„God, die dooden opwekt".

Genade leert de taal - der liefde, en liefde spreekt niet het woord der overtolligheid. Met overbodiffheden komt slechts - de hoererij: vele geschenken, maar niet he^ ééne offer; vele woorden, maar niet het ééne voor God gesproken ja-woord, vele streelende namen, maar geen door-dringende kennis van liet wezen van den ander in de verhouding. Maar liefde zegt niet veel; doch wat zij - spreekt is zwaar geladen. Eén offer; en desnoods geen geschenken; het gTOote woord en mogelijk verder de stilte voor een tijd; en geen enkele lieve n a a m of hij is vrucht van worsteling der voorafgaande gedachten, en op haar som het amen.

Nu heeft P a u 1 u s lief; ook heeft hij c h r i s t e 1 ij k hef.

hef. Omdat hij 1 i e f - h e e f t, kan hij God, zijn hemelschen Vader, niet den eerenaam geven, dat Hij „de dooden levendmaakt" of daar moet in dat woord een opzettelijke beteekenis 'liggen, een gedachte, die hij strijdend veroverd heeft.

Eu omdat hij c h r i s t e 1 ij k liefheeft, daarom kan dit woord niet gesproken zijn buiten het geloof in den Christus Gods.

P a u 1 u s h e e f t lief. Hij heeft G ó - d iiêf^^l: ^; : Dooden-verwekker, dien 'hij hier aan dien God geeft, is dus uit zijn hinnenste gedachten geboren.

Ik kan dat niet b e w ij z e n, maar ik g e 1 ó ó f - het, omdat het uitvloeisel is van mijn Schriftbeschouwing, van mijn eerbied voor God, die aan Paulus geeft het geschenk van 'de theopneustie.

Dus geloof ik n i e t, dat hier in de2en naam voor God, een overtollig sieraad staat. Neen, Paulus heeft dat zóó ondervonden. Hij was in doodsgevaar, meer dan eens. Hij was in onmiddellijk doodsgevaar. .Het

scheêj^'iföSilï^Snvermijdelijk, dat hij zóó d a d o 1 ij k uit zijn werk zou moeten. Zoo naar het schavot. En dan lag daar dat werk. Dan lag daar ook het bevelschrift, - dat hem in de straat, genaamd de Rechte, ginds in Damascus, Van Jezus Christus uitgereikt was, aan snippers. Zooveel • werk moeten doen, en niet klaar komen, en dan midden in het onvoltooide werk ineens eruit geworpen worden door God, die beulszwaarden wet, is 't niet verschrikkelijk? Ach, het stelt de roeping djsputabel, zoo men ' n i e t h € e f t g e 1 o o f d. Het brengt het raadsel voor de knechten, die niet-Jona zijn, die niet wegloopen uit liet werk. Dit is dat raadsel: dat God u opdracht geeft - en u V e r h i n d e r t, ze te volvoeren. Het is het raadsel van Moz e s: -hij is daar juist geroepen om Farao het ultimatum te stellen en hij m o e t er naar toe, tegen wil en dank, en hij is pas op weg, of hij wordt in de herberg doodziek, en dat heeft God gedaan. Het is het raadsel van H i z-k i a: God vreezen, het messiaansche besef wakker roepen, nog geen zoon hebben, en dan kinderloos ziek worden en moeten sterven; zoodat-de messiaansche lijn . schijnt afgebroken bij zijn onwaardigheid: Heere, wat . heeft die man gedaan, dat Gij zoo tegen hem zijt? Het is het raadsel van Paulus: wie belet hem daar: Satan of de Heere?

Ja, Paulus kon zoo dadelijk sterven, menschelijkerwijs gesproken. Zal het Woord dan gebonden zijn, het werk verlaten, de wereld niet voor Christus veroverd?

Neen: want: God is machtig de dooden op te wekken. S^--; ; Verzwak dat woord nu niet. Zeg niet: dat Paulus wel zal gedacht hebben: God kan wel dooden opwekken, dus kan Hij wel de beulen doodslaan, de geeselwonden uit mijn rug doen verdwijnen; want d at komt in het vervolg ter sprake. Neen, neen, het is geen ijdel versiersel: God kan de dooden op w e k k e n.'Dat is: Paulus heeft , zich het geloof zoo moeilijk mogelijk gemaakt. Als hij nu vandaag eens het hoofd op het blok leggen moet, en daar is geen plaatsvervanger op het terrein, waarvan hij gedooft (dat is: zeker weet), dat God het bewerken wil - wat dan? Wel, als God Paulus noodig heeft, dan kan Hij hem wel uit de dooden opwekken. Dan kan hij de plek, waar hij valt, wel maken tot een opstandingsterrein. In ieder geval - het werk zal doorgaan.

Hier zien wij Paulus als echten zoon van A b r a-h a m. jNTeen, zijn christen-worden heeft van den farizeeër het jood-zijn niet afgenomen, doch vervuld.

Want óók Abraham heeft in dat geloof gestaan. Izak verkrijgt hij uit den schoot des doods, der levenloosheid, en toen hij hem offeren moest op Moria, en toen God heel de toekomst van een volk en van de wereld ophing aan de snede van een offermes, toen heeft ook Abraham zich gesterkt in God, die de dooden opwekken kan. Die Izak uit den dood deed geboren worden, kon hem ook uit den dood halen, voor de tweede maal. Abraham is gevlucht in den God van de grootste, ''neen, van de goddelijke mogelijkheden. (Rom. 4, Hebr. 11.)

Daardoor wefd'^hij , v ader der geloovigen. Vader. Hij zou geen vader zijn zonder zijn geloof, maar ook niet zonder zijn kinderen. Laat Abraham in den hemel danken: Christus heeft op den weg naar Damascus 'een kind van Abraliam staande gehouden en den vleeschelijken Jood in hem gebroken en zie, het geloof van Abraham is in dien neergeworpen man te Damascus teruggebracht tot het zuivere Abrahams-begrip en Abraham heeft zijn kind als vader gewonnen. Want Paulus staat in het geloof van Abraham: God, die de dooden opwekt, is zijn God, halleluja.

Maar nu valt heti3pns'-''^P!. dat Paulus hier schijnbaar . blijft staan bij h e' t Jodendom. Dat kan iedere Jood hem immers na-zeggen? Ja, nog sterker: duizenden Joden zéggen het hem vóór, zeggen hetzelfde met hem mee. We hebben nu nog den tekst van een officieel formuliergebed, dat de Joden kenden. Het heeft 18 beden. En de tweede luidt: „Gij zijt almachtig Heer in eeuwigheid, G ij, die dooden levend maakt. Gij zijt machtig te helpeii, gij die levenden uit genade in het leven houdt en dooden levend maak t". En in de - lofzegging aan het eind van dit gebed klinkt dezelfde taal. .Wat onderscheidt Paulus van den Jood, wat van den farizeeër, wat van Gamaliel? Ze bidden hetzelfde.. ..

Stil, Paulus heeft lief, maar hij heeft c h r i s t e 1 ij k lief. Hij heeft God lief, maar in Jezus Christus.

Hij heeft a a n-J e z u s Christus gezien, dat God dooden opwekt; hij heeft dien Opgewekten Doode gezien op zijn pad naar Damascus; hij heeft proefondervindelijk ervaren, dat God den dooden Zoon opwekte; en zijn oogen werden er blind van en zijn knieën knikten en zijn hart, stond dat niet stil? Paulus heeft gezien, dat Christus hem levendmaakte, en dat God als hij Paulus nog eens levend maken wil, het doen zal o m Christus' naam te verbreiden en het wonder van den Paaschhof zijn uitwerking te geven in een of ander stadje van Joden of Grieken, midden op de markt. En zoo wordt hij Abrahams beste kind, omdat hiJ Christus; ' meest . overgegeven knecht is. En dit geloof plant het o h r i s-t e n d o in in op I s r a e 1 s diepsten wortel, en rechtvaardigt Jezus Christus, omdat zijn G.eest zóó machtig is, dat hij het wonder van Moria r.epeteeren kan in een tentenmaker, die daar zweet in een stadje, die niets buitengewoons doet, die verdwijnt in de massa, doch die door Jezus Christus regelrecht aan Moria is verbonden.

En zalig is hij, die niet geërgerd wordt aan een Evangelie, dat hem zegt: gij kunt met minder niet toe. Abrahams plechtigheid kunt gij wel missen: Paulus, die tenten maakt, is niet zoo plechtig als Abraham, die een berg bestijg-t in groote stilte. Maar op het geloof van Abraham komt het aan, o o k v o o r u.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen