en nacht of het licht in zijn hart wierp op dien weg een schijnsel.

Jezus zuchtte luid en sprak: Is er iets, dat moeilijker is, dan een mensch te zijn en rein voor God? Indien er iemand kwam en dat kon.... waarlijk Gods Engelen daalden van den hemel en dienden hem.

Maria antwoordde: „Dat vermag niemand, .... ware hij geen God.

Hier wordt van Christus' verhouding tegenover het huwelijk een soort verklaring gegeven, die in strijd is met wat Hijzelf en heel de bijbel leert. Wie het verband bestudeert, waarin het woord: „laat de kinderen tot Mij komen" voorkomt (verhouding natuur en genade), zal bevinden, dat de schrijver het verwijt, dat in deze uitspraak den discipelen trof, ook tegen zichzelf zou moeten vernemen.

Al zijn ze evenwel niet genoeg, men moet erkennen, dat de schrijver heeft geschreven met groote liefde en voorzichtigheid, althans op het door hemzelf ingenomen standpunt. Zijn werk is door en door apokrief; maar van de fantasieën, die er zijn, is het een van de eerbiedigste.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen