BIJ DEN ACHTSTEN JAARGANG.

Het redaktioneele woord bij de opening van den achtsten jaargang kan ditmaal kort zijn.

Herleest men de beloften bij de intrede van den vorigen jaargang gedaan, dan zal men toestemmen, dat vele daarvan zijn ingelost.

Wat nog niet vervuld werd komt het eerst aan de beurt in den nieuwen jaargang.

Voorts is een nietiw programma, gereed gemaakt.

Publiceeren doen wij dit voo. ilsnog niet, want het is nog niet zeker, dat alle deskundigen, die voor een bepaald onderwerp zijn aangezocht, in de gelegenheid zullen zijn daarover te schrijven.

De Redaktie wenscht geen verwachtingen op te wekken, voor zij zich de grootst mogelijke waarborgen heeft verschaft, dat zij ook verwezenlijkt zullen worden.

Inmiddels kunnen de lezers er zich van overtuigd houden, dat ons blad er het eerst bij zal zijn om over kwesties, welke de geesten bezig houden, vcorlicliting te geven.

De Redaktie hoopt den regel getrouw te blijven: het urgente gaat vóór het bijkomstige.

Abonné's te werven is de taak der Redaktie niet. Dat ligt op den weg van onze uitgeversfirma en op dien van onze lezers. Wel worde er hier nogmaals aan herinnerd, dat het den arbeid zeer vergernakkelijken zou en dat ons blad nog beter aan zijn doel zou beantwoorden indien het elke week, zeg, met vier bladzijden meer kon uitkomen. Maar daarvoor zou het abonnementental dan ook eenigszins belangrijk moeten stijgen.

Derhalve, in plaats van met reklame-achtigen trots er ons op te laten voorstaaiS' dat „De Reformatie" het grootste Gereformeerde weekblad is, dat ons land bezit, willen wij liever de noodzakelijkheid bepleiten van een niet al te geleidelijke uitbreiding.

De richting, waarin ons blad zich beweegt, teekent zich niet door nieuwe programartikels, maar in de konkrete werkelijkheid, hoe langer hoe duidelijker af.

Er is onder ons, niet alleen in het kerkelijke leven — waarvoor de Synode van Groningen als bewijs kan dienen — maar ook op ander gebied een teveel aan konservatisme en een tekort aan progressie, vooruitgang, voortvaren.

Zoowel op dat teveel als op dat tekort heeft ons blad herhaaldelijk gewezen.

Het hoopt daarmee in onverminderde, ja, in vermeerderde kracht voort te gaan.

Kritiek mag daarom niet uitblijven.

Maar plechtig wordt hier de belofte vernieuwd, dat die kritiek steeds opbouw zal beoogen.

Weten wij geen beteren dan den bestaanden weg aan te wijzen, dan zien wij liever van kritiek af.

Doch ons blad trachtte steeds — de vorige jaargang kan ervan getuigen — voor nieuwe banen het oog te openen, nieuwe en doeltreffender middelen aan te prijzen, nieuwe perspektieven te toonen.

En werden totnogtoe onze handen veelszins gebonden door de bekende kerkelijke procedures, wij meenen ze nu vrij te krijgen en onze pen des te beter te kunnen hanteeren om voor de zware toekomst te werken.

Reformatorische roeping eischt dat. Ons vertrouwen is daarbij alleen gevestigd op Hem, die een Licht is; dat verlicht een ieder mensch komende in de wereld.

Alleen wanneer wij van Hem licht ontvangen, kunnen wij voorlichting geven.

Om velerlei wordt er in onze kringen gebeden.

Bidt gij ook wel een enkele maal om den voorspoedigen arbeid van ons blad?

Gelieve dat dan te blijven doen of te gaan doen.

De Redaktie gelooft u dit te mogen vragen om 's Heeren wil.

EINDREDAKTEUR.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen