Jona.

II.

Jona in den visch.

Jona is geofierd en het woeden van den storm is gestild.

Dan beschikt de Heere oen grooiten visch, die Jona inslokl

En daarmee schijnt het met den onwilligen profeet verloren te zijn.

Valt hij niet als loon voor zijn wederstreven naar rechtvaardige vergelding in de kaken des doods?

En toch, neen!

Jona sterft niet. Hij blijft leven.

Het is hem^ in het dier wel wonderlijk te moede, maar toch hij leeft, hij voelt zich leven en hij bidt.

Hij bidt tot den Heere, zijnen God.

Tot dien God, dien hij had willen ontvluchten, maar dien hij nu in zijn grooten nood weer zoekt en vindt als zijn God. '

Het was wel een eigenaardig bidvertrek.

Ach, als het ons maar ernst is dan bidden we overal, waar we o-ok zijn.

Zijn gebed, dat eigenlijk een dankzegging is, toont ons wat er leefde in zijn ziel toien hij als levend ter helle was gevaren in het ingewand van het zeedier.

Hij doorleefde ellende, verlossing en dankbaarheid.

Jona was tocb wel waarlijk een kind van God. ï\Iet al zijn hoogmoed en ongehoorzaamheid, zijn eigenzinnigheid en onkunde, toch een kind des Heeren.

De H. Schrift idealiseert niet, toekent niet de vromen als heiligen, ver uitstekend boven ons, doch geeft ons hun levensbeeld van va"llen en opstaan, maar met deze ééne trek: en hij bad tot den Heere, zijnen God.

Jona bidt en dankt in de taal der psalmen. Hij kende Gods Woord, dat hij maar niet gedachteloos nazei, maar dat door zijn ziel was heengegaan en als vleesch en bloed in hem geworden was.

Zijn geestelijk leven vond in Davids levenswoorden zijn zuiverste uitdrukking.

Daarom kermde hij om de banden des doods en. de boeien des grafs, die hem omringden; om ai de golven en baren, die over hem henentogen en den afgrond, die hem omvangen had.

Maar als zijn ziel in hem orverstelpt was dacht hij aan den Heere en klom zijn gebed opi tot in den tempel van Gods heiligheid.

En hij brengt den Heere zijne geloften. Hij zal den tempel van Gods heiligheid weer aanschouwen en dan zal hij den Heere betalen wat hij beloofd heeft.

tot verootmoediging ge­ Jona is aanvankelijk bracht.

En met zijn Sa lus Jehoivae, het heil is des Heeren, triumfeert hij in dit dooidelijk tijldsgewricht.

Dan komt het bevel des Heeren tot den visch en hij spuwde Jona uit op het drooge.

Ook dit wedervaren van Jona is voor ons een machtig teeken.

Een teeken van Gods alomtegenwoordige wereldregeering, van Zijn bizondere voorzienige zorg, van Zijn volstrekte almacbt, van Zijn reddende genade, van Zijn onwederstandelijken raad.

Hoe blijkt God over alles te regeeren!

Zelfs tot in de diepten der zeeën reikt Zijn bevel.

Hij alleen is God.

Zijn voorzienigheid beschikt den visch.

Zijn almacht beheerscht zee en land, mensch en dier, dood en .leven.

Zijn genade redt den ontrouwen dienstknecht en brengt hem weer op uit de diepten 'des doods.

Als Jona weer o^ het drooge is teruggebracht schittert aan den horizont in goddelijk schrift: M'ijn raad zal bestaan en Ik zal al mijn welbehagen doen.

Jona moet, naar Ninev'é.

Dat besluit des Heeren kan niemand keeren.

Het heil des Heeren is niet voor den Jood alleen.

De Heere zal Jona, zal Israël toit verootmoediging brengen en uit den kring van een ootmoedige kern des volks, waar de vertroosting Israels heilbegeerig verwacht wordt, zal het heil voor de wereld uitgaan.

Jona was nog wel niet geheel van zijn boezemzonde verlost, maar hij gaat nu toch naar "Ninevé en. is aldus voorlooper van een gelouterd Israël, een volk van ballingschap en smart en tranen, dat zijn voleinding vindt in 'den Man van Smarten.

Jona is ook in den viscli een schaduw van Christus.

Want gelijk Jona drie dagen eh drie nachten was in den buik van den walvisch, zoO' was de Zoon des Menschen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde.

, Tona in den visch is dus schaduw van den Christus in Zijn dood en. begrafenis en opstanding.

Toen Jezus ter helle daalde heeft God zijn ziel niet verlaten noch toegelaten, dat zijn heilige de verderving zou zien.

En uit dezen dood en deze opstanding van Christus is der wereld het heil des Heeren iDereid.

Deze weg van Christus is ook de weg van Gods kinderen.

Slechts gemeenschap aan het lijden en aan het leven van Christirs kan ons behouden.

Hierin is Jona óns een baken opi de levenszee. We kunnen alleen leven dooir te ster^^en, winnen dooT te verliezen, opstaan door onder te gaan.

De leidingen des Heeren moeten ons tot verootmoediging brengen.

De lijdensschool des levens moet ons worden een leerschool des gebeds.

Dan kan het ook bij ons worden: ellende, verlossing en dankbaarlieid.

En dan zegt ook ons hart: Sal us J eh ova e, het heil is des Heeren, .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen